Sevgili Arkadaşlar,
Dün bizim için üzücü bir gündü. Dünkü postada belirttiğimiz gibi minik bebeğimiz Kara öldü. Onu kurtarabilmek için Erzurum’a bir ekip göndererek Kara’yı aldırıp Ankara’ya hastaneye geri götürmek de dahil insan olarak yapabileceğimiz her şeyi yaptık ama çok geç kalmıştık.
Bugün size madalyonun diğer yüzünü de göstermek istiyorum.
Yaklaşık 10 gün kadar önce yardım etmemiz için başka bir dava geldi. Resimlere baktığımızda küçük siyah bir sokak köpeği yavrusunun arka bacaklarında belli belirsiz biçimde alçılarla yattığını gördük. Görüntü groteskti. Eğreti alçılar tamamen amatörce yapılmıştı ve yavru köpek büyük acılar çekiyordu. Alçı o kadar yanlış yapılmış, o kadar zarar vericiydi ki köpek yavrusunu hemen İstanbul’a getirip veterinerimize götürmeye koordine olduk. Görebildiğimiz kadarıyla hayvan için durumun geri dönüşümsüz hale gelmesi ve kötürüm kalması zaman meselesiydi. İki bacağı da kırılmıştı. Küçük dostumuzla (adını Güneş koyduk) ilk ilgilenen veteriner ancak kasaplık bir iş çıkarmıştı. Küçük Güneş’in acil ameliyat edilmesi, iki bacağına da metal plakalar konulması , enfeksiyonun yayılmasının engellenmesi gerekiyordu. Güneş kurtarıldı. Gelecek haftalarda gelişimi ile ilgili size bilgi vereceğiz.
Geçen cumartesi üyelerimizden birinden bir telefon aldık. Yavru köpeği belli ki çok hastaydı. Köpek, Cihangir’de bulunan bir veterinere goturuldu ve veteriner köpeğe birkaç saniye baktıktan sonra hayvanın hastalığının distemper (genclik) olabileceğine karar verdi. Belki distemperdi… belki… ancak veteriner hiçbir distemper testi yapmadıgi gibi, testlere inanmadığını söyledi. Sonra ölümcül bir hastalık olan distemperi tedavi etmek için yavru köpeğin diyetini çiğ beslenmeden Hills’e geçirmeyi emretti.
İnanamadık. Aceleyle köpeği alıp diğer hayvanlardan izole olarak tutulduğu ve spesifik distemper tedavisi generic cialis any good gördüğü veterinerimize götürdük. Yavru köpek tum cabalara ragmen 2 hafta sonra maalesef hayatini kaybetti.
Tüm bunlar ve son iki yıldır yaşadığımız deneyimler bizi derinden düşündürdü. Veterinerlik meslek uzmanları arasında muazzam bir güvenilirlik ve sorumluluk eksikliği var. Tıp uzmanları olan veterinerlerin büyük yükümlülükleri varken cinayet yanlarına kalabiliyor. Veterinerin büyük bir çoğunluğu (elbette hepsi değil) sahip oldukları varsayılan bilgi ve uzmanlıktan aldıkları otorite pozisyonunu istismar etmekteler. Gerçek ise oldukça farklı. Çoğu veterinerin ne yaptıklarından haberleri yok. Hastalık ve tedavisine karşı yaygın bir cehalet var. Bazı mezunlar belediye masalarında bütün gün çay içmeye daha meyilli görünüyorlar, diğerleri kendilerini geleceğin oyuncak ve karlı mama (çöp paketleri) satıcıları olarak tahayyül ediyorlar. Çok az bir kısmı gerçek anlamda mesleklerinde sivriliyorlar.
Lets Adopt bu veterinerleri ödüllendirmek istiyor, ve bu veterinerler için adanmışlık düzeylerinin ve üstün başarılarının farkına varılmasından ve takdir edilmesinden daha büyük bir ödül olamaz.
İşte bu nedenle bugün Lets Adopt Veteriner Üstün Başarı Ödülünü anons ediyoruz.
Önümüzdeki aylarda Lets Adopt gönüllüleri Türkiye çapındaki veteriner kliniklerini değerlendiriyor olacaklar.
Lets Adopt sizlerden şükran duyduğunuz veterinerleri, kendi veterineriniz veya kontağınız olmuş olan diğer veterinerlerle iyi veya kötü deneyimlerinizi yazmanızı ve şu adrese göndermenizi rica ediyor: award.letsadopt@gmail.com
Daha sonra Lets Adopt gönüllülerimiz tarafından değerlendirilmiş olan veterinerlerin bir listesini oluşturacak.
Ödülün değeri kendi içinde yeterince kıymetli. Mesleklerinde çok başarılı olan bu veterinerler tüm üyelerimize önerilecek ve isimleri basına bildirilecektir. Takımımız tarafından onaylanan her kliniğe, uygulamalarındaki başarılarını daha da arttırmalarına yardımcı olması umuduyla Lets Adopt onay plakası gönderilecektir.
Hayat ne kadar iyi olduğunuzla değil, ne kadar iyi olmak istediğinizle ilgilidir…
Viktor Larkhill
Let’s Adopt
Gunes: http://www.facebook.com/album.php?aid=29270&id=1314867706&l=9b3d506aa5
Bodrum Ahmet Türk Kliniğinde çalışan veteriner CEVRİYE HANIM (0 532 742 18 42)Bodrumda yaşadığım 10 ay boyunca sıkça işim düştü öncelikle …hastalarıyla ve hastalarının anne babalarıyla olan ilişkisine bayıldım.Veterinere gitmek neredeyse zevkti…sahipli hayvanlar dışında,rastladığı sokak hayvanlarına da ayni özeni ilgiyi ve bakımı göstermesine de saygı duymuştum…
Bir de CAHİT ARAT.Osmanbey -ŞİŞLİ (Artık 80 yaşlarında ve mesleğini bıraktı fakat o yaşlı halinde dahi karşılık beklemeden;özveriyle,anlayışla,ilgiyle hareket etti.Oğlumun en rahat ettiği adlarını anmalk istediğim veterinerler bunlar…onlarcasının içinden.
Mukemmel bir girisim. Umarim, coguna ornek olur da mesleklerine biraz daha sarilirlar.
Harika bir düşünce tebrik ederim. Umarım çok iyi bir araştırma olur ve en çok hak eden veteriner seçilir, iyi şanslar