Let's Adopt!

Testimonials

Viktor Larkhill — Thu, 17 Sep 2009 06:23:34 +0000

[caption id="attachment_1205" align="aligncenter" width="500" caption="Basak and Tarcin"][/caption]

Ailemizin Üyelerinden...

Bu sayfayı, bizden hayvan sahiplenmiş, geçici ailelik yapmış, yardım almış, yardım etmiş ve tutkumuzu paylaşmış üyelerimizin
okuyucularımızla Sahip Çıkalım! ailesinin bir parçası olmaya dair duygu ve düşüncelerini paylaşabilmeleri için hazırlardık.
Yorumlarınızı bekliyoruz.

----

[caption id="attachment_1206" align="aligncenter" width="500" caption="Yagmur and friends"][/caption]

We have set up this page to allow our members who have adopted, fostered, received help, given us help and who have shared our passion to share with our readers their thoughts and feelings about being part of the Let's Adopt family.

Please feel free to leave your comments here.

Kaş köpeklerinin katline son verin – Stop the killing of the dogs of Kas!!

Viktor Larkhill — Thu, 17 Sep 2009 21:43:11 +0000

[caption id="attachment_1217" align="aligncenter" width="500" caption="The Victims... "][/caption]

Sahip Çıkalım! Sayıların Önemi... - Let's Adopt!... the importance of numbers

Viktor Larkhill — Mon, 21 Sep 2009 18:20:08 +0000

[caption id="attachment_1220" align="aligncenter" width="480" caption="Leaving.. "][/caption] Sahip Çıkalım! Sayıların Önemi... Geçen hafta Sahip Çıkalım!'ın işleyişiyle ilgili farklı bir yöntem izlemeye karar verdim. Sahip Çıkalım tek tek sahiplendirmelerden uzaklaşıp Türkiye'deki geniş hayvansever topluluğunun eğitimine (evet, eğitime!) odaklanacak. Hayvanları kurtarmaya ve sahiplendirmeye devam edeceğiz ancak farklı bir biçimde. Bunları yazdığımda politikamızın değişme nedenlerini anlamayan ya da anlamak istemeyen kişiler tarafından reddedileceğimi, hatta taciz ve nefretle karşılaşacağımı biliyordum. Sonuçta Sahip Çıkalım 212 üye kaybetti. Sahip Çıkalım!, son 48 saat içinde 306 yeni üye kazandı. Bu üyelerin çoğu Kaş Köpekleri konusunu pro-aktif bir şekilde ele aldığımızı gördükten sonra katıldılar aramıza. Bunun ötesinde, sahipsiz hayvanlar konusunu CHP tarafından kontrol edilen belediyelerde tamamen farklı bir şekilde ele almanın yolunu açmış olduk. Ayrılanlar olması da mutluluk verici aslında. Bunun anlamı Sahip Çıkalım!'ın politikalarını, bizimle yürüyecek ve heyecan verici bir gelecekte yaptıklarımıza katılacak insanlar için daha iyi belirliyor olmamız. Bu, grubun kendi kendini belirlediğinin, ve aynı fikirde olan insanların yaptıklarımıza katılıyor ve katılacak olduklarının bir göstergesi. Sahip Çıkalım! rakamlardan ibaret değil. Eğer ayrımsız büyümeye odaklanacak olursak asıl konuyu göz ardı etmiş oluruz. Tek başına büyümenin bir önemi olamaz. Değer getiren büyüme anlamlı olur. İletişimimizi topluluğumuzla izdüşümlü olarak yönetmek bugün Sahip Çıkalım!'ı sahip Çıkalım! yapan şeydir. Lütfen Blog'daki "Ailemizin Üyelerinden" sayfasına notlarınızı bırakmayı ihmal etmeyin. Sahip Çıkalım! size herhangi bir şekilde yardımcı olduysa, hayvan korumaya ev "hayvansever"lere farklı bir şekilde bakmanızı sağladıysa, eğer hayvanlara daha iyi hizmet etmenize yardım ettiyse lütfen BURAYA bir mesaj bırakmayı unutmayın. Sevgiler, V Larkhill ------ [caption id="attachment_1220" align="aligncenter" width="480" caption="Leaving.. "][/caption] Let's Adopt!... the importance of numbers Last week I took a different approach to the way Let's Adopt! will work from now. Let's Adopt! will stop focusing on individual rehoming cases to focus on educating (yes, educating!) the broader community of animal lovers in Turkey. We will continue rehoming and saving animals, but it will be done in a different way. I knew when I wrote it that I would encounter rejection, even hatred and abuse, from people that simply, wouldn't understand, or wish to understand the reasons for this change of policy. As a result Let's Adopt lost 212 members. Let's Adopt! has also gained 306 people in the last 48 hours, most of them have join us after seeing the way we handled proactively the case of the Kas Dogs. Through a smart approach and the combined involvement of thousands of our members we averted a massacre from happening. Furthermore we have just opened the way for a completely new way to handle the stray dog situation in CHP controlled municipalities. I'm SO happy for all those people to have opted out. What this means is that I am better defining Let's Adopt policies to appeal to the people who will follow us and get involved in our work in the exciting future. It means that the group is self-defining, and that the people who are getting involved in our work are completely in-tune with our mindset. Let's Adopt! is not only about numbers. If we only focus on indiscriminate growth we will be missing the point. Growth alone isn't important. Valuable growh is what matters. Getting our communications completely in line with our desired community is what make Let's Adopt what it is today. Please dont forget to leave a note in our Testimonial Page. If Let's Adopt! has helped you in any way, if it has changed the way you look at animal welfare in this country and the way you look at the "animal lover" community, if it has helped you serve the animals better please dont forget to leave a note HERE. Best Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Hayvan Hakları İçin Gönüllü Hukuk Konseyi - Voluntary Legal Council for Animal Protection

Viktor Larkhill — Mon, 21 Sep 2009 18:48:55 +0000

[caption id="attachment_1223" align="aligncenter" width="500" caption="Legal Cats"][/caption] Hayvan Hakları İçin Gönüllü Hukuk Konseyi Sevgili Arkadaşlar, Son zamanlarda yaşadıklarımızı takip edenler ülkemizde kanunları uygulamakla yükümlü olan mercilerin kanunları nasıl pek çok defa hiçe saydıklarını biliyorlar. Fatih Camiinin kedicikleri yok edilişi, Bahçeşehir Barınağı'nda boğularak ölen 135 hayvan, 23 Nisan 2009 Kaş'ta alınan masum canlar ve daha bir çok kendini beğenmiş zulüm örneği. Tüm bunlar bizi, gönüllü avukatlar, hukuk danışmanları, hukuk öğrenci ve stajyerleriyle bir araya gelerek bir Hukuk Konseyi kurmaya yöneltti. Sizin profesyonel bakış açınıza ihtiyacımız var. Sizden dilekçelerimizi hazırlamanızı, hukuk dışı hareket etmeleri durumunda, yetkili makamları, özel kişileri, şirketleri ve hatta gerekirse hükümetleri mahkemeye vermenizi istiyoruz. Bize neler yasaldır, neler yasadışıdır, söylemenizi istiyoruz. Biz yasalara saygılı bir grup insanız. Hangi ülkede olursak olalım bulunduğumuz yerin kanunları içinde hareket ederiz. İşte bu yüzden ABD, Kanada, İngiltere, İspanya, Almanya, Güney Afrika, İtalya'da da olsanız size ihtiyacımız var. Bize katılın ve kurtarmak için bu kadar büyük çabayla uğraştığımız hayvanları korumamıza yardımcı olun. Hayvanlara olduğu kadar hukuka da tutkuyla bağlı olan müthiş insanlardan oluşan bu gruba dahil olmanızı bekliyoruz. Hukuk ekibimize katılmak için burayı tıklayın. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com ----- [caption id="attachment_1223" align="aligncenter" width="500" caption="Legal Cats"][/caption] Voluntary Legal Council for Animal Protection Dear Friends, Those who have been following the recent events will know that in our country the laws are broken in many ways than one and by those who are there to implement them. The loss of Fatih Mosques kittens, the drowning of 135 animals in Bahçeşehir, the massacre of innocent lives in Kaş on the 23rd April 2009 and so many more other lawless acts of cruel arrogance... All of this has prompted us to set up a legal council of voluntary lawyers and law consultants, law students and interns. We need your help to give us your professional opinions. We need your help to write petitions to take authorities and individuals as well as companies and if necessary governments to court if and when they operate outside the law. We need you to tell us what is within the law and what is against it. We are a group of people who respect law. We act within the boundaries of law whichever country we operate in. That is why we need your help, wherever you are USA, Canada, England, Spain, Germany, South Africa, Italy... Join us and teach us how to protect the animals we fight so hard to save. We are waiting for you to join an amazing group of people who are as passionate about the law as they are for animals. Please join our Legal Team HERE Contact me at: v.larkhill@googlemail.com

Uçuş Gönüllüleri Aranıyor - Flight Volunteers Needed

Viktor Larkhill — Wed, 23 Sep 2009 18:03:53 +0000

[caption id="attachment_1258" align="aligncenter" width="500" caption="Dog Air"][/caption] Kanatsız Melekler için Seyahat (Uçuş) Arkadaşları Arıyor… İki yıl önce kurulduğundan bu yana, Sahip Çıkalım! hayvanların refahını ile birlikte onları ilgilendiren tüm konularda hep başı çekmiş, bu konuların çözümlenmesinde lider rolü üstlenmiştir. Sahip Çıkalım! olarak bizler, tek başımıza, “geçici ev” kavramını getirdik. Bizler hayvan sahiplendirme konusunda ilk kez, barınaklarda sahiplenme belgeleri olarak istenilen saçma sapan kâğıtlardan (doğalgaz ve elektrik faturaları, ikametgâh senedi vs) farklı olarak kurallar koyduk. Hayvan sahiplenmek isteyen kişinin söylediği yerde yaşayıp yaşamadığını gösteren bürokratik saçmalıklar yerine, sahiplendirdiğimiz hayvanın EV İÇİNDE yani bir bahçe ya da fabrika vs alanında yaşamayacağını garanti altına aldık. Bizden hayvan sahiplenmek isteyen hayvan severin, mutlaka başka bir hayvana sahip olması gerektiği konusunda son derece ısrarcı davrandık. Bu ısrarın amacı, hayvan edinmek isteyen kişi ya da ailenin, bir hayvanın sorumluluğu ve gereksinimleri konusunda yeterli bilince sahip olduğundan emin olmaktır. Ayrıca bu yolla, bu kişi ya da ailenin, sizden alacağı hayvandan önce beslediği hayvana yaklaşımı ve davranışlarını da gözlemleyebilirsiniz. Bir hayvanın cinsi yani safkan olması nedeniyle sahiplenilmesine asla onay vermeyiz. Hayvan edinmek isteyen kişi ya da aile öncelikle bir sokak hayvanı sahiplenmeli. Ancak ondan sonra bir Golden Retriever ya da Rottweiler edinmesine sıcak bakabiliriz. Görüyoruz ki, çoğu kez başardık. Başaramadığımız durumlar da oldu kesinlikle. Ancak bunun sebebi, iyi niyetimiz ve biraz da naifliğimizle, insanların iyiliğine ve samimiyetine güvenip birtakım istisnalar yapmamızdı. Bundan sonra istisna yok! Kurallarımız taşa yontulmuştur ve (bir daha) asla yıkılmayacaktır… Bütün bunların yanı sıra sırtımızda büyük bir kambur oluşturan ama asla göz ardı edemeyeceğimiz bir gerçek var: Kriz. Kriz ve hem ülkemiz hem de dünya çapında etkilediği binlerce aile. Bu ekonomik iflas, yalnız Türkiye’de değil, dünya genelinde de hayvanların sokağa atılmasının, terk edilmesinin en önemli sebeplerinden biri. Ancak hem Avrupa hem de Kuzey Amerika’da hayvanlar, şöminenin yanında güzel gözüken bir dekor olarak değil, tam tersine, ev ahalisinin, ailenin bir ferdi, parçası sayıldıklarından, bu tür kriz durumlarında gerekli ihtiyaçları karşılamak için kurulmuş fonlar var. Neden konuyu uzatıp dağıtıyorum? Çünkü bu, sizden bir kez daha yardım istemek için seçtiğim yol. Çünkü sizler de bütün bu yaptıklarımızı neden yaptığımızı ve ihtiyaç duyduğumuz şeylere neden ihtiyacımız olduğunu bilmek istersiniz, istemelisiniz… Daha önce de belirttiğimiz gibi, hayvan sahiplendiremediğimiz şu günlerde, ev bulmayı bekleyen çok sayıda hayvanımız var. Ev aradığımız hayvanlar yetmezmiş gibi, bir de aylar önce sahiplendirdiğimiz evlerden tekrar bize gönderilen hayvanlar var -ki bu hayvanlar için durum daha acı çünkü onlar ev hayvanı olmaya alıştıktan sonra terk ediliyorlar. Bu hayvanın yaşayacağı travmayı, acıyı, ailenin çocuklarına çektirdiği üzüntüyü ve içinde bulunduğumuz durumu bir düşünün… [caption id="attachment_1261" align="aligncenter" width="500" caption="I want to fly"][/caption] Haftanın her günü olmasa da, sık sık Avrupa ve Kuzey Amerika’daki dostlarımızdan e-mailler alıyoruz. Bizim, burada karşılaştığımız sorunlara şaşırıyor ve paylaştığımız hikâyelerden etkileniyorlar. Buradaki hayvanları ülke dışında sahiplenmenin mümkün olup olmadığını soruyorlar. Son derece özenli ve detaylı bir inceleme, Skype oturumları ve alınıp gönderilen sayısız maillerin ardından uygun bir karar alıyoruz. Dört ayaklı bebeklerimizi yurtdışına gönderme yani uçuş aşamasına kadar her şey yolunda: Gerekli hukuki işlemler tamamlanıyor, çip takılıyor, gerekirse kan tahlili yapılıyor, aşılar tamamlanıyor, yaş vs. İşte tam bu noktada size ihtiyaç duyuyoruz!.. Birçoğunuz işinizde uzmanlaşmış kişilersiniz… Bazen iş, bazen de keyif için yurtdışına çıkıyorsunuz… Birçoğunuz yurtdışında eğitim görüyor ya da aile ve/veya arkadaşlarınızı ziyaret ediyorsunuz… Gelin, bizim uçuş gönüllülerimiz olun!.. Yuva bulduğumuz hayvanlarımızdan biriyle uçun. İndiğiniz yerde onu, kendisini bekleyen güvenli ellere teslim edip böyle güzel bir olayın parçası olmanın mutluluğunu yaşayın. Uçuş tarihinizden birkaç hafta önce bana ulaşın. Öyle umuyorum ki, size yolculuğunuz boyunca eşlik edecek dört ayaklı bir dostumuz olur… Hadi, durmayın… Gelin, kanatlarımız olun!... Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com ----- [caption id="attachment_1259" align="aligncenter" width="478" caption="Dog Air"][/caption] Let's Adopt! is Looking For Flight Volunteers for Angels Without Wings Since its conception almost 2 years ago Let's Adopt! has always been a pioneer in animal welfare related issues. We have introduced, singlehandedly, the concept of foster homes in Turkey. We have, for the first time in homing animals, put down rules other than the stupid documentations they ask for in shelters, gas bill, electricity bill, residence papers... We have, more than any bureaucratic nonsense of filling forms and providing that you live where you say you live, made sure that our dogs and cats actually LIVED INSIDE HOMES, not gardens and factory properties. We have insisted that the family should have another companion animal to adopt one from us. This is to make sure that they are aware of the responsibilities and requirements of an animal. Also, a great way to see how they care about their existing animals. We never agree to adoption of pure breeds simply on the basis of their blood. We make sure that the family adopts a stray first to be able to own a Golden Retriever or a Rottweiler. And most of the time we have succeeded. The failures always happened when, out of the goodness of our hearts and naivete that we still carry inside us for the goodness of people, we made exceptions. No more exceptions, ever! Our rules are chiseled in stone and won't be broken. But, then there is something that really breaks our backs: The crisis and the way it effects thousand of families in this country and around the world. This is one of the reasons why there are so many abandoned animals, not only here but all around the world. Yet, people in Europe and North America still have the necessary funds to take care of their animals where the animals are seen as a part of the family and not accessories that look good near the fire place. Why do I ramble on? Because that is what I do to ask for your help again, as you need to know why we do the things we do and need the things we need? We have declared that due to the non-existence of adoptions in the current climate we have a massive backlog of animals who need homes. Not only that, we are experiencing an influx of animals which we had homed and now are being returned to us after months of being home dogs. Imagine the total destruction of the animals, imagine the damage the family makes their kids go through, imagine the state we are in... [caption id="attachment_1260" align="aligncenter" width="500" caption="Fly with me"][/caption] Friends, though not every day of the week, we receive emails from our members in Europe and North America where people tell us that they are moved by the stories and struggles of our animals, asking us whether it would be possible to adopt them outside the country. After careful consideration, Skype conferences and many emails, we come to a decision. It is all okay until when we need to fly our babies out, after their legal requirements are fully met; chips, bloodwork when necessary, vaccinations, fulfillment of a certain age etc. This is when we need you. Many of you are professionals, many of you take trips outside the country for business and for leisure, many of you study in foreign countries or visit friends and family who live abroad. Be our flight volunteers!!! Fly with one of our animals, provided that there is the perfect family waiting for them on the other end and take part in the joy of knowing you have placed a life in need in the safest of hands. Get in touch with me a couple of weeks before you are due to fly and hopefully we will have a dog or a cat for you as your flight companion. Go on, give us wings... Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

En İyi Bağış Emektir - The Best Donation is the Effort

Viktor Larkhill — Wed, 23 Sep 2009 18:59:29 +0000

Sevgili dostlar, Sahiplendirdiğimiz hayvanları yeni evlerine göndermek için ihtiyacımız olan seyahat gönüllüleri ile ilgili yazımı okumuşsunuzdur, umuyorum… Şimdi, bir başka ihtiyaca değineceğim: Finansal destek. Sürekli para toplayan bir hayır kurumu ya da “onu alacağız”, “şunu yaptıracağız”, hatta “araba alacağız” diye yardım isteyen bir “hayvan severler topluluğu” değiliz. Bu arada siz bu hanımın, topladığı paralarla bir araba satın aldığını biliyor musunuz?.. Gerçek bir ARABA!!! Vay canına… [caption id="attachment_1266" align="aligncenter" width="408" caption="Animal lover ?? at the Wheel..."][/caption] Her neyse, benim zaten bir arabam var. Evet, biraz eski ve içindeki hayvan tüyü ve pislik nedeniyle de kirli… Ama olsun, köpeklerim mutlu… Ben de her tarafı parıl parıl parlayan ve hiçbir yerinde hiçbir pati izi olmayan bir araba istemem. Kısacası, konu araba değil. Araba olmadığı gibi, gereksiz herhangi bir kişisel ihtiyaç da değil. Birtakım beyinsiz paranoyaklar ne derse desin, benim, hiçbir özel gereksinimim için, insanların hayvanlara yardım amacıyla bizlerle paylaştıkları paraya ihtiyacım yok. Böyle bir duruma düşmektense, bir köşede iki büklüm ölmeyi tercih ederim. Her neyse, yine başladım… Çok uzatıyorum!.. Hayvanlarımızın kaldığı pansiyon ve veterinerlerimizden gelen hayli ağır faturalar var. Uzun lafın kısası şu ki pansiyonlarımızdan biri, bugün itibariyle 7000 TL, bir diğeri 4 224 TL istiyor. Veteriner faturası?.. Sormaya bile korkuyoruz. Şu ana kadar bu konu tamamen benim ve yardım ve bağışlarını esirgemeyen birkaç yakın dostum üye tarafından ele alındı. Bazı üyelerimizin yardım taleplerini geri çevirmek zorunda kaldık. Çünkü bu dostların baktıkları hayvanları (sayı) biliyoruz. Onların bu finansmana bizden daha çok ihtiyaçları var. Yine de bütün kalbimizle bu dostlara teşekkür ediyoruz. [caption id="attachment_1265" align="aligncenter" width="500" caption="No small change"][/caption] Peki, o zaman nasıl olacak bu iş?.. Bütün mesele kendi ağını kurmak ve organize olmak: Tıpkı bizim ya da seçim kampanyası sırasında Başkan Obama’nın yaptığı gibi. Hepinizin bir arkadaş çevrisi var. Facebook’u kast etmiyorum. Kast ettiğim, kanlı canlı, bedenen ve ruhen GERÇEKTEN arkadaşınız olan insanlar. Lütfen arkadaşlarınızla konuşun. Onlara ne yaptığımızı anlatan e-mailler gönderin. Davet edin ve bize katılmalarını sağlayın. Blog’umuzu okusunlar. Azim ve kararlılık ile, yaptığımızın hayvanların iyiliği için olduğuna dair inancımızla neler başardığımızı görüp ilham alsınlar. Çevrenizde fikir babası olun. Eminim birçoğunuz zaten öylesiniz. Hayvan refahının merkezi olup kendi finansal desteğini toplayın, örn. fon kurun. Bunu bizim için yapın. Mahalleniz ya da çevrenizdeki kısırlaştırma kampanyası için yapın. Kör kediciğin ameliyat edilebilmesi için yapın… Elinizden geleni yapın. Sizler de çok iyi biliyorsunuz ki fonlar, borçlu olduğumuz kurumlara aktarılacak ve yardıma muhtaç hayvanlar için kullanılacak. Size fatura ile işlemleri takip edebilmeniz için banka dekontları gönderilecek. Kendi ağ/grubunuzu kurma konusunda herhangi bir şeye ihtiyacınız olursa, yardımcı olurum. İyi şanlar, dostlar… Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com ---- Dear Friends, You have, if you had the time and patience, read my email about how Let's Adopt! needs flight volunteers to home our dogs and cats abroad. Now, here is another email about what else we need... It is financial support. We realize we are not a charity organisation which collects money, or one of those "animal lovers" on the net who keeps asking for money for this, money for that, even "money to buy a car". And do you know, that lady actually bought a car with the money she collected from people. A CAR!!! Wow! [caption id="attachment_1266" align="aligncenter" width="408" caption="Animal lover ?? at the Wheel..."][/caption] Anyway, I already have a car. Yes it is kind of old and dirty with all the hair and muck in it but the doggies love it and I wouldn't want a car that is all shiny and new with not a single paw mark in sight. So, no, it is not the car. Neither is it for any stupid personal need obviously. despite what some brainless paranoiacs think, I do not need the money that people share with us to help animals for my private necessities. I would rather curl up in a corner and die. Anyway, again... too much rambling! We have massive bills from our pensions and for our vets. This is the long and short of it. One pension is asking for 7 000 TL! The other 4.224 TL as of today. The veterinary bill? We are too afraid to ask. Until now, this has been my quest and that of some very close members of our groups who have kindly contributed. We had to refuse the help of some of our members because we know the number of animals they are taking care of and they need these funds more than we do. We thank them with all our heart. So, how do we do this? This is a matter of organising your own network just like the way we are doing, just like President Obama did during his election campaign. [caption id="attachment_1265" align="aligncenter" width="500" caption="No small change"][/caption] You all have your circle of friends, and I don't mean Facebook friends, the REAL friends you have, flesh and blood, body and soul. Please talk to them. Send them emails explaining what we do, invite them to join us, to read our blog, to be inspired by the what we achieve just through sheer tenacity and belief in the fact that we do what is best for the animals. Become opinion leaders in your community, as some of you already are. Be the center of animal welfare. And organize your own fundraising campaign. Do it for us, do it for a neutering campaign in your neighbourhood, do it to have that little blind kitten to be operated on. Do what you can and you know very well that the funds will be centered and then transfered to the places we owe money to, and help animals. You will be sent receipts and bank transfer documents for follow-up purposes. Let me know if you need any help to organize your network. Good luck, friends... Viktor Larkhill V.larkhill@googlemail.com

Tekerlekli Melek Coco - Angel on Wheels - Coco

Viktor Larkhill — Wed, 23 Sep 2009 19:50:42 +0000

[caption id="attachment_1270" align="aligncenter" width="500" caption="Coco"][/caption] Tekerlekli Melek Coco Coco'yu bir veteriner kliniğinin bahçesinde, sessizce bir köşede otururken bulduk. Yanına yaklaşıp tanışmak isteyinceye ve belden aşağısının felçli olduğunu anlayıncaya kadar herşey normal gibi görünüyordu. Onu "kurtaran" hekim röntgen cihazı olmadığı ve ne yapacağını bilemediği için Coco'yu bahçenin bir köşesinde, gözlerindeki hüzünlü bakışla kendi kendine iyileşmeye veya sessizce ölmeye terk etmişti. Dün bebeği bakımımıza almayı başardık. Kendi hekimimize gittik, kucağımızda Coco, ilk insan temasını hissediyor ve güzelce masajlanıyordu. Röntgenler gösterdi ki Coco'nun problemi ameliyat ve ardından fizik terapiyle iyileşebilirdi. Ama çok geç kalmıştık ve elimizdeki imkanlar Coco'nun yürümesine yetmiyor. Ancak, bir umut, Londra'da Dr Noel Fitzpatrick veya ABD'deki bazı müthiş doktorlar belki bir çözüm bulabilirler ama şimdilik Coco tekerlekli sandalyesinde hayatına devam edecek. [caption id="attachment_1271" align="aligncenter" width="500" caption="Coco"][/caption] Bu hafta sonuna kadar son derece özel bir arkadaşımız tarafından özel bir tekerlekli sandalye yapılacak Coco'ya. Ve biz de tanıdığımız tüm uluslararası kontakları harekete geçirerek Coco'nun arka bacaklarını kullanıp tekrar yürüyebilmesi ve hak ettiği hayat standardına kavuşabilmesi için uğraşacağız. Şimdi Coco için geçici bir aileye ihtiyacı var. Ancak bu insanlar çok çok özel insanlar olmalı. Öncelikle, özel ihtiyaçları olan bir köpeğe nasıl bakılacağını bilmeliler. İkinci olarak dünya kadar büyük bir kalpleri olmalı çünkü Coco'nun bakımı hem çok sabırlı olmayı hem de hayata gülerek bakabilmeyi gerektirecek. Ve son olarak, tum bunları sadece ruhlarının iyiliğinden yapacaklar. [caption id="attachment_1272" align="aligncenter" width="478" caption="Coco's chair"][/caption] Lütfen bize yardım edin; Coco'yu geçici olarak sahiplenin, bağlantılarınız içinde Coco'yu, bu özel bebeği güvenerek teslim edebileceğimiz insanlar bulun. Coco, güzeller güzeli dişi bir bebek, son derece sakin ve sessiz. Aşıları ve parazit bakımı tamam. İyi şanslar Coco! Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com [caption id="attachment_1273" align="aligncenter" width="453" caption="Coco, beautiful girl"][/caption] ---- [caption id="attachment_1270" align="aligncenter" width="500" caption="Coco"][/caption] Angel on Wheels - Coco We found Coco sitting quietly in the corner of the garden of a veterinary clinic. All seemed okay until I approached the baby to meet her and found out that she was paralysed waist down. The vet who "rescued" her had no x-ray machine and no clue about what to do so he left Coco in the corner of the garden for a month, waiting for her to "miraculously" to recover on her own, or die away quietly, with that sad look in her little face. Yesterday I managed to take that baby in our care. We drove to our vet, Coco in our arms experiencing her first real human contact and a great massage. The x-rays showed us that her injury could very well be healed through surgery and following physical therapy. But we are far too late and our knowledge and conditions here will not allow us to make her walk. [caption id="attachment_1271" align="aligncenter" width="500" caption="Coco"][/caption] I have no doubt Dr. Noel Fitzpatrick in London or any of the wonderful doctors in the US or Germany could solve this case but for now Coco will be wheelchair bound. A special rolling chair will be built before the weekend by a very special friend. We will use all our international contacts to fly Coco wherever necessary and to restore the mobility of her lower extremities and give her the quality of life she so deserves. We need a foster home for Coco now. But the people there need to be of a very very special kind. First, they should know how to handle a dog with special needs and special care. Second, they should have a heart as big as the world because Coco will require much patience and good humor to deal with. And third, they'll have to do all of this out of the kindness of their souls. [caption id="attachment_1272" align="aligncenter" width="478" caption="Coco's chair"][/caption] Please help us, foster Coco or search in your network people whom we can trust enough for the care of a special baby as Coco. Coco is a beautiful female baby, and she is extremely calm and quiet. Her vaccinations and deparasitation have been completed. Good luck Coco! Viktor v.larkhill@googlemail.com [caption id="attachment_1273" align="aligncenter" width="453" caption="Coco, beautiful girl"][/caption]

Yapmaya değer her şey imkânsız gözükür... - Everything worth doing seems impossible

Viktor Larkhill — Thu, 24 Sep 2009 14:20:48 +0000

[caption id="attachment_1277" align="aligncenter" width="500" caption="Chains"][/caption] Yapmaya değer her şey imkânsız gözükür... Yapmaya değer her şey imkânsız gözükür... Ama başkalarına... Sahip Çıkalım! Türkiye'deki "hayvan refahı" konusunu yeniden ele alıyor, baştan yaratıyor. Bu işi üstlendik çünkü kabul etmeliyiz ki, Türkiye'de hayvanların refahından sorumlu olan kesim, yönünü ve amacını kaybetmiş durumda. Sizi, çevrenizdeki nesneleri yeniden şekillendirmeye, değiştirmeye davet ediyoruz. Hiçbir şey şu anda olduğu şekilde olmak zorunda değil. Korktuğunuz ya da başarıp başaramayacağınızdan emin olmadığınız için bir adım atmazsanız, atmıyorsanız, bu ülkenin hayvanlarının sonu ne olur?.. Birlikte yapabileceklerimizin bir sınırı yok. Peki, ya birlik olmazsak?.. O zaman hayatınızın geri kalanını öldürülen, katledilen hayvanların(ızın) arkasından ağlayarak ya da hayvan severliklerini yitirip bakmakla yükümlü oldukları köpekleri toplama kampı gardiyanları gibi ezen kişilerce yönetilen rezil bir barınaktan diğerine giderek geçirirsiniz. [caption id="attachment_1279" align="aligncenter" width="453" caption="Chains"][/caption] Bir gün, bütün bu barınaklar geçmişte kalacak. Bir gün, yakın bir gelecekte, bütün bu "hayvan severler" -köpekleri hayattan koparıp zincire vuran, yüzlercesini bir odaya hapsedip hastalıktan öldüren ve/veya "doğal ayıklanma/seleksiyon" adı altında hayvanları ormana yani açlığa ve ölüme terk eden bu hayvan severler- kendilerine bakıp şöyle diyecekler: BİZ ne yaptık?.. Ne düşünüyorduk?.. Eğer Türkçe biliyorsanız, geçen hafta sonu Sabah gazetesinde yer alan, Sahip Çıkalım! ile ilgili makaleyi okumanızı öneririm. Buraya tıklayın Kendinizi ve çevrenizdekileri eğitin. Fikirlerinizi yayın. Bize katılın. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com ----- [caption id="attachment_1280" align="aligncenter" width="500" caption="Shelters in Turkey"][/caption] Everything worth doing seems impossible Everything worth doing seems impossible. To other people.... Let's Adopt! is reinventing animal welfare in Turkey. We took up this mission upon ourselves because, let's face it, the animal welfare community has lost direction. We invite you to re-image, to change things around you. Things dont have to be the way they are. If you dont start something because you are afraid or because you dont know if its going to work what will be of the animals of this country? [caption id="attachment_1281" align="aligncenter" width="500" caption=""Animal Lovers" .. Chained animals."][/caption] There are no limits to what, together, we can do. What is the alternative? Spending the rest of your life crying at seeing your animals killed, or going from one shitty shelter to another one, all of them run by animal lovers who, simply, lost their way and became guards in massive concentration camps for dogs. One day, all those shelters will be a thing of the past. One day, not too far away, all those "animal lovers" who did nothing but chaining dogs from life, or dump them in a room with hundreds of others to die of disease, or to dump them in the forest to survive (or die) according to "natural selection", one day all those "animal lovers" will look at themselves in shame and think: What did WE do? What were WE thinking? If you read Turkish I invite you to read this great article about Let's Adopt! published in Sabah last weekend... Click HERE Educate yourself and educate those around you. Spread our ideas. Join our movement. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

TÜRKİYE’DEKİ BARINAK SİSTEMİ 1 - REFORMING THE SHELTER SYSTEM IN TURKEY 1

Viktor Larkhill — Mon, 28 Sep 2009 20:33:58 +0000

[caption id="attachment_1288" align="aligncenter" width="604" caption="Yedikule"][/caption]

TÜRKİYE’DEKİ BARINAK SİSTEMİ ve SİSTEM DAHİLİNDEKİ BARINAKLAR NASIL İYİLEŞTİRİLİR?.. Türkiye’de, dört ayaklı dostlarımızın durumu maalesef dehşet verici. Ancak bu hafta, durumun ne kadar feci olduğundan bahsetmeyeceğim. Birilerinin foyasını meydana çıkarmak yerine (ki baştan söylemeliyim, birkaç kişinin başı ağrıyacak) çözüm önerileri ve görmekten bıkıp usandığımız sorunlardan kurtulma yolları üzerine odaklanacağım. Sahip Çıkalım! bu sorunları tek başına çözmeyecek, zaten bu mümkün de değil. Türkiye’deki barınakların işleyişi/idaresi konusunda direkt bir yaptırımımız olamaz. (Birkaç harika istisnayı saymazsak), barınakların çoğu, köpekler için, Naziler zamanında kurulan toplama kamplarından farksız. Bu barınakları yöneten kişiler, “hayvan severlik”lerini kaybetmiş ve her gün gördükleri bu manzara karşısında duyarsızlaşmışlardır. Sonuçta, “hayvanlardan sorumlu hayvan dostları” olmaktan çıkıp tıpkı 2500’den fazla hayvanı barındıran Yedikule Barınağı’nda olduğu gibi, birer “hayvan toplayıcısı”na dönüşmüşlerdir. Türkiye’deki sokak hayvanları, diğer ülkelerdeki hayvanlara kıyasla daha şanslı: Ülkenin son derece katı bir “Öldürmeme” politikası var. Ancak bu politika maalesef pek bir anlam ifade etmiyor. Yasa, her ne kadar yerel belediyeleri “hayvanları kısırlaştırma ve alındıkları yere gönderme” yönünde kendi stratejilerini geliştirmeleri konusunda yükümlü kılsa ve barınakların görevleri arasında kendi sahiplendirme programlarını oluşturma bulunsa da, gerçek bunun tam tersi: Yerel belediyeler, nadiren uygulanan bu yasayı görmezden gelirken, barınaklara “kazık çakmış hayvan dostları” da hayvanları zincire vurmanın doğru yol olduğuna inanmakta ısrar ediyorlar. Türkiye’deki barınak sistemini iyileştirmek ve barınakların sorunlarını çözebilmek için her şeyden önce bu durumu düzeltmeyi ve fark yaratmayı istememiz gerek. Boş laflar ve asla tutulmayacak balon sözler işe yaramaz. Bir sonraki aşama bütün bu hayatları kurtaracak bir altyapı oluşturmayı, bir strateji geliştirip ona bağlı kalmayı, hayat kurtaracak bir plan yapmayı ve her yönüyle başarı ve kayıpları hesaplamayı içeriyor. Kurallar konmalı ve gönüllüler, Türkiye’deki “sahiplendirme” meselesiyle ilgili konuları olduğu kadar hayvanların temel ihtiyaçlarını da anlayabilmek için öncelikle kendilerini eğitmeliler. Ancak kurallar aynı zamanda esneklik de sağlar, sağlamalıdır. Öyle ki, Türkiye’deki barınak yöneticilerinin büyük bir kısmı, hayvanlar konusunda yollarını kaybetmiş ve 21. yüzyıl Türkiye’sinin gerçekleriyle asla bağdaşmayan barınak kurallarına körü körüne saplanmışlardır. [caption id="attachment_1290" align="aligncenter" width="453" caption="Concentratio camps"][/caption] Çok sevdiğim köpeğim Simba’nın ölümünün ardından, bir hayvan sahiplenmek için Gürpınar Barınağı’yla görüştüm. Ancak, bütün şaşkınlığıma rağmen, ben “uygun” bir sahip adayı değildim. Çünkü:

Bir yabancıydım.
Kendi adıma kayıtlı bir elektrik faturam yoktu.

Adı geçen barınağın yöneticisi, benim bütün hayatımı köpeklerle geçirdiğim ve yeni bir hayvan sahiplenmek istediğim o anda dahi evimde dünya nüfusunun % 99’undan çok daha iyi koşullarda yaşayan iki köpeğim olduğu gerçekleriyle kesinlikle ilgilenmemişti. Gürpınar Barınağı yöneticisi bayan, sadece benim milliyetimle, yani Türk olmamamla ilgilendi. Onun sınırlı bakış açısı ve anlayışına göre ben güvenilir biri değildim. Ona göre, barınaktaki bir köpeği bana vermektense, hayvanı zincire bağlı, işkence ve yoksunluk dolu bir hayata mahkûm etmek çok daha makuldü. Birçok barınak, değişim/yenilik ve ileri görüş eksikliği kurbanı. Bu eksikliklerin bedelini, bu yazıda örneğini okuduğunuz türde barınaklarda yaşayan hayvanlar, harcanan hayatlarıyla ödüyor. Barınak yöneticilerinin kontrolleri altında kaç bin hayvan yaşarsa yaşasın, her hayvan ayrı bir can, ayrı bir değerdir: Bütün hayvanların duyguları vardır. Ve bütün hayvanlar yanlarına bir dost ararlar, bunun için çırpınırlar. İnanın, hiçbir hayvan, hayvan sever olduğunu iddia ettiği halde, barınaktaki dört ayakları dostlarımızın durumlarını iyileştirme konusunda parmağını bile kıpırdatmayan biri tarafından boynuna geçirilen zincirle yaşamak istemez. [caption id="attachment_1291" align="aligncenter" width="453" caption="Living in chains"][/caption] Kontrolleri altında yaşayan hayvanları bulundukları durumdan kurtarabilmek için barınak yöneticileri, halkı heyecanlandırmalı. İnsanları harekete geçirip yapılacak işler konusunda hazır hale getirmeli. İnsanlar, barınakta geçirecekleri zamanın, barınaktaki hayvanların hayatlarında kalıcı farklar yaratacağına inanmalı. Mevcut yapı ve zihniyet devam ettiği sürece, Sahip Çıkalım! İstanbul’daki hiçbir büyük barınakla işbirliği yapamaz: Yedikule, Bahçeşehir, Gürpınar, Ataşehir, Bakırköy, Üsküdar ve diğerleri… Liste uzayıp gidiyor… Ancak benim yapabileceğim, BİZİM yapabileceğimiz şudur: Halkı ve insanları (hayvanlar için) daha iyi bir yol ve hayat olduğu konusunda eğitebiliriz. Uzun lafın kısası, bu haftanın yazıları özellikle barınak gönüllüleri ve yöneticilerine yönelik olacak. Sahip Çıkalım!’a kulak verin. Çerçevenin dışına çıkıp ufkunuzu genişletin. Halka ulaşın ve her şeyi “yeni ve farklı bir yol” ile yapın, çünkü bugüne kadar izlediğiniz yol ve yaptıklarınız sizi hiçbir yere götürmedi. Götürmediği gibi, korumayı amaçladığınız hayvanların kelimelere dökül(e)meyen acılar çekmesine sebep oldu… Devam edecek… Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com ----- [caption id="attachment_1292" align="aligncenter" width="453" caption="Is that a life?"][/caption] HOW TO REFORM THE CURRENT SHELTER SYSTEM IN TURKEY The situation of companion animals in Turkey is appalling. But during this week I will not be focusing on how disastrous the situation is. Instead of pointing fingers (and yes, I am sorry but there will be some of that as well) I will focus on showing solutions and steps to be taken to solve to the problems we are all so tired of seeing. Let's Adopt! will not be solving those problems on its own, it could never possibly do that. We cannot have a direct impact on the way Turkish animal shelters are run. In their vast majority (couple of wonderful exceptions), those shelters are massive concentration camps for dogs run by shelter managers, "animal lovers" who lost their way and who, through sheer daily exposure and desensitization have progressively become nothing more than animal hoarders and as in the case of Yedikule are happy running camps with over 2.500 animals. Turkey's animals have one advantage over stray animals in other countries. The Country has a strict No-Kill policy. This doesnt' mean much unfortunately. Whilst the law requests to the local municipalities the implementation of their own programs of Neuter and Return and demands of shelters to establish their own adoption programs the reality is quite the opposite, local governments ignore the law who is seldom applicable, and "animal lovers" entrenched in animal shelters continue believing that keeping dogs in chains is the right way to go. [caption id="attachment_1288" align="aligncenter" width="604" caption="Yedikule"][/caption] To solve the shelter situation in Turkey we must first commit to wanting to improve the situation and make a difference. Empty words and vague compromises will not do. The next step involves in putting together the structure to save all those lives, to act following a strategy, a lifesaving plan, measuring success and failures. Rules must be put in place and volonteers must educate themselves first in order to ensure that they understand the real needs of the animals as well as the issues particular to rehoming in Turkey. But rules also allow, and certainly requires, flexibility. The vast majority of shelter managers in this country have completely lost their way and become too rigid with shelter rules who dont correspond with the realities of the XXI century Turkey. After the death of my beloved dog, Simba, I contacted the Gurpinar shelter to adopt an animal. To my surprise I was not considered eligible because: a) I was a foreigner. b) I did not have an electricity bill on my name. It never mattered to that particular shelter manager that I had dogs all my life, and that at the time I had two dogs living with me in better conditions that 99% of the world's population. The manager of the Gurpinar shelter could only see that I was not Turkish, hence, in her limited vision and horizons, not to be trusted. To her it was more acceptable to keep the poor animal locked on chains, living a life of torture and deprivation for life. [caption id="attachment_1293" align="aligncenter" width="453" caption="Chained"][/caption] Too many shelters suffer from lack of innovation and vision and the direct result is lives being wasted away in shelter like the ones you are seeing in this post No matter how many thousands of animals live under the control of those shelter managers, each and every animal is a precious life, they all have feelings, they all crave to be with a pack, a human pack and believe me, none of them wishes to spend a single more minute tied to a chain put around his neck by someone claiming to be an animal lover but completely lacking any intentions to improve the lives of those animals. In order to be able to provide an exit strategy for the animals under their control, shelter managers need to get the community excited, to inspire people and to get them ready for the task at hand, to make them believe that the time spent in that shelter will make a permanent difference in the lives of those animals. Under their current structure/mindset Let's Adopt could never agree to work with the management of any of the major Istanbul shelters, Yedikule, Bahcesehir, Gurpinar, Atasehir, Bakirkoy, Uskudar... the list is endless.. but what I can do, what WE can do, is to educate society and to educate those people that there is a better way. [caption id="attachment_1294" align="aligncenter" width="604" caption="Hunter"][/caption] So, this weeks posts will be specifically addressed to all shelter volunteers and managers of Turkish shelters. Listen to what Let's Adopt has got to say, think outside the box, reach out to the community and do things differently because what you've been doing so far has got you nowhere and has caused untold suffering to the animals you intended to protect... To be continued... Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

TÜRKİYE’DEKİ BARINAK SİSTEMİ 2 – REFORMING THE SHELTER SYSTEM IN TURKEY 2

Viktor Larkhill — Tue, 29 Sep 2009 20:21:54 +0000

[caption id="attachment_1296" align="aligncenter" width="604" caption="Crispy with friends"][/caption] Merhaba, Dün, Türkiye'deki hayvan hakları hareketini ve en önemlisi, barınakların işletilmesini tamamen değiştirmek üzere 10 gerekli maddeyi kapsayan bir giriş yapmıştık. Durumu, düzgün bir şekilde ele alırken, hayati önem taşıyan iki konu var: Bunlar Kısırlaştırma ve Yerine Bırakma'nın doğru uygulanımı ve düşük maliyetli kısırlaştırmanın erişilebilirliği. Bu iki nokta, inanılmaz derecede önemli. Bu sebeple, serinin sonunda bu iki konunun her biri için ayrı bir yazı yayınlayacağız. Fakat şimdilik, Devlet'in barınak yöneticileri ve gönüllülerine (eğer varlarsa) bir kaç sağlam öğüt vermeye odaklanacağız. [caption id="attachment_1298" align="aligncenter" width="604" caption="Hero at home"][/caption] 1. Kurtarma Grupları Sizin Arkadaşlarınız: "İdeal" bir dünyada, Türkiye, sahip olduğu genç nüfus nüfusun büyüklüğü (nüfusumuzun %60'ı 30 yaşın altında) sayesinde hayvan kurtarma gruplarından oluşan geniş bir ağ kurabilir. "Kurtarma grubu" denildiğinde, tek bir amaç için toplanarak bir ağ oluşturmuş insanlar aklımıza geliyor, amaçları: Zor durumdaki hayvanları kurtarma ve onları yeniden yuvalandırma. Türkiye'de belirttiğimiz gruplardan sadece bir kaç tane var. Sahip Çıkalım! bunlardan sadece biri. Bununla beraber, daha küçük gruplar halinde bir araya gelmiş harika insanlar da var, zor durumdaki bir hayvanı kurtarmak için ne pahasına olursa olsun gönüllü olan insanlar... Bu gruplar, rutin bir şekilde, barınaklara giderek, hayvanları kurtarmaya, tıbbi yardıma ihtiyacı olan, özürlü ve özel bakım isteyen hayvanlara yardım etmeye çalışıyorlar. Sürekli olarak, bu gruplar, tıklım tebeş dolu olan barınaklara yardım etme isteklerinden vazgeçiriliyorlar, cesaretleri kırılıyor. Durum neden böyle? Bir hayvanın kurtarma grubuna aktarılması, az da olsa barınakta bir yerin açılmasını, yiyecek ve temizlik gibi masrafların azalmasını sağlar. Hatta, zaten az olan ve Türkiye'deki barınaklarda bir gelenek haline gelmiş olan tıbbi bakım eksikliğinin daha da aza indirgenmesine yardımcı olur. Kurtarma ve yeniden yuvalandırma gruplarının oluşturulması ve hayvanların barınaklardan kurtarılmalarını desteklemek çok ama çok önemli, gelin bununla yüzleşelim. Kural olarak, kurtarma grupları, hayvanlara uygun yuvalar bulmada, aynı anda yüzlerce köpekle ilgilenmek zorunda olan barınak yöneticilerinden çok daha başarılılar. Koruma ve sahiplendirme kuralları her zaman çok daha iyi. Barınaklarının binlerce hayvanla ağzına kadar dolu oldugu bir ülkede, bir kurtarma grubu sorumluluk almaya ve hayvanları koruyup kollamaya gönüllü ise, buna karşı çıkılmasını anlamam mümkün değil... [caption id="attachment_1299" align="aligncenter" width="342" caption="Tarcin"][/caption] 2.Geçici Evler: Geçici aileler arasındaki iyi iletişimin korunarak geliştirilmesi, bir barınağın ağının sağlıklı bir şekilde işlemesinde ciddi önem teşkil eder. Bu olmadan, kurtarılabilecek canlar, ne yazık ki sınırlı kalacaktır. Let's Adopt! "Geçici Evler" kavramını ortaya koyana ve bununla ilgili kendi ağını kurana dek, Türk toplumunun, bu işlevin öneminin farkında olmaması benim için büyük bir sürprizdi. Biz, geçici evleri, hayat kurtarmak, sosyal ilişkileri geliştirmek, bir örgütün menzilini genişletmek, yaralı ve hasta ya da davranışsal bozuklukları olan hayvanları tedavi etmede, kısacası can kurtarmada düük maliyetli bir yol olarak görüyoruz. Her barınak örgütü, kendi geçici ev ağlarını geliştirmede büyük çaba sarfetmeli. Çünkü; bu durum, söz konusu örgütün barınak ortamında ayakta kalmayı başaramayan hayvanlara, hasta ya da yaralı olan veya insanlarla iletişime geçmeye, sosyalleşmeye ihtiyacı olan hayvanlara bakabilmesini sağlar. Geçici evler, sürekli yuvalar bulunana kadar, hayvanları sağlıklı ve mutlu kılacak ortamları sağlarlar. Tüm "hayvanseverler" ve barınak gönüllülerinin bunu anladığına eminim. Öyleyse, size bir kaç soru sormama izin verin : Barınağınız, destekçi ağlarını güçlendirmek için ne kadar çaba sarfediyor? Barınaklarınızın kurtarma grupları ile ilişkileri nasıl? Barınak yöneticilerinizin geçici evler kavramına bakışı nedir; yönetici, bu kavramı ve gerekliliğini anlıyor mu? Barınak, ziyaretçilerini geçici evler hakkında eğitmek için ne çaba gösteriyor? Organizasyonunuz kaç tane geçici eve sahip? Kaç ev şu an müsait? Özürlü bir hayvana bakabilecek bir eve sahip misiniz? Barınağınız adına geçici sahiplenmelerde bulunuyor musunuz? Etrafınızdaki insanları, hayvanları kurtarma konusunda eğitmek üzere her güne ayırdığınız belli bir süre var mı? Arkadaşlarınızı barınaklardan hayvan sahiplenme konusunda yüreklendiriyor musunuz? Geçici ev olan ya da örgütünüze yardımda bulunan arkadaşlarınız var mı? Evet? Hayır? Eger cevabınız HAYIRSA... Neden? Size düşünecek bir kaç şey... Devam edecek... Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com ----- [caption id="attachment_1300" align="aligncenter" width="604" caption="Sookie"][/caption] SHELTER REFORM... 2 Hi.. yesterday we provided an introduction to the 10 issues necessary to completely reform the animal welfare movement in Turkey, and most importantly, the way Turkish shelters are run. There are two issues of extreme importance to the correct handling of the situation, that is the correct implementation of Neuter and Return and the availability of Low-Cost spay and neuter. Those two points are extremely important and we will dedicate one post for each right at the end of the series... But for now we will continue focusing on giving some sound advice to the Nation's shelter managers and their volunteers (if any). 1. Rescue Groups are your friends. In an ideal world, Turkey, with its extremely young population (60% of the population below 30) would have developed a strong network of animal rescue groups. By rescue groups we would understand a group or network of people working with only a goal in mind: The rescue and re-homing of animals in need. Turkey doesn't have many of those groups, but there are a few. Let's Adopt! is one of them, but there are out there smaller groups of amazing people, people willing to do whatever it takes to rescue an animal in need. Those groups routinely try to help shelters in getting animals out, animals with urgent medical needs, handicapped animals, animals in need of special medical care. Routinely those groups and turned away and discouraged from offering their help to overcrowded shelters. Why is that the case? The transfer of an animal to a rescue group would free up scarce space at the shelter, it would reduce expenses for feeding, cleaning, even reduce the need for the inadequate medical care that is the norm in most of those shelters. Encouraging the creation of rehoming networks, of rescue groups, getting animals out of the shelters is very important and, lets face it, as a rule, Rescue Groups are far more successful at finding suitable homes for the animals than a shelter manager dealing with thousands of dogs ever would. The screening and adoption procedures will always be far better. In a country where shelters are filled to the brim with thousands of animals, if a rescue group is willing to take custody and care for an an animal I don't see any reason why this should be denied. [caption id="attachment_1301" align="aligncenter" width="604" caption="Suzie and Oyku"][/caption] 2. Foster homes The development of a good network of foster homes is crucial to the good functioning of a shelter network. Without it there is a severe limitation to how many lives can be saved. Much to my surprise, until Let's Adopt! introduced the concept of foster homes and created its own network Turkish society was not aware of the importance of this function. We have always seen fostering at a low cost way to save lives, improving public relations, extending the reach of an organization, rehabilitating sick and injured animals, or animals with behaviour problems, in short, saving lives. Every shelter organization should make a BIG effort in developing its own network of foster homes as it allows the organization to take care of animals who cannot survive on a shelter environment, sick or injured animals, or dogs needed human contact and socialization. Foster homes provide a great setting that keep animals healthy and happy whilst a final home is found. I am sure all "animal lovers", shelter volunteers out there understand this... so let me ask you all a few questions: What efforts is your shelter making to increase its network of supporters? How is the relationship of your shelters with Animal Rescue Groups? What is the attitude of your shelter manager to the concept of foster homes? Does she understand the concept and the need for such a network? What efforts is the shelter making to educate visitors about the concept of foster homes? How many foster homes does your organization has? How many of them are available right now? Do you have a good home to take care of a handicapped animal? Do YOU foster on behalf of your shelter? Do you dedicate an allocated time daily to educate people around you about rescuing? Do you encourage your friends to adopt animals from the shelter? Do any of your friends foster or help your organization? Yes? No? If the answer is NO... Why not? Food for thought... To be continued... Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Saçmalık... - Absurdity..

Viktor Larkhill — Sat, 10 Oct 2009 19:14:44 +0000

[caption id="attachment_1311" align="aligncenter" width="382" caption="Lina"][/caption] Saçmalık... Üç ay önce üyelerimizden birisinden yardım isteyen bir mesaj aldık. Adana'da güzeller güzeli bir dişi Doberman'ı kurtarmıştı, Lina'yı. Lina'ya köpek dövüşünün günden güne büyüyen bir problem olduğu bu şehirde bir ev bulamıyordu. Ona köpeği İstanbul'a getirmesini ve burada ev bulabileceğimizi söyledim. Lina'nın şansı çok iyi gitmedi. Pansiyondan geçici aileye gitti ancak hala sevgiyle ona bakacak bir aile bulamadı. Acaba neden? Bir taraftan sahibinden.com gibi siteler Doberman bebeklerini acaip fiyatlarla pazarlamaya devam ediyor. Fiyat önemsiz aslında. Anlayamadığım neden barınaklar Lina gibi müthiş köpeklerle kaynarken kimin bir Doberman'a 2000 Euro verebildiği. İşte bu mesaj üreticiden bir Doberman veya herhangi bir köpek satın almayı düşünenlere. Mesaj şu: DÜŞÜNÜN!!!!!! Türkiye'de üretim standardı diye bir şey yok. Üreticiyim diye ortalıkta gezinip saf kan hayvan pazarlamaya çalışanların tek amacı çabuk para kazanmak. Bu ülkede soy ağacı yok. Bütün o "sözde" soyağacı belgeli Golden'lar köpek çiftliklerinden veya arka bahçe üreticilerinden geliyor (evet, sizde köpeğinizi üretmeyi düşünüyorsanız onlardan birisiniz demektir). Cehalet rahatlatıcıdır ancak ev hayvanlarını etkileyen sorunların da kökeninde yatmaktadır. Cehalet her yerde ve bizim vazifemiz, birer hayvansever olarak, onunla mücadele etmek. İşte bu Lina, inanılmaz bir köpek. Harika bir karakter, hem hayvanlar hem de insanlarla arası son derece iyi, yumuşak huylu... Eğer bir Doberman arıyorsanız işte tam size göre kusursuz bir Doberman bu. Ama durun bir dakika, bizden köpek almak o kadar kolay değil. Öncelikl BENİ, SİZİN Lina için en iyi sahip olacağınıza inandırmanız gerekiyor ve bu sandığınız kadar kolay değil. İletişim: v.larkhill@googlemail.com ---- [caption id="attachment_1312" align="aligncenter" width="604" caption="Lina"][/caption] Absurdity.. Three months ago we answered the plea for help of one of our members. She was in Adana and had rescued a beautiful female Dobermann, Lina. She was having trouble finding a home for Lina in a city where dog fighting is becoming a growing problem. I asked her to bring the dog to Istanbul and we would find her a home here. Lina has not been lucky, from the pension she went to a foster home but she still hasn't found a loving permanent home. Why would that be? On one hand websites like Sahibinden.com are filled with people offering Dobermann pups are exorbitant prices. The price is irrelevant though. What is completely incomprehensible to me is why anyone would want to pay 2000 euros for a Dobermann in a country where there are hundreds of amazing dogs like Lina rotting away in municipal shelters. So this is a message to all of those people who are currently out there, considering purchasing a Dobermann (or any other dog) from a breeder. The message is this: THINK!!!!!! There is no such a thing as breeding standards in Turkey. All those breeders you see all over the place trying to market you pure breed animals are nothing but scammers looking to make a fast buck. There are no real pedigrees in this country. All those Goldens with supposed pedigree doccuments were conceived and raised either in puppy mills, or by backyard breeders (yes, if you are thinking of breeding your dog YOU are one of those too). Ignorance is bliss, but it is also the root of all problems affecting companion animals. Ignorance is everywhere, and it is our duty (your duty as animal lover) to fight it. So here she is.. Lina, and incredible dog. Great character, great with animals and people alike, beautiful temperament... if you are looking for a Dobermann here I have the perfect Dobermann for you. But hold on a second, getting a dog from us it's not that easy. You are going to have to convince ME that YOU are the perfect owner for Lina, and this is not that easy. Contact me at v.larkhill@googlemail.com

Coco hakkında güncelleme.. Update on Coco

Viktor Larkhill — Sun, 11 Oct 2009 20:11:06 +0000

[caption id="attachment_1315" align="aligncenter" width="604" caption="Coco's Chair"][/caption] Coco hakkında güncelleme...Bir uçuş gönüllüsüne ihtiyacımız var. GÜNCELLEME !!! Coco bugün yeni tekerlekli düzeneğine kavuştu. Yüzündeki gülümseme herşeyi anlatıyor. İstanbul'da Coco için geçici bir ev bulmuştuk. Ama ne yazık ki, geçici aile, kusursuz tuvalet eğitimine sahip bir köpek istediklerini belirterek Coco'yu bize geri verdi. İnsanlar...Beni şaşırtmaktan asla vazgeçmiyorlar. Coco...şimdi, Kanada'daki yeni ailesine uçmayı beklerken, benim evimde kalıyor. Coco'yu, Kanada, Montreal'e uçuracak bir gönüllü arıyoruz. Eğer, önümüzdeki günlerde İstanbul'dan Kanada'ya uçuyor ya da böyle birini tanıyorsanız lütfen benimle irtibata geçin. v.larkhill@googlemail.com En iyi dileklerimle, Viktor. ----- [caption id="attachment_1316" align="aligncenter" width="604" caption="Coco and friends"][/caption] Update on Coco... We need a flight volunteer. UPDATE!!! Coco got her new set of wheels today. The smile on her face says it all. We had a foster home in Istanbul for her but she bailed out because she wanted the dog to be perfectly toilet trained. People... they never cease to surprise me. She is now staying at my house whilst waiting for her flight to Canada. We need a flight volonteer to fly Coco to Montreal, Canada. If you are flying from Istanbul to Canada, or know of anybody flying to Canada within the next few days please get in touch with me on v.larkhill@googlemail.com

Viktor Larkhill kimdir? -- Who is Viktor Larkhill?

Viktor Larkhill — Mon, 12 Oct 2009 21:50:17 +0000

[caption id="attachment_1861" align="aligncenter" width="480" caption="V"][/caption]

Viktor Larkhill kimdir?

Bazılarınız, neredeyse iki yıla yakın süredir yazılarımı okuyorsunuz. Bu süre içinde, beraberce, Türkiye'nin hayvan refahı için çalışan en büyük sosyal örgütünü inşa ettik. Örgütümüz, Türkiye dışında bir çok ülkede kendi yolunu çizmeye ve büyümeye devam ediyor. Bu iki yıl boyunca, pek azınız kişisel, pek çoğunuz sanal olarak beni beni tanımaya yanaştı.

Her gün, hala, kim olduğum hakkında ve beni harekete geçiren, ilham veren ve ilerlememi sağlayan şeyin ne olduguna dair çokca soru alıyorum.

Öyleyse, bugünün yazısı sadece benimle ilgili. Bu nedenle, Tam Burada okumayı kesmenizi öneriyorum, eğer devam edecekseniz, samimiyetimden dolayı lütfen beni bağışlayın.

Ben kimim? Kim değilim?...

-39 yaşında bir İspanyol vatandaşıyım. Gerçek ismim Ivan, Viktor değil...Bu isim, en sevdiğim çizgi romanlardan biri olan, Alan Moore'un V for Vendetta'sından esinlenildi. Neden bu ismi seçtiğimi merak eden herkese 2005 yapımı bu filmi izlemelerini öneririm.

-Her ne kadar ülkemi çok özlesem de, Türkiye'de yaşamayı seçtim. Neden? Bazılarınız sorabilir. Çünkü, çok basit; burayı seviyorum. Böylesi karmaşık bir toplumda yaşamanın zorlukları ne olursa olsun, tüm bunlar, burada yaşadığım saf mutlulukla karşılaştırdığımda hiç kalıyor. Bunu, daimi bir tatildeymiş gibi yaşamak olarak düşünün.

-Ben bir işadamıyım. Şirketler için internet kaynaklı topluluklar yaratarak, bunları yönetme ve kara dönüştürmelerinde onlara yardımcı olan bir sosyal medya danışmanlık ajansının ortağıyım. Şirketlere, her işin arkasında bir insan öğesi bulunduğunu anımsatıyor ve iletişim ağlarını dizginlemelerinde onlara yardımcı oluyorum.

-Çalışmadığım zamanlarda (ve çoğu zaman çalışıyor olduğum halde) insanları hayvanlarla ilgili eğitiyorum. Bu, Türkiye ve diğer tüm ülkelerde, cehalet ve yobazlığa karşı değişmez bir kavgadır. Moralimi yüksek tutmak ve sabrımı frenlemek için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum. Çoğu zaman başaramıyorum...

-Geriye kalan tüm zamanımı, kurtardığım 8 köpeğimle beraber ormanda uzun yürüyüşler ve spor yaparak (ki bu, çocukluk arkadaşlarımdan 10 yaş daha genç görünmemi sağlıyor) ve elime geçen herşeyi okumakla geçirmeyi seviyorum. Evde olduğum anlardaki tüm vaktimi ise kurtardığım 13 kedime ayırmaya bayılıyorum.

-Ailemi çok seviyorum, herşeyimi onlara borçluyum. Hayvanları kurtarmaya olan tutkum yüzünden onlara verdiğim üzüntülerin hepsini telafi etmeyi öyle çok isterdim ki. Ama biliyorum ki beni bağışlıyorlar...Her gün.

-Ben bir fotoğrafçıyım. Onlu yaşlarımın ilk günlerinden beri fotoğraf çekiyorum ve biliyorum ki bu benim, daha önce ona bir merceğin ucundan hiç bakmamış bir insana oranla dünyayı çok daha değişik yönleriyle görmemi sağlıyor.

-Ben bir gezginim. Dünyayı gezdim ve içinde yaşayan cesur insanlar gördüm. İnsanları yeterince yüreklendiremem. Rahat yerinizden kalkın ve yola çıkın. En iyi okul budur.

-Ben bir hayvan koruyucusuyum. Henüz küçük bir çocukken, İspanya'da, sokağa çıktığım ve bir sokak köpeği tarafından takip edilmeden eve kadar geldigim günler pek seyrek olurdu. Bu hayvanlar benim arkadaşlarım oldu, ailem ve pek çok yönden öğretmenim. Hayatını bir hayvanla paylaşmamış bir insanın, hayatı henüz dolu dolu yaşamadıgına inanırım. Bir babanın çocuguna verebilecegi en özel hediyenin ona empatiyi ve hayatını bir hayvanla paylaşmayı öğretmesi olduguna inanırım.

-Ben bir kabile lideriyim. Let's Adopt! bir topluluktan dahası, bir kabile. Let's Adopt'ı kurdugum zaman beni bekleyen sorumluluklar ve sonuçların tam olarak farkında değildim. Bugün, topluluğa düşüncelerimi yaymaya çalışmakla kalmıyor, üyeler arasındaki iletişimi sürdürmek için de elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret ediyorum. Let's Adopt!'ın gerçek değeri işte burada yatıyor; üyelerinin birbirleri arasında yarattıkları bağlantılarda.

Son olarak...açıklığa kavuşturmak gerekirse...

Ben bir veterinarian DEĞİLİM.

Çin lokantalarına ya da Alman labarotuvarlarına köpek satmıyorum. Okurken size her ne kadar komik gelse de, kıskançlık ya da açıkca anlayamadıklarından bu konuda inanılmaz hikayeler üreten bir dolu kötü insan var. Yıllar içinde bu insanlara karşı duruşum çok çeşitli haller aldı. İlk zamanlar onlara öfkelenirken, şimdi bu öfke yerini küçümseme ve acımaya bıraktı. İnsan olarak gelişimlerine engel oldugu halde bu korkular ve cehaletle yaşayan insanlara acıyorum.

İşte bu benim. Eğitmeye, bağlantılar kurmaya, dünyayı her geçen gün daha da güzelleştirmeye çalışırım. Sizi de aynısını yapmaya davet ediyorum.

Peki siz? Siz kimsiniz? Sizi ne harekete geçirir? ------ [caption id="attachment_1859" align="alignnone" width="521" caption="V?"][/caption] Who is Viktor Larkhill? Some of you have been reading my emails for close to two years. In this time, together, we have built Turkey's largest animal welfare organization, and one who has expanded to several other countries, where its growing and following its own direction. During this two years many of you have come to know me, a few of you personally, most of you virtually. Still, every day, I receive many questions about members asking questions about me, about what moves me, what inspires me, what keeps me going forward. So, today's post is solely about me, I therefore encourage you to stop reading Right Here, if you stay please accept my apologies for my sincerity. Who I am? Who I am not... - I'm a 39 year old Spanish national. My real name is Ivan, not Viktor... the name was inspired by one of my favorite graphic novels, Allan Moore's V for Vendetta. I would recommend everyone to read it, or to watch the 2005 movie if they want to understand why that name was chosen. - As much as I miss my country I decided to live in Turkey. Why? someof you may ask. Because, simply put, I love it here. Regardless of the challenges of living in a society as complicated as this one, they are nothing compared to the sheer joy I experience here. Think of it as living on a permanent holiday. - I am a businessman. I am a partner in a social media consulting agency advising companies on how to create, understand, manage and monetize internet based communities. I remind companies that behind every business there is a human component and I help them harness the power of networks. - When I am not working (and most of the time, even when I am) I educate people about animal issues. This, in Turkey, and unfortunately, just about every other country, is a constant struggle against ignorance and bigotry. I try my best to keep spirits high and my temper in check. I fail most of the time... - Whatever time is left I like to spend it taking long walks in the forest with my eight rescue dogs and my cats, doing sports (helps me keep my sanity and makes me look about 10 years younger than my childhood friends) and reading everything that falls my way. - I love my family. I owe everything to them and I wish I could compensate them for all the extra suffering that comes their way due to my passion for animal rescue. I know they forgive me... every day. - I am a photographer. I have been taking pictures since my early teens and I believe this allows me to look at the world from a different angles unseen by those who have never looked at the world through a lens. - I am a traveler. I have traveled the world and seen the brave people in it. I cannot encourage people enough.. get out of your comfort zone. Hit the road, its the best school. - I am an animal protector. When I was a kid, in Spain, I used to walk around and rare was the day when I wasn't followed home by an stray dog. Those animals became my friends, family and in many way teachers. I believe a person who has not shared his life with an animal has not lived a full life yet. I believe the most precious gift a father can give to his child is teaching him empathy and allowing him to share his life with an animal. - I am a Tribe Leader. Let's Adopt! is nothing more than a community, a tribe. When I created it I was not fully aware of the implications and the responsibilities. Today, not only I try to spread my ideas across this community, but I do my best to enable relationships amongst its members. That is where the real value of Let's Adopt! lies, in the connections created amongst its members. And finally... just to clarify... - I am NOT a veterinarian (although I believe I could have been a fairly good one) - I don't sell dogs to Chinese restaurants, or to German laboratories. This may read as a joke with you but there are plenty of nasty people out there ready to create fantastic theories about those they envy, or simply, don't understand. My stance on those people has varied over the years... at first I used to deal with them with anger, today my attitude is more of disdain, and pity. I pity those who live in ignorance, fear and who let those fears and ignorance stop them from growing as human beings. So, this is who I am. I try to educate, to build connections and to make the world just a little bit better every day. I invite you to do the same. And you? Who are you? What moves you?

BİR KURŞUN - A BULLET

Viktor Larkhill — Wed, 14 Oct 2009 19:49:53 +0000

[caption id="attachment_1325" align="aligncenter" width="604" caption="Coco's bullet"][/caption] BİR KURŞUN

Bugünkü yazım son derece kısa, kimi zaman olduğu gibi ben bile sözcüklerin tükendiği yerdeyim.

Bugün, Coco'nun neden felçli olduğunu bulduk.

Coco trafik kazası geçirmemiş... Coco vurulmuş...

Belkemiğinde sıkışıp kalmış bir kurşun var..Havalı tüfekten çıkan küçücük bir kurşun...Eğer kurşun, Coco'nun kalbini bulsaydı, öldürücü olacaktı. Bunun yerine, belkemiğine yerleşti ve Coco'nun, bugüne kadar bildiği hayat son buldu.

Coco bugünü, benimle beraber; arabada, yollarda, veterinerden veterinere giderek ve işle ilgili bir kaç toplantıda bana eşlik ederek geçirdi. Arabanın arka koltuğundaki sessizce oturuşuna baktıkça, öyle bir an geldi ki, kendimi ağlamamak için çok zor tuttum.

Coco, dünyadaki en iyi tedaviyi görebilmek için denizler arası uçuyor olacak. Düzelebilme şansı %30 civarında. Ya iyileşecek ya da ömür boyu tekerlekli sandalyesine mahkum olarak birinin ona çişini ve kakasını yaptırmasına ihtiyaç duyacak.

Sahip Çıkalım! tamamen Umutla ilgili. Coco bu fırsatı bize veriyor olacak.

Ben, onun tüm tedavisi ile ilgileniyor ve masraflarını karşılıyor olacağım. Eğer, Coco'ya yeni bir hayat vermede bana yardım etmek istiyorsanız benimle irtibata geçin.

Tüm iyi dileklerimle,

Viktor Larkhill

v.larkhill@googlemail.com

[caption id="attachment_1327" align="aligncenter" width="557" caption="The Good Doctor"][/caption]

-----

: Coco's bullet

A BULLET This will be extremely short, as sometimes, even I can be at a loss for words. Today we found out the reason for Coco's paralysis. Coco did not have a traffic accident. Coco was shot. She has a bullet lodged on her spine. A small little bullet from an air rifle. The would be killer aimed for the heart... instead, the bullet got lodged on her spine and ended her life as she knew it. Today Coco spent the day with me on my car, going from vet to vet and then accompanied to a couple of business meetings. At some point, looking at her sitting quietly on the back of my car I had to make a big effort to refrain myself from crying. Coco will be flown overseas for the best medical treatment available in the world. Chances for recovery are about 30 %. It is either that or a life spent on a wheelchair and having someone helping her pee and poo for the rest of her life. Let's Adopt! is all about Hope. She will be giving the chance. I will be covering all medical treatment and expenses. Contact me if you feel want to help me giving a new life to Coco. All the best Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Sahip Çıkalım! Paylaş & Ver - Let's Adopt!, share and give

Viktor Larkhill — Fri, 16 Oct 2009 14:12:22 +0000

[caption id="attachment_1337" align="aligncenter" width="385" caption="O.K."][/caption] Sahip Çıkalım! Paylaş & Ver Doğru: Pek çok hayvansever hayvan haklarını korumada kendilerini yalnız hissediyor. Bu soruyu çok sık duyuyoruz: Bir hayvanseverim ve XXXX şehrinde tek başıma savaş veriyorum. Sizin yaptığınızı nasıl yapabilirim? Sahip Çıkalım! bana nasıl yardımcı olabilir? Kısa yanıt: Yalnız değilsiniz ama size bu durumun farkında olmadıkça ve yardım için elinizi uzatmadıkta birşey yapamayız. Hayvanseverler sosyal ağlara ulaşmak ve bunları kullanmak yerine ne kadar kendilerini izole ederlerse hayat onlar (ve hayvanları) için o kadar kötü olacak. İki yıl önce bir fikir geldi aklıma... Facebook ve sosyal medyayı tamamen farklı bir biçimde kullanmak, başkalarına hiç benzemeyen bir kabile yaratmak. Grubun oluşumunun ardındaki bu süreci anlatan bir Slayt gösterisi hazırladık. İngilizce olduğu için üzgünüm, Türkçesi üzerinde çalışıyoruz. 1. Sahip Çıkalım! paylaşımla kuruldu. Fikirlerin paylaşımı, prensiplerin paylaşımı, bilgilerin paylaşımı, kaynakların paylaşımı ve gruba destek aramak (ve gruptan yardım almak) üzerine. 2. Sahip Çıkalım! Almak için Ver! Bazen insanlar bizimle iletişime geçiyorlar, kaynaklarımızı kullanıyorlar, problemlerini çözüyoruz, ardından ortadan kayboluyorlar. Bu durumlarda zevkle yardımcı oluyoruz çünkü hayat kurtarıyoruz ancak bunları aynı zamanda kaybedilmiş olanaklar olarak görüyoruz. Grubu bu şekilde kullananların anlamadıkları şey grubun çalışabilmesi için destek olmalı ve kaynaklarını kullanmalılar. 3. Sahip Çıkalım! ancak üyeleri beraber çalışır ve birbirine destek olursa, ve bu üyeler arasında güçlü bir bağ oluşursa işleyebilir. Bu grubun üyelerine olan en önemli faydalarından birisi birbirine son derece güçlü bağlarla bağlı bir ağa güvenip sırtlarını dayayabilmeleri. 4. Sahip Çıkalım! sadece büyüyerek işleyebiliyor. Büyüdükçe toplumun farklı katmanlarına yayılabilir, hayvanların yaşamlarını, ve toplumun tamamını iyileştirmekteki katkımızı arttırabiliriz. Şimdi sizi bu Slayt Gösterisini izlemeye, ve eğer değerli buluyorsanız paylaşmaya davet ediyorum. [slideshare id=2239515&doc=qefalforletsadopt-091016031314-phpapp01] Sahip Çıkalım! Katılım paylaşın! Saygılar, Viktor v.larkhill@googlemail.com ---- [caption id="attachment_1338" align="aligncenter" width="281" caption="Cat love"][/caption] Let's Adopt, share and give. Fact: Most animal lovers feel alone in their fight for animal rights. We get this question very often: I am an animal lover. I am fighting alone in insert city here . How could I do what you did? What can Let's Adopt! do to help me... The short answer: You are not alone but we won't be able to do anything for you unless you acknowledge this fact and reach out and help yourself. The longest animal lovers insist in closing themselves in isolation instead of reaching out and using the power of networks the worst it will get for them (and their animals). A couple of years ago I had an idea... to use Facebook and social media in a completely different way. To create a tribe unlike any other. We have prepare a Slideshow to explain the thought process behind the creation of the group. I apologize it is in English, we are working on a Turkish translation right now. 1. Let's Adopt! has been built by sharing. Sharing ideas, sharing principles, sharing information, sharing resources and seeking (and offering) support to the group. 2. Let's Adopt!, Give to Get!. Sometimes people contact us, they use up our resources, we solve their problems, they vanish afterward. We help those cases with pleasure as we save lives by doing so, but we consider them a big opportunity waste. Those who use the group in such way are failing to understand that for the group to work they need to contribute and pool resources. 3. Let's Adopt! can only function when its members cooperate and collaborate with each other, and when a strong connection is built amongst those members. One of the biggest benefits of the group to its members has been to get to know (and in most cases, rely) on a massive network of people strongly connected. 4. Let's Adopt can only function by growing. The bigger the growth, the deeper and wider our penetration in society, the bigger our impact in improving the lives of the animals and improving society as a whole. I now invite you to watch this Slideshow and, if you feel it is of any value, I would invite you to share it. [slideshare id=2239515&doc=qefalforletsadopt-091016031314-phpapp01] Let's Adopt!.. join us and share.. Best Viktor v.larkhill@googlemail.com

Türkiye'deki Barınak Reformu 3 - Shelter reform in Turkey. Part 3

Viktor Larkhill — Fri, 16 Oct 2009 19:48:57 +0000

[caption id="attachment_1346" align="aligncenter" width="600" caption="Hera looking for a home"][/caption]

Türkiye'deki Barınak Reformu 3

1 ve 2. bölümlerin devamı niteliğindedir.

Türkiye'deki Barınakların, işleyen düzgün sahiplendirme programları oluşturmalarının zamanı gelmiştir.

Sahiplenmeler, Öldürme'nin Kural olarak yasak olduğu ülkelerde barınakların işleyişi için hayati önem taşır. Barınak yöneticileri, eğer üstünde durmuyorlarsa, barınakların günlük sorumluluklarından biri olan, hayvanlara iyi yuvalar bulma işindeki gayretlerini çoğaltmalıdırlar. Eğer, mutlu yuvasında hayatı son bulmuş olan her köpek ve hayvan yerini, barınaktan sahiplenilmiş bir diğer hayvana bıraksa, sahiplenme, arka bahçe çiftleştiricileri ve hayvan alıp satmak, onları çiftleştirmekle işle yapan petshoplara kocaman bir darbe vururdu.

Kuzey Amerika'da yapılan çalışmalar gösteriyor ki; insanlar, baktıkları köpeklerin %15'ini, kedilerinse %10'unu barınaklardan alıp, sahipleniyorlar. Elbette, Türkiye'de sahiplenme ile ilgili istatistiksel bir çalışma yapılmamış olması şaşırtıcı değil. Bununla beraber; bir tahmin yürütmek gerekirse, ülkemizde barınaklardan sahiplenilen köpekler %5 'ten az (eğer şanslılarsa) ve kedilerde bu rakam %1 bile değil. Şaka gibi ve sistemin bir hatası.

Eğer barınak yöneticileri, kadınlar arası kavga desteklemede gösterdikleri çaba kadarını, sahiplendirme konusunda da göstermiş olsalardı, müsait ev sayısını arttırır ve balık istifi dolu barınaklarında boş alanlar yaratmış ve zaten oralarda yaşamakla yeterince şanssız olan köpeklerin hayat kalitesini yükseltmiş olurlardı.

Türkiye'deki hayvansever rakamlarına ilişkin tecrübelerimiz sanıldığından çok daha fazla ve giderek artmakta. Hayvan sahibi olan insanların sayısı gün be gün artsa da, bunlardan pek azı ülkedeki hayvanların durumu ile ilgili eğitim alıyor.

[caption id="attachment_1347" align="aligncenter" width="402" caption="Sarikiz"][/caption]

Barınakların, sahiplendirme programları için gerçekten kayda değer, büyük çaba sarfetmelerinin vakti geldi...ve süreci olabildiğince akılcı ve işlevsel olarak yürütmenin. Ataşehir Barınağı gibi, tembel ve yaşama/çalışma hevesleri kaybolmuş insanların sorumluluğu altındaki zincirlerle tutsak edilmiş, kati bir bakımsızlıklık ve tedavi eksikliğinden acı çeken binlerce hayvanın ölmeyi bekledikleri bir barınakta, 13-15 saatlik günün içinde, sahiplendirme için 2 saat ayrılıyor olması çok aptalca.

Eğer ciddi bir şekilde bu hayvanlara yuva bulmak istiyorsanız günün 24 saati, haftanın 7 günü çalışıyor olmalısınız. Düzgün websiteleri, Facebook grupları kullanıyor olmalısınız. İçinizden biri, daimi olarak e-postaları cevaplıyor olmalı, bir diğeriniz blog kurmayı, Twitter kullanmayı, hayvanları sahiplendirebilmek için bir ağ kurmayı öğrenmeli. Özürlü hayvanları sahiplendirmede özel bir çaba gereklidir. Ve, siz, hayvan için uygun bir ev bulunamadığı taktirde, deniz aşırı kurtarma gruplarından yardım isteyecek kadar mütevazi olmalısınız.

Türkiye'deki barınakların 3 bacaklı ve kör köpekleri toplamalarını izlemek çok çarpıcı.

Ve hala, Türkiye'deki barınakların çok büyük çoğunluğunun sahiplendirme programları, bugün bile, saçmasapan bir şaka gibi ve bedelini ödeyecek olanlar yine hayvanlarımız.

Barınak yöneticileri ve barınak gönüllüleri, oturup yeni bir strateji kurmanın zamanı geldi; çünkü şu an elinizde olan açıkça işe yaramıyor. Çevrenize bakın, binlerce zincirli köpek. Durum çarpıcı, trajik ve utandırıcı, bununla beraber çoğunuz bu hayvanları sahiplenmiyor, hala golden retriverlara yöneliyorsunuz. Bu hayvanların yeri evler. Herbiriniz bu hayvanlara güzel evler bulmakla yükümlüsünüz. Eğer bu görevi kabulenmiyorsanız, tası tarağı toparlayıp evlerinize dağılmalısınız.

Viktor Larkhill

v.larkhill@googlemail.com

Let's Adopt!

-----

: Blind dog in shelter

Shelter reform in Turkey... 3. This is a continuation of part 1 and part 2 3. It is time for Shelters in Turkey must put together proper adoption programs. Adoptions are vital to the running of a shelter in a country where No-Kill is Law. Shelter managers should spend as much effort if not more, in trying to find good homes for the animals that they do in running the daily chores of the shelter. If every dog and animal that dies in a loving home was replaced by a dog adopted from a shelter, adoption could give a massive blow to all those backyard breeders and Petshops doing business by breeding and selling dogs. In North America studies show people get their dogs from shelters only 15% of the time for dogs, and less than 10% of the time for cats. Not surprisingly there are no statistics of adoptions in Turkey but I would go as far as venturing that the adoption rate is less than 5% for dogs (if lucky) and not even 1% for cats. A real joke, and a failure of the system. If shelter managers made as much of an effort at educating the population about adoption as they do in engaging in silly and hysterical cat fights, they could increase the number of homes available and create space in their overcrowded shelters, thus increasing the quality of life of the dogs unlucky enough to find themselves there. Based on our experience the number of animal lovers in Turkey is far bigger than most people assume, and it is growing. But as more and more people are becoming interested in owning an animal, very few of those receives any kind of education about the situation of animals in this country. It is time for shelter managers to put a real effort in improving their adoption programs.. and to make the process as logical and efficient as possible. It is absolutely idiotic for a shelter like Atasehir, where thousands of animals are wasting their lives in chains and suffering constant mistreatment by lazy and unmotivated municipal employees, to have an adoption schedule of two hours a day: between 13 hrs and 15 hrs. If you are seriously trying to find homes for those animals you should be working on it 24 hours a day, seven days a week, you should have proper websites, Facebook Groups, one of you should be in charge of answering emails on a constant basis, another one should be learning how to blog, to use Twitter, to create a network to find homes for your animals. A special effort should be made to rehome handicapped animals, and when a suitable home cannot be found in Turkey you should be humble enough to seek help of rescue groups overseas. [caption id="attachment_1349" align="aligncenter" width="604" caption="Three legged dogs"][/caption] It is dramatic to watch the collection of three legged dogs and blind dogs in Turkish shelters. Instead, the adoption programs of the vast majority of Turkish shelters is, as of today, a ridiculous joke... and in the end the ones that pay the price are the animals. Shelter managers, shelter volunteers, it is time to sit down and create a new strategy because the one you have right now is simply not working. Look around you, thousands of dogs in chains. The situation is dramatic, tragic, embarrassing, and even more so when most of you would never consider adopting one of those animals and focus your attention on golden retrievers. Those dogs should be in homes. It is your obligation to find a good home for each one of those animals. If you are not up to the task then you may as well pack up your stuff and go home. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com Let's Adopt!

Sahip Çıkalım!, Ağ Örgüsü - Let's Adopt!, the Network

Viktor Larkhill — Sat, 17 Oct 2009 12:37:32 +0000

Sahip Çıkalım!...Ağ Örgüsü... Geçtiğimiz iki yılı aşkın süredir, çevrimiçi muazzam bir mevcudiyet kurduk. Her yerde, her zaman olmaya inandık. İşte, Facebook'tan Twitter'a, Friendfeed ve bloglarımıza kadar çevrimiçi mevcudiyetimizin bir listesi... Bize ulaşmak isterseniz bu liste size yardımcı olacak...

FriendFeed:

Viktor Larkhill on Friend Feed Email: v.larkhill@googlemail.com İşte bu...Şimdi bize ulaşamadığınızı söyleyemezsiniz...Bu listeyi kendi ağınızla paylaşarak bize, sesimizi duyurmamızda yardımcı olun. Viktor -------

Let's Adopt!.. the Network... Over the last two years we have built a massive presence on line. We believe in being everywhere, all the time. Here is a list of our online presence, from Facebook to Twitter, Friendfeed, our blogs... If you want to connect with us this is how...

Facebook:

Let's Adopt! (Main Group) Let's Adopt! Page Young Let's Adopt! Let's Adopt! Vet Support

Regional Networks:

Let's Adopt! Canada Let's Adopt! US Let's Adopt! South Africa Let's Adopt! Spain Let's Adopt! Germany (Soon to come.... Let's Adopt France)

Wordpress:

Let's Adopt! Main Blog Let's Adopt! VET Support Young Let's Adopt!

Twitter:

Viktor Larkhill on Twitter

FriendFeed:

Viktor Larkhill on Friend Feed Email: v.larkhill@googlemail.com So this is it... Now you can't say you can't find us... help us spreading the voice by sharing this list with your own networks.. Cheers Viktor

Petuk ve Allie, harekete geçme sırası SİZDE - Petuk and Allie, YOUR turn to act.

Viktor Larkhill — Sat, 17 Oct 2009 19:13:17 +0000

[caption id="attachment_1369" align="aligncenter" width="453" caption="Petuk"][/caption] Petuk ve Allie, harekete geçme sırası SİZDE. Sevgili Arkadaşlar, Bir kaç ay önce çok güzel bir Terrier kurtardık...Ona Grace ismini verdik. Veterinerimizde genel bir kontrole tabi tuttuk, gayet masraflı bir şekilde iyi bir bakımdan geçirdik ve Grace'i geçici bir eve yerleştirdik. Bir hafta sonra beklenmedik bir olay gerçekleşti. Grace üç bebek doğurdu!!! Veterinerimiz, hamilelik ihtimali üstünde durmayı ihmal etmişti...Böylece, kurtardığımız köpek sayısı birden dörde çıktı. Ardından gelişen olaylar asla unutamayacağımız türden. Grace, doğal olarak, bebekleri için koruyucu bir anne oldu ve bu durum geçici evlerle sorun yaşamamıza yol açtı. Bir değil, iki değil, tam üç tane geçici ev değiştirdi. Sonunda, Grace'i bebekleri ile beraber bir pansiyona yerleştirdik. Geçici evlerimizi kaybettik ve kimse Grace ve bebeklerini sahiplenmedi. Grace safkan bir Terrier. Şanslıydı ki, iki hafta sonra harika bir kadın, Esra, tarafından sahiplenildi. Grace şu an, onu çok seven sahibi ile birlikte, evdeki bir grup kedi arkadaşı ile bütün gün oyunlar oynadığı rüya gibi bir yaşam sürüyor. Grace'in üç yavrusu pansiyonda kaldı. Erkek olan yavru, Vernon, kısa bir süre sonra, sağlıklı, sosyal ve harika bir şekilde yaşadığı geçici evine yerleşti. Harika bir köpecik... Fakat, iki dişi yavru, Petuk ve Allie arkada kaldılar...kafeslerde...ve bu zamana kadar HİÇKİMSE, evet gerçekten HİÇKİMSE onları sahiplenmeye yanaşmadı bile. Geçici aile olmak isteyen iki kişi bulmuştuk, fakat değişik sebeplerden ötürü her ikisi de olmadı. Böylelikle, bugünden itibaren, iki harika bebek, iki küçük kızkardeşin ömürleri bir kafeste ziyan oluyor. Tüm bebeklikleri 4 ufacık duvarın içinde harcanıyor. Halbuki, oyunlar oynuyor olmaları, aileleri ile birlikte harika zamanlar geçirmeleri, bahçede koşuşturuyor olmaları gerekirdi...bunun yerine, onlar şu an kafesteler. Kurtardığımız çocuklardan birinin fotoğrafını profilimde paylaştığım zaman, bir çoğunuz yorumlar bırakıyor. Çoğunuz, grubumuzda paylaştıklarımızı yayabilmek, sahiplenmeyi bekleyen hayvanlarımızın şansını arttırabilmek için elinizden geleni yapıyorsunuz. Her gün, üyelerimizden kendilerine golden retriver yavrular bulmamızı isteyen mektuplar alıyoruz. Çoğu zaman, bu insanları yanıtlamaktan usanmıyorum; bu anlayıştaki insanlar bizim aradığımız türden sahipler olmamalarına rağmen, zaman geçtikçe eskiden duyduğum o güçlü hayalkırıklıklarını hissetmemeye başladım. Petuk ve Allie bu gece sıcak bir evde uyuyabilirlerdi ama bunu yapamayacaklar. Daha fazla bir şey söyleyemeyeceğim. Gerek de yok. Ama şimdi sizden, dönüp köpeğinize bakmanızı ve o iki bebeği düşünmenizi istiyorum; hayatları ziyan olan Petuk ve Allie'yi. Bu iki bebeğin hayatını değiştirme şansınız var. Bazı üyelerimiz her gün hayat kurtarıyor, şimdi sıra sizde. Viktor V.larkhill@googlemail.com ---- [caption id="attachment_1369" align="aligncenter" width="453" caption="Petuk"][/caption] Petuk and Allie, YOUR turn to act. Dear friends, A few months ago we rescued a beautiful terrier.. we named her Grace. We took her for a check up at our vet, she was given a clean bill of health and was placed directly onto a foster home. One week later the unexpected happened, Grace delivered three babies!!!! Our vet had failed to spot the pregnancy... so we went from one rescue to four. What followed is something we will never forget. Grace, naturally, became protective of her babies and this created problems with the foster homes.. she went to 1, 2, three foster homes!.. in the end Grace, together with her three puppies was moved to a pension. We had run out of foster homes and nobody wanted to adopt them. Grace is a purebreed terrier. She was lucky and two weeks later she was adopted by a wonderful woman, Esra. She now lives a dream life, with an owner that loves her and a bunch of cat friends to play all day. Her three babies stayed at the pension... The male puppy, Vernon, was moved shortly afterwards to a foster home where he is growing wonderfully, healthy and sociable. A wonderful pup... But the two females, Petuk and Allie stayed behind...on the cages... and so far NOBODY, and I mean, NOBODY has showed any interest in adopting them. We had two people interested in fostering but for different reasons it didn't happen. So as of today we have two wonderful puppies, two little sisters, wasting their lives away on a cage. Their entire childhood is being spent between 4 tiny walls. They should be out playing, having a great time, hanging out with the family, running around the garden.. instead they are in a cage. So many of you leave comments on my page whenever I publish the pictures of one of our rescues. Most of you do whatever you can to spread the word about our group, to increase the chances of adoption of our animals. Every day we receive letters from members asking us to find golden puppies for them. Most of the time I dont bother answering those people, they are not what we are looking for, but time after time I cannot feeling a strong feeling of disappointment. Petuk and Allie could be sleeping on a warm home tonight but they wont. I wont say anymore... there is no need.... but I want you to look at your dog, right now and think of this two babies, Petuk and Allie, their lives wasted. You have the chance to change the life of this two puppies. A number of our members are saving lives, every day, it's your turn to act now. Viktor V.larkhill@googlemail.com

Kedi Venus! - Venus the cat!

Viktor Larkhill — Sun, 18 Oct 2009 20:12:38 +0000

[caption id="attachment_1371" align="aligncenter" width="341" caption="Venus"][/caption] Venüs iki gün önce kurtarıldı.

Yerel sahiplendirmeler için daha fazla sorumluluk alamayacak durumdayken, burada bir istisnada bulunuyoruz; çünkü kurtarıcı, bizim özürlü kedilerimize geçici ailelik yapan biri ve bu evi çok fazla işgal edemeyiz. Karşınızda Venüs...Ne diyebilirim ki...Fotoğraflar zaten konuşuyor...

Venüs'ü sahiplenin: v.larkhill@googlemail.com. [caption id="attachment_1372" align="aligncenter" width="604" caption="Venus rises"][/caption] ----- [caption id="attachment_1373" align="aligncenter" width="604" caption="Venus!"][/caption] Venus was rescued two days ago. Whilst we cannot take responsibility for more local rehoming we are making an exception here because the rescuer is one of our foster homes for disabled cats and we must keep spaces free in this house. This is Venus... what can I say.. the pictures speak for themselves.. Adopt Venus: v.larkhill@googlemail.com [caption id="attachment_1375" align="aligncenter" width="604" caption="Venus reads!"][/caption]

Yasal Açıklama - Legal Disclaimer

Viktor Larkhill — Tue, 20 Oct 2009 16:16:41 +0000

Bu Blog'da yer alan fikirler, okuyucular tarafından ifade edilenler de dahil olmak üzere, tamamen yorumları yapan şahıslara aittir ve Sahip Çıkalım!'ın ve/veya Viktor Larkhill'in görüşlerini yansıtmamaktadır. Sahip Çıkalım!-Let's Adopt! okuyucuların yaptıkları yorum, görüş ve eklemeler konusunda asla ve kat'a yasal sorumluluk kabul etmez. Legal Disclaimer Comments or opinions expressed on this blog, including those by readers, are those of the respective contributors only, and do not necessarily reflect the views of Viktor Larkhill and Lets Adopt! Viktor Larkhill and Lets Adopt do not accept any form of legal responsibility for those views and aditions provided by the readers.

Sahip Çıkalım! : Aidiyet - Let's Adopt: Belong

Viktor Larkhill — Fri, 23 Oct 2009 12:58:53 +0000

[caption id="attachment_1382" align="aligncenter" width="251" caption="Belonging"][/caption] Sahip Çıkalım! : Aidiyet Her gün, dünyanın dört bir yanındaki Sahip Çıkalım! üyelerinden onlarca mektup alıyorum. Daha önce hiç konuşmadığım insanlar bana yazarak, en içten duygularıyla tavsiyelerimi almak istiyor, benden onlara yol göstermemi, yardım etmemi rica ediyorlar; lafın kısası, kendilerini mektuplarında birer hayvansever olarak tanıtmakla başlayan bu insanlar, Sahip Çıkalım! ailesinin ferdi olmaktan ne kadar büyük mutluluk ve gurur duyduklarını, grubumuza katıldıktan sonra hayatlarının ne denli değiştiğini anlatıyorlar. Tüm bu mektupları okuyorum, her birini, tek tek, gülümseyerek. Sadece bir kaç mektuba cevap verebiliyorum ama hepsini okumaya çalışıyorum. Sonra düşündüm ki…çok fazla insan bizi okuyor, takip ediyor, bize güveniyor, ve bu insanları tanıyabilmek için bu mektupları okumaktan başka bir seçeneğimiz yok. Bu durumu değiştirmemiz gerekiyordu…Üyelerimizin kimler olduğunu bilmem gerekiyordu; dahası topluluğumuzun birer parçası olan her bir üyenin, geri kalanları tanıması, kendileri ve hayvanları için bir yardım söz konusu olursa/olduğunda kendilerine kimlerin destek olacağını bilmeleri gerekiyordu. Böylelikle, bu ruhla, kendi profil fotoğrafıma logomuzu dahil ettim. [caption id="attachment_1385" align="aligncenter" width="604" caption="Family"][/caption] Bundan sonra olaylar tamamen beklenmedik bir şekilde gerçekleşti…Düşünce bir virus gibi yayıldı. İnsanlar, hiç bir açıklama beklemeksizin, dünyaya, Facebook’a ve üç yüz milyon kullanıcısına bu çok özel topluluğa mensup olduklarını göstermeye başladılar. Üyelerimizin hepsi zaten halihazırda hayvanseverlerdi, fakat davalarını yeni bir boyuta taşımış oldular. Logomuzu profillerine dahil etmekle, yeni ve çok önemli bir adım attılar; onlar bu grubun elçileri, sözcüleri ve savunucuları oldular. Hepsi şu an, diğer insanlara grubumuza (buraya tıklayın) nasıl dahil olacaklarını, tamamen yeni olan bu aşamaya nasıl katılacaklarını açıklamakla meşguller. Bu deneyim bana, politik oyunlar oynamadan sadece doğru olanı savunan dürüst ve net bir yaklaşımın güven inşa edeceğini ve sanal dünyada Paranın değil, Güvenin konuştuğunu kanıtladı. [caption id="attachment_1386" align="aligncenter" width="604" caption="Family"][/caption] Topluluğumuz içersinde gerçekten iyi bir etkileşim var ve bu durum çoklukla benim vasıtamla gerçekleşiyor. Bunu, grup üyelerinin kendi aralarında birbirleriyle konuşmaları ve kendiliklerinden ilişkiler kurmalarını sağlayarak yeni bir seviyeye taşımak istiyorum; çünkü Sahip Çıkalım!’ın altında yatan gerçek güç burada, birbirimizle kurdugumuz ilişkilerde. Sahip Çıkalım’a katılın, üyelerimizle etkileşime geçin, sohbetlere katılın ve ailemizin büyümesine yardımcı olun… Viktor v.larkhill@googlemail.com ------- [caption id="attachment_1382" align="aligncenter" width="251" caption="Belonging"][/caption] Let's Adopt: Belong Every day I receive tens of letters from Let's Adopt! members from all over the world. People I have not spoken to before write to me in a completely candid way to ask for advice, guidance, a favour, or simply, to introduce themselves as animal lovers and to tell me how happy and proud they are of being part of the Let's Adopt! family and the way the involvement in our group has changed their lives. I read all those letters, each and every one, with a smile on my face. I only get to reply a few but try to acknowledge them all. And then I thought... so many people read us, follow us, trust us, and there is no way for us to know who they are? We needed to change this.... I needed to know who our members were, furthermore, I wanted all our members to know who else out there is part of our community, the people who will stand up for them and their animals if/when this is needed. So in this spirit I incorporated our logo onto my profile picture.... [caption id="attachment_1384" align="aligncenter" width="604" caption="Family"][/caption] What followed next was totally unexpected... the idea spread virally, without the need to explain anything people decided to get involved and to tell the world, Facebook and its 300 million users, that they belonged to this very special community. Our members were already animal lovers, but they have taken this advocacy to a new level. By incorporating our logo they have taken a very important step, they have become the group's ambassadors, spokespeople and advocates. They are now busy explaining people how to join our group (click here), how to participate at a completely new level. [caption id="attachment_1383" align="aligncenter" width="604" caption="Family"][/caption] This experience proves to me once again that having an honest and direct approach, not playing political games and standing up for what it right builds trust, and in the online world Trust, not Cash, is the currency that matters. There is a fair amount of interaction in our community but most of it happens through me. I wanted to take this to the next level by enable people to start talking to each other, building their own relationships through our group members, because this is where the true power of Let's Adopt! lies, in the relationships we facilitate. Join Let's Adopt, start interacting with our members, join the conversation and help the family grow... Viktor v.larkhill@googlemail.com

Simba, Hayatımı Değiştiren Terrier... Simba, the terrier that changed my life

Viktor Larkhill — Tue, 27 Oct 2009 10:54:58 +0000

Simba, Hayatımı Değiştiren Terrier... Bugünün yazısı, Simba'ya, ondan her bahsedişimde gözlerimin dolu dolu olması ve boğazımın düğümlenmesine dair olacak. Sanıyorum ki çoğunuz Sahip Çıkalım'ın çıkış öyküsünü, bu işe nasıl başladığımızı bilmiyorsunuz... 6 Ocak 2008, yaşlı Terrier'im Simba, ameliyat masasında hayatını kaybetti. Memelerindeki tümörler sebebi ile tedavi görüyordu. Tümörler yayıldı. Sahibi, onu kısırlaştırmadığı için hastalığa yakalanmıştı. Bunun yerine onu çiftleştirmişti. Simba, o kör haliyle başının çaresine baksın diye sokaklara atıldığında 14 yaşındaydı. Bu fotoğraf, onu SHKD'de ilk gördüğüm anda çekilmişti. Barınakta çalışanlar ciddi davranış bozukluğu olan kör bir köpeğin varlığından bahsetmişlerdi. Kimseyi yanına yaklaştırmıyordu, cesur ve haşindi... Ona ait ilk anım, bir tomar gri tüyün aniden üstüme saldırarak beni öldürmeye çalışmasıydı. Sonra, aniden hırlamayı kesip elimi yalamaya başmıştı. İlk görüşte aşktı bizimki. O gün barınaktan, herkesin korktuğu ve kimsenin istemediği o kör köpekle beraber ayrıldım. Bu yaşlı köpek hayatımı sonsuza dek değiştirecekti. [caption id="attachment_1393" align="aligncenter" width="604" caption="Simba resting"][/caption] Neredeyse üç sene boyunca Simba ve ben hep beraberdik. Bana çok düşkündü ve benden başka kimseye güvenmediğini söylersem abartmış sayılmam. Başlarda diğer iki köpeğimle beraber evde kalırken, zaman içinde benimle beraber toplantılara bile gelmeye başlamıştı. Simba, daha önce hiç bir köpeğin bulunmadığı yerlere gidiyordu. Simba kördü. Tedavisi yapılmamış hipermatüre kataraktı vardı... Durum karmaşıktı ve çok acı çekiyordu. Simba'yı iki kere ameliyat ettirdim. Sadece çok az bir süre görebildi ve yeniden kör oldu. Sonra kanseri ilerledi. Tüm bu yıllar boyunca inanılmaz yoğunlukta deneyimler yaşadık birlikte, buna ailemin dağılması da dahil. Tamamen dürüst olmam gerekirse, itiraf etmeliyim ki, vazgeçtiğim anlarda bana hep Simba engel oldu. Simba, Ali'nin ameliyat masasında hayata gözlerini yumdu. Tarih 6 Ocak 2008'di ve ben orada, onun yanında değildim. [caption id="attachment_1394" align="aligncenter" width="604" caption="Simba, last days"][/caption] Simba benim için müthiş bir öğretmendi. Bana şefkatin gerçek anlamını, hayatta hep dik durmayı, sebat etmeyi ve yenildiğim anlarda bile asla vazgeçmeyip, ayakta kalmayı öğretti. O bana, sonsuz güvenin gerçek anlamını öğretti. Bugün, hepimiz, burada bu yazıyı Simba'nın sayesinde okuyoruz. Bugün, ağımız sayesinde arkadaşlıklar kuran hepiniz, kurtardığımız köpekler ve hayatlarına mutluluk kattığımız tüm aileler, hepimiz, bunu Cesur Yürek Simba'ya borçluyuz. Teşekkürler Simba. Eğer Simba gibi bir köpek sahiplenmek, evinizi ve kalbinizi kendi "Simba"nıza açmak isterseniz Karam'ı evlat edinebilirsiniz... ------- [caption id="attachment_1390" align="aligncenter" width="604" caption="Simba at the shelter"][/caption] Simba, the terrier that changed my life. Today's post is likely to be brief mainly due to the fact that whenever I try to write or speak about her I get all teary eyed and I get a fist stuck in my throat. I realize that many of you don’t know the history of Let's Adopt!, how we began... 6 of January 2008, my old rescued blind terrier Simba passed away on the operation table. She was being operated of mammary tumors. It had spread. She developed the disease because her previous "owner" did not neutered her. Instead they bred her. When Simba was 14 years old she was thrown to the streets, blind, to fend for herself. This picture was taken the moment I saw her for the first time at SHKD. The workers had told me that there was a blind dog with serious behavior issues. She wouldn't let anyone get anywhere near her, she was fearless, and fierce... My first memory of her is of a grey ball of hair lunging at me wanting to kill me. She then suddenly stopped growling, and started licking my hand. It was love at first sight. I left the shelter with the old blind dog that everyone feared and nobody wanted. That old dog would change my life forever. [caption id="attachment_1391" align="aligncenter" width="604" caption="Simba"][/caption] For nearly three years Simba and I spent all our time together. She was very attached to me and I would go as far as saying that she trusted no one but me. At first she would stay at home with our other two dogs but in time she would end up coming with me to my meetings. Simba went to places where no dog had been before. Simba was blind, a hypermature cataract that went untreated... The condition complicated and she was in a lot of pain. I had her operated twice, and she recovered sight slightly only to loose it again. Then, cancer developed... During her years with me we went through incredibly powerful experiences, including the break-up of our family pack. I am being truly honest when I tell you that she kept me going at times when I considered giving up. Simba passed away at Ali's operation table on the 6th of January 2008. I was not there to hold her. Simba was a great teacher for me. She taught me the real meaning of compassion, she taught me to be tough, to persevere, to never give up and always stand tall, even at times of defeat. [caption id="attachment_1392" align="aligncenter" width="604" caption="Simba during cancer therapy"][/caption] She taught me the meaning of blind trust... Today, you are all here, right now, reading this post, because of her. Today all of you who have formed friendships through our network, the dogs that we have saved, the families that they have brought joy to, we are all indebted to Simba, the Braveheart. Simba, thank you. Would you like to give a chance to a senior dog like I did with Simba? Here we have a very special dog.. his name is Karam . He is very very special... Viktor Larkhill

Yedikule Barınağı - Gerçek Bir Öykü

Viktor Larkhill — Wed, 28 Oct 2009 16:51:24 +0000

[caption id="attachment_1400" align="aligncenter" width="604" caption="Şarap"][/caption] Biz Şarap'ı geçen hafta çarşamba günü Yedikule Hayvan Barınağından aldık. İlk gittiğimizde internet sitesinde formu doldurmamızı, daha sonra gelmemizi istediler. Gittik, istenilen formu, evin fotoğraflarını gönderdik. Birçok maddesi olan ( Hayvan kötü bakıldığında el konup geri alınır, yılda 2 kez barınaktan seçeceğimiz bir dost köpeğe yardım etmemiz gerektiği, herhangi bir durumda önce barınağa gitmemiz gerektiği, bunları yapmadığımız takdirde, köpeğimizi geri alma hakları olduğu ve dava açma hakları olduğu gibi.. oldukça göz korkutucu, ama özendirici hiçbir niteliği bulunmayan) bir belgeyi imzaladık. Üstelik bu kadar hevesle almak istediğimiz yavru için oldukça sıkı bir mülakattan geçirildik. Ben sandım ki, bu kadar dikkat edilerek, çok zor verilen yavrular, aynı şekilde takip ediliyordur. Şarap'ı aldığımız gün, ordaki veteriner! bize ilk gün ishal olabileceğini söyledi. Şarap'ı eve getirdikten 1 saat sonra ishali başladı. Ve 1 gün boyunca hiç geçmedi.Ertesi gün Şarap kustu. Oldukça telaşlandık. Çünkü ona çok iyi baktık. Hiçbir şeyi yadırgamadı, oynadık, uyuttuk, taradık, yemeğini yedi severek. Ancak yine de sabah olduğunda keyfi kaçmıştı. Meral Hanım, ( bize köpeği veren Barınak yönetiminin başındaki hanım) bize herhangi bir sorun olduğunda aramamızı söylediği barınak veterinerini aradık. Bize tek söylediği '' [caption id="attachment_1401" align="aligncenter" width="453" caption="Şarap"][/caption] Hıı, hastalandı demekki. Getirin, bakalım. '' Bu kadar! Herhangi bir uyarı, ne olabileceğine dair bir bilgi, ya da herhangi bir öneri yok. Biz Anadolu Hisarındayız. Yani Yedikule'ye gitmemiz sabah trafiğinde en az 1 saat sürüyor. Ki, Şarap'ın hali bile yok gözünü açmaya. Bu ilgisizlik karşısında ben kendi özel veterinerime götürdüm Şarap'ı. İyiki de öyle yapmışım. Hemen antibiyotik tedavisine başlandı. ( Bu arada sadece ishaldi, ve birkaç kez kusmuştu.Başka hiçbir şeyi yoktu). Günde 2 kez veterinere gidiyorduk. Ertesi sabah, ateşi 40'a çıktı, hemen veterinere gittik, serum takıldı. Veteriner hekimimiz, bize, Şarap'ın durumunun ağırlaştığını, kanlı ishal olmasından endişe ettiği için gözetim altında tutmak istediğini söyledi. Zaten biz de bu hastalıktan endişelendiğimiz için ilk günden itibaren tedavisine başlamıştık. O gün serumu devam ederken, altına kaçırmaya başladı. Ve 1 saat kadar sonra jel gibi bir dışkı ve kan parçaları gelmeye başladı. O an beynimden vurulmuşa döndüm, ellerimle beslediğim köpeğim, 1 günde 300 gram verdi. zaten 1 kilo 700 gram bir köpekten bahsediyorum. Ne kadar ciddi bir oran olduğunu anlayabilirsiniz. Kanlı ishal olduğu kesinleşince, ilaç tedavisini ona göre devam ettirdi veterinerimimiz. Ancak bize yaşamasının zor olduğunu, biz onu barınaktan almamış olsaydınız, bugün asla uyanamazdı dedi.Ve parvolglob isimli bir ilaç gerektiğini, bulamamamız halinde yaşama şansının %50 olduğunu söyledi. [caption id="attachment_1402" align="aligncenter" width="604" caption="Şarap"][/caption] Tam 24 saat boyunca, hiç uyumadan, gözümüzü kırpmadan, 10-12 arkadaş ilacı aradık. Ecza depoları, internet siteleri, paylaşım siteleri, veterinlerler, klinikler, hatta yurtdışındaki ilaç şirketleri. Görüşmediğimiz yer kalmadı. Ancak sonuç , ne yazıkki olumsuzdu. Bir arkadaşım Viktor'a anlatmış durumu, sabaha karşı 2 buçuk gibi arkadaşım beni aradı ve ilacı bize verebilceklerini söylediğinde sevinçten saatlerce ağladım. Ama önce şunu söylemek istiyorum devamını yazmadan önce, bu ilaca ihtiyaç olduğunu öğrendiğimde, Efe ( erkek arkadaşım , Şarap her ikimizinde köpeği ) , Meral Hanım'ı aradı, ve durumu anlattı. Ancak hiç beklemediğimiz bir tepkiyle karşılaştık. Efe'ye söylediği şey, bu hayvanın bu mikrobu barınakta kapmış olsa dahi, hastalığın kuluçka döneminde olabileceğini ve farketmemiş olduklarını söyledi. Gerçekten böyle de olabilir. Buraya kadar sözüm yok. Ancak, ben Şarap'ı alırken, Gençlik hastalığı olup olmadığını sorduğumda, yok demişlerdi. Ve ishal olabilir panik yapmayın demişlerdi. Üstelik daha ertesi sabah, veterinerini aradığımız halde, bize sadece hastalanmıştır gibi basit ve önemsiz bir cevap vermekten öteye gitmemişti. Ancak Meral Hanımın Efe'ye cevabı ve savunması nedir sizce ? '' Kız arkadaşınız daha önce köpek beslediği için ben ona güvendim biliyordur die söylemedim. '' [caption id="attachment_1403" align="aligncenter" width="604" caption="Şarap"][/caption] Ben, senelerdir çeşitli köpekler baktım. Kangallarımda oldu, Alman kurdumda, Şu anda da çok sağlıklı 3 yaşında bir Golden oğlum var. Tabii ki bu kadar küçük ve barınaktan alınmış bir yavrunun hangi riskleri taşıdığını biliyorum. Zaten bu kadar bilgim olmasaydı, onların savunduğu gibi , ishal olabilirmiş önemsiz deyip otursaydım, şu anda Şarap yaşıyor olacak mıydı ?? Biz günlerdir uyumuyoruz. Yemek en son ne zaman yedim hatırlamıyorum. Ama hiç şikayetim yok. Ben bir dakika bile umudumu kaybetmedim. Şarap'a onun iyileşeceğini bana güvenmesini söyledim hep. O da bizi haksız çıkarmadı, direndi. Hatta ben yemek yemesini istiyorum diye kendini zorlayıp yemeye çalıştı. O bizden bile güçlü çıktı, ,iyiki. [caption id="attachment_1404" align="aligncenter" width="604" caption="Şarap"][/caption] Benim bebeğim, Türkiye'deki belki binlerce parvo hastalığına yakalanmış, ve kurtulmuş sayısı çok az köpekten birisi. Ben, ve Şarap şanslıymışsız ki, sizin gibi insanlarla karşılaştık. Bize her konuda maddi, manevi destek veren veteriner hekimimiz Fikriye Hanım, ve Viktor Larkhill olmasaydı, şu anda yaşıyor olmayacaktı, maalesef. Bu hastalığın tek sebebi, zamanında aşılanmamış olması. Ve / Veya, bu hastalığı taşıyan köpeklerle aynı yerde kalmış olması. İlacın Türkiye'de satışının belli insanların tekelinde olması ve bulunamaması ayrı bir konu. onun için sayfalarca yazı yazmak gerek. Benim anlamadığım tek şey, biz günlerce sorguya çekilir gibi kendimizi anlattık, ikna etmeye çalıştık ona iyi bakacağımıza. Formlar doldurduk, geri alınabilir gibi bir maddenin bile altına imza attık. Neden? Barınaktan alalım, ordaki bir yavruya yardım edelim diye. Ama biz gözümüz gibi baktığımız bebeğimizi kaybetseydik, bize söylendiği gibi onlar da yavrumuza iyi bakmamış oldukları için dava açma hakkına sahip olabilecek miydik ? Hayır! Burda bir adaletsizlik var. Ben, ve erkek arkadaşım Efe, öğrenciyiz. 1 haftadı günde 6 saat tedavi altında, 1buçuk aylık bir köpeğin, nasıl büyük bir maliyete sebep olduğunu tahmin edebilirsiniz. Çünkü durumu kritikti ve özel bakıma ihtiyacı vardı. Biz öğrenci olmamıza rağmen, ona bu hayatta bakılabilecek en iyi şeklide baktık. Veterinerde tedavi görürken bile insanlar inanamayarak baktılar bize. Şimdi sormak istiyorum, biz elektrık faturamızla ikametgahımızı kanıtladık, altına imza attığımız belgeyle iyi bakacağıma söz verdik, canımızı dişimize taktık, işe, okula gidemedik. Herşey bir yana, çok korktuk. Şanslıyız ki, kurtardık. Ama ya olmasaydı ? Şimdi, siz köpeklere gerçekten iyi baktığınızı kanıtlayabilir misiniz ?? Gerçek gönüllüler, bir barınak adı altında gönüllü olanlar değil illa. [caption id="attachment_1411" align="aligncenter" width="604" caption="Sarap"][/caption] Ben GÖNÜLLÜYÜM. bebeğime gönlümle baktım, bakmaya da devam edicem. Gönüllü olmak ne o kağıt üstündeki imzayla, ne de barınak yöneticisi olmakla olmuyor. Keşke Gönüllü olsaydınız! Ne ilaç bulmamıza yardım ettiler, ne de tekrar arayıp durumu nedir diye sorma zahmetine girdiler. Bugün, Şarap oldukça iyi. Dün gece yemek yedi. Hiç kusmuyor. İshali düzeldi. Artık kendine geliyor, hayati tehlikeyi atlattı. Bunun için hayatım boyunca minnettar olucam, destek olan herkese, ve en çok size. Son sözüm şudur; bu acıyı yaşamış bir insan olarak, hiçbir barınak ve ya kişiyi suçlamadığımı, ancak sistemin yanlış işlediğini söylemek istiyorum. Gönüllü olmak yalnızca sevmekle olmuyor. İlgi, bakım, özen de gerektiriyor. bu örnek sizi barınaklardaki köpeklerden uzaklaştırmasın, tam tersine daha çok sahip çıkın! o barınaklara bu kadar büyük sorumluluklar vermeye bile gerek kalmayacak günlerin gelmesini umut ediyorum. O gün gelene kadar, bir barınak gezin, gerçek gönüllülere destek olun, hayvanlara yardım edin. Hayat kurtarmak bizim elimizde. [caption id="attachment_1406" align="aligncenter" width="604" caption="Sarap"][/caption] Ancak yanlışı düzeltmemek, söylememek, en az yanlışı yapanlar kadar suç. bu yazımın sebebi, budur. Ben, doğru olanı yazmakla yükümlü hissediyorum kendimi. Başka bir Şarap hastalanmasın, ölümden dönmesin diye. Ve siz bir tek nefes daha alsın diye köpeğinizin gözlerinin içine bakarken, onlar arayıp '' o bizim de köpeğimiz '' dediklerinde, bunun sadece boş bir laf olduğunu görmemk için. Gönüllü olan, gönlüyle seven herkese teşekkür ediyorum. Gonca Gökçek Yaşadığınız "barınak" hikayelerini bizimle paylaşın, barınak cehennemine beraberce çozüm bulalım. v.larkhill@googlemail.com

TÜRKİYE'NİN EN ÇOK OKUNAN BLOG'UYUZ! - WE ARE THE MOST WIDELY READ BLOG IN TURKEY

Viktor Larkhill — Thu, 29 Oct 2009 18:20:14 +0000

[caption id="attachment_1414" align="aligncenter" width="604" caption="Top Post"][/caption] BİLDİRİ Sahip Çıkalım!'ın dünkü mesajı Wordpress'in en çok okunan mesajları arasındaydı dün. Wordpress'te 5.213.006 blog var. Dün, 28 Ekim günü, okuyucu sıralamasında 79. sıradaydık! Bu ne demek? Açık ve net olarak demek ki BİZ TÜRKİYE'NİN EN ÇOK OKUNAN BLOG'UYUZ! Bunu nasıl becerdik? Sadece ve sadece "gerçek" olarak. Uydurmayarak. Doğrunun yanında yer alarak. Politik oyunlar oynamayarak. Ve, çok önemli bir nokta: yardım ederek. Okuyuculara yardım ederek, topluma yardım ederek, her şeyden önemlisi, kurtardığımız hayvanlara yardım ederek... Bizi bu noktaya getirdiğiniz için teşekkürler. Çok teşekkürler. Şimdi, bu herhalde paylaşılması gereken bir haber. Lütfen mümkün olan her yerde paylaşın! [caption id="attachment_1415" align="aligncenter" width="604" caption="Top Post"][/caption] Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com ----- [caption id="attachment_1414" align="aligncenter" width="604" caption="Top Post"][/caption] ANNOUNCEMENT Let's Adopt! post of yesterday was one of the most read posts on Wordpress. There are 5.213.006 blogs on Wordpress. Yesterday, 28 of October, we ranked 79 in terms of number of readers worldwide! What does this mean? It just means that WE ARE THE MOST WIDELY READ BLOG IN TURKEY. How did we do it? Quite simply by being real. By not faking it. By standing for the truth, by not playing political games and, very importantly, by being helpful. Helpful to the readers, helpful to the community and above all, helpful to the animals we save... Thank you all for helping us get to this point. Now, I think this is news that need sharing. So share them anyway you can. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com [caption id="attachment_1415" align="aligncenter" width="604" caption="Top Post"][/caption]

Yedikule Barınağı – Gerçek Bir Öykü (2)

Viktor Larkhill — Thu, 29 Oct 2009 21:10:12 +0000

[caption id="attachment_1425" align="aligncenter" width="604" caption="Meral Olcay"][/caption] Dün Parvo'yla savaşan Şarap'ın hikayesini yayınladığımız mesaj yorumlara boğuldu. Bugün, Yedikule Barınağı yöneticisi Meral Olcay'ın aşağıdaki bildiriyi yayınladı. Bu cevabı saygıyla, ve adaletli eleştiri ve manlayışlılık adına yayınlıyoruz. (Yorumlarım mesajın altında.)

Meral Olcay 29. Ekim 2009şarap ve nice şarapların hikayesi Şarap dedim çünki facebook da gene aynı xx grup daha önce plaka hakkında yazılan yazı yorumlarla yargısız gibi yargısız infaz yapmıştı. Şarap la ilgili bu grupda haber yapıldığını bilmiyordum,zamanım yokki site site dolaşıp bakayım.. Üstelik 6 saatte 52 yorum yapılmış.Tesadüf bir arkadaş vasıtası ile bu grupta yazılmış olan şarap ın hikayesinden haberdar oldum , okudum ve yorumlarıda gördüm. Ben facebook a çok anne geldi, bebek geldi süt bisküvi ihtiyacı var diye yazdığım yazıma hiç yorum ,cevap alamamışken, şarap hikayesinin reytingi fazla oldu sanırım bu kadar yorum aldı.. En kolay şey zaten pc başında eleştirmek,tek taraflı yazıp yargısız infaz yapmak oluyor, elini taşın altına koymak değil.. Gelelim şarabın hikayesine. Şarap barınağımıza 2 gün önce gelmiş sokakdan bulunmuş 1AYLIK ancak bir yavru idi.. Yazıldığı gibi 1.5 AYLIK değil(1.5 aylık olsa idi hemen aşı proğramına girerdi). Efe bey ve arkadaşı Gonca hn barınağımız geldi ilk görüşmemizi yaptık, görüşme sırasında yedikuleye gelmeden önce üsküdar ve ümraniye barınaklarına gittiklerini,çok iyi karşılanmadıklarını ümraniyede aradıklarını bulamadıklarını ,üsküdar barınağında da içeri bile alınmadıklarını söylediler..Bunun üzerine o kadar uzak yoldan sizi araştırdığımız için yedikuleye geldik dediler,ve yedikulede bir muhatap bulduklarından dolayı sevindiklerini belirttiler.. Öğrenci olmalarından dolayı köpek bakmanın büyük sorumluluk gerektirdiğini, hayatlarının daha başlangıcında olan insanlar için çok iyi düşünmelerini söyledim.. Geri dönüşü olmadığını ve en az 15 sene yaşayacak bu canlıyı almaya karar veriyorsunuz iyi düşünün dedim. Gonca hn biz bunun bilincindeyiz ,sorumluluk sahibiyiz istiyoruz dediler.. Gerekli başvuru ve evraklar için perşembe günü geleceklerini bildirdiler..Çok istekli olduklarından perşembe yerine çarşamba günü arayıp geldiler.. Ben kendileri için en uygun köpeğin yavru olabilecegini , yeni gelen yavruların hemen ortama uyum sağlayabileciğini belirttim. 2 gün önce sokakda bulunan yavruyu ,özel bölümden kucakda getirdik .. Özel bölüm diyorum ,çünki gönüllü hizmet veren bir barınakda hayvan sağlığı çok önemlidir, Şarap sadece yavruların olduğu bölümde idi ve o bölüm her gün dezenfektan yapılıyordu.. Bebeği çok beğendiler ,zaten çok hareketli idi ,hemen kucakta efe bey ve gonca hn ı yalamaya başladı.. Gayet sağlıklı görünümü vardı ,burnu ıslakdı ,kendilerine uyarıda bulunduk yavru oldugu için henüz aşı olma durumu söz konusu değil çünki 1.5 aylık olmadan aşı olamaz ,ancak 15 gün sonra aşıları başlayacak o nedenle dikkatli olun ,yıkamayın dışarı gezmeye çıkarmayın şeklinde... Ayrıca hemen konserve mama açıp bebeğe yemesi için verdim ,anında yedi,sağlıklı hayvan yemeği iştahla yer sağlıksız hayvan yemez dedim.. Yani düşünün 2000 kusur köpekle uğraşıyoruz ve sahiplenmek için gelen kişilerle de bu kadar detaylı görüşme yapıyoruz . Bizi devamlı arayabilirsiniz bir sorun oldugunda diye de belirttim.. Veteriner hekimimiz tel nolarına kadar verdi.. Şimdi düşünmenizi istiyorum bir barınak var ,köpek almak için gittiğinizde sizi hiç araştırmadan alın gidin hangisini beğenirseniz deniyor , bir barınak var çocuk verir gibi sizi araştırıyor ama bu bile göstermelik deniyor (efe bey ve gonca hn tarafından) demekki ben al git deseydim benimle bu kadar uğraşmayacaklardı ,hesap soramıyacaklardı.. [caption id="attachment_1427" align="aligncenter" width="453" caption="Yedikule"][/caption] Ertesi gün vet hekimimizi aramış ishal olduğunu söylemiş vet hekimimiz ,getirin bakalım demiş ,başka ne demeliydi sizce, barınakda onlarca hayvanla ilgilenirken ,sahiplendirdiğimiz köpeğin evine gidip mi müdahale etmesi gerekirdi.. Sahiplenme formunda diyoruz ki köpeğiniz hastalanırsa veterinere götürmeyi kabul ediyormusunuz ?evet cevabı vermiş efe bey!! yani kabul etmiş buna rağmen hesap sormak haksızlık.. Devam ediyorum efe bey akşam saat 20.30 gibi geç saat te beni aradı ben hala barınaktayım eve gidememişim bebeklerle ilgileniyorum bir ilaç bulmanızı istiyorum dedi ,söylediği ilaç piyasa zor bulunan bir ilaçdı,müadil ilaç olabilir mi onları bulabilirim dedim ve ardından.. şarabı barınağa getirin ,bizim çalıştığımız tam teşekküllü kliniğe gönderelim bakalım dedim.. Web sitemizde onlarca hastayı tam teşekküllü klinikde tedavi olup iyileştirdiğimizin fotoğraflarla ispatı var..Tabii kötü niyet olunca yargısız infaz çok kolay oluyor.. Hayır biz veterinerimizden memnunuz dedi..Akşam saat 9.30 a yaklaşıyordu tekrar aradım aklım şarap da kalmıştı,nasıl dedim yatıyor başında bekliyoruz dedi .. Kendisine yarım saate yakın anlattım pet shopdan satın aldığınız bebekde bile bu tür riskler olabilir.. Siz bize araştırma yapıp geldiğinizi söylediniz ,aşısı başlanmamış henüz sokakdan gelmiş bebek köpeklerde her zaman risk vardır, Gonca hn da köpek sahibi olduğunu görüşmemizde söylemişti….(Tecrübeli olması gerekir diye düşündüm). Barınaklarda sokaklardan gelen yavru bebeklerin yaşam ihtimali zayıftır.. Biz yedikule olarak bebekleri ayrı bölümde tutuyoruz ve ilk olarak eger iç ve dış parazitin zamanı gelmişse yapıyoruz ,özel gıdalarla besliyoruz ki yaşasınlar diye.. Bu kadar gönülden ilgi ve alakaya karşı, şarapla ilgili yazılan yorumlardaki haksız eleştiriler hiç de hoş değil.. Şunu bilmenizi isterim, insan bir yeri, kişiyi eleştirecekse önce bilgi sahibi olmalı ve tek taraflı dinlememeli .. Efe bey sabah veterine gidip bizi aratacağını söyledi ve o gün hiç ses çıkmadı.. Ben bir sürü trafik kazası hasta gelmişken, annesiz bebekler akınına uğramışken, her gün onlarca köpek bırakmak için başvuran telefonlarla boğuşurken, köpeğini terk edecek kişileri, bırakmayın yazıktır diye ikna etmeye çabalarken o yoğunlukda , sadece şarap ı düşünecek halde olamazdımm, çünki geride 2000 kusur şarap var beni bekleyen, yardıma ihtiyacı olan.. Bir şarap için uğraşmaları doğal artık onların köpeği..Canım kadar seviyorum diyor efe bey daha 24 saat olmadan aldığı köpeği, BEN 12 SENEDİR EMEK VERİYORUM NİCE ŞARAPLARA demekki bu kadar çabuk bağlanabiliyor insan köpeğine.

Geçtiğimiz haftalarda Sahip Çıkalım! Türkiye'de barınak reformu hakkında 3 yazı yayınladı. Yayına hazır 2 yazımız daha var. Meral Olcay ve diğer barınak yöneticileri ile barınak yönetimindeki idarecilerin bunları okumasını önemle tavsiye ediyoruz. Makaleler aşağıdaki linklerde bulunabilir.

TÜRKİYE’DEKİ BARINAK SİSTEMİ 1

TÜRKİYE’DEKİ BARINAK SİSTEMİ 2

TÜRKİYE’DEKİ BARINAK SİSTEMİ 3

Eğer bu konu sizi ilgilendiriyor, etkiliyorsa bu mesajın altına yorumlarınızı yazmayı ihmal etmeyin. V. Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Mashable Ödülleri için Sahip Çıkalım!'a oy verin - Vote Let's Adopt! for the Mashable Awards!

Viktor Larkhill — Fri, 30 Oct 2009 15:07:08 +0000

Kar Amacı Gütmeyen En İyi Sosyal Medya Kullanımı Kar Amacı Gütmeyen En İyi Sosyal Medya Kullanımı VE En İyi Yerel Blog kategorileri için Letsadopt.wordpress.com'a girerek oy kullanmanızı rica ediyorum... Lütfen buraya oy verin ve bunu paylaşın. Günde bir kere oy verebilirsiniz... Bunu rutin bir şekilde tekrarlayın lütfen. Bu ödülü kazanmak bize inanılmaz bir uluslararası tanıtım sağlarken, üye sayımızda da büyük bir artışa neden olacak. Sahip Çıkalım! bağlılığın inanılmaz boyutlarda hakim olduğu müthiş bir topluluk, bu yönden diğerlerinden farklıyız. Bunu burada kanıtlayalım! Çok çok teşekkürler. Viktor En İyi Yerel Blog ----- Best Non-Profit Use of Social Media I would like to ask you to nominate Letsadopt.wordpress.com for Best Non-Profit Use of Social Media AND for Best Local Blog. pls vote here and share. You can vote once a day... Make it a routine pls. Winning that award would give us amazing international exposure and would greatly increase the number of members. Let's Adopt is an amazing and extremely committed community, we are different in that sense. Let's prove it here! Many many thanks Viktor Best Local Blog

Haydi Ejder'i bulalım - Let's Find Ejder!

Viktor Larkhill — Sun, 01 Nov 2009 21:19:29 +0000

[caption id="attachment_1448" align="aligncenter" width="604" caption="Ejder.. Missing"][/caption]

8 Ağustos, Çeşme Alaçatı. Güzel ve oyuncu bir Pincher, bir daha geri dönmemek üzere sahibinin yanından uzaklaşıyor.

Sahibi çaresizce onu arıyor, ilk aramalar Alaçatı bölgesinde başlıyor fakat daha sonra istikamet Çeşme'ye dönüyor...Bir kaç gün sonra tüm İzmir'de insanlar köpeği arıyorlar.

Adı Ejder. Bir erkek. Kısırlaştırılmamış. Bir grup sokak köpeğini takip etti ve bir daha asla dönmedi.

Bu hikayenin bize ulaşması biraz geç oldu, ama Ejder'in, üyelerimizden biri ya da içimizden birinin bir yakını tarafından kurtarılmış olma ihtimali var.

[caption id="attachment_1449" align="aligncenter" width="535" caption="Sweet Ejder"][/caption]

Sizi fotoğraflarla başbaşa bırakmak istiyorum ve eğer Ejder'in yerini saptamamızda bize yardımcı olabilecek herhangi bir bilgiye sahipseniz, benimle bağlantıya geçmenizi rica ediyorum.

Ejder kısırlaştırılmamıştı. Hayvanları yeniden yuvalandırmak için uğraş verdiğim son altı yılda, karşılaştığım kayıp köpek vakalarının çoğunda hayvanlar erkekti ve kısırlaştırılmamışlardı. Evcil hayvanlarınızı kısırlaştırmanız için tıbbi ve etik açıdan çok fazla gerekçe var ; ama bir tanesi var ki, o da, kısırlaştırılmamış bir erkeğin, doğurgan bir dişinin peşinden giderek gözden kaybolmaya yatkınlığının ÇOKLUĞU.

Muhtemelen Ejder'in yaptığı şey buydu. Ejder'in kayboluşu ve ailesinin çektiği acının boşa gitmesine izin vermeyelim.

Lütfen evcil hayvanlarınızı kısırlaştırın!...

Lütfen!!!

Ejder ile ilgili herhangi bir bilgi için benimle irtibata geçin:v.larkhill@googlemail.com

------- [caption id="attachment_1450" align="aligncenter" width="604" caption="Ejder the gentleman"][/caption] Alacati, Cesme, 8 of August. A beautiful and playful male Pinscher wanders away from his owner never to be seen again. Her owner looks for him desperatedly, the initial search started in the Alacati area but it soon moved on to Cesme... a few days later people were looking for him all over Izmir. His name is Ejder. He is a male. Unneutered. He followed a pack of stray dogs, never returned. This story has reached us quite late, but there is a chance that Ejder was rescued by one of our members, or someone known by one of us. I would like to leave you with the pictures and would like to ask you to contact me if you have any information that could help us locate him. [caption id="attachment_1451" align="aligncenter" width="604" caption="Beautiful Ejder"][/caption] Ejder was not neutered. In the last six years of dealing with rehoming stray animals I have found that the vast majority of lost dogs I have come across were male, and they were not neutered. There are many reasons, medical and ethical to neuter your pets, but there is an even more clear one, an unneutered male is VERY likely to follow a fertile female and dissapear... this is probably what Ejder did. Let Ejder dissaprearance and the suffering on his family not to be in vain. Please neuter your pets!.. Please!!!! Please!!!! For any information related to Ejder please contact me: v.larkhill@googlemail.com

Yeni salgın: Hayvanlar üzerinden ırkçılık! - A new disease, Animal Nationalism!

Viktor Larkhill — Mon, 02 Nov 2009 12:42:46 +0000

[caption id="attachment_1463" align="aligncenter" width="604" caption="Racist Brain"][/caption] Yeni salgın: Hayvanlar üzerinden ırkçılık! Kimi zaman insanlar soruyor: Sana göre bu ülkenin en büyük sorunu ne? Türkiye muhteşem bir yer. Her yerden zekâ, enerji ve gençlik dolup taşıyor. Son derece konuk sever harika insanlar. Burada olduğum için gerçekten çok mutluyum. Yine de toplumdaki en endişe verici olgunun, bence, hangisi olduğunu söylemem gerekirse cevabım açık: Aşırı-milliyetçilik. Aşırı-milliyetçilik ve yabancı düşmanlığı (ksenofobi) bu topraklarda doğmadı. Bu kavram insanoğlu kadar eski. Aşırı-milliyetçilik ve yabancı düşmanlığı, ilkel toplumlarda, toplumu işgalci yabancılardan korumak amacıyla oluştu/oluşturuldu (söyleniyor ya da tahmin ediliyor). Ancak sorun şu ki, bu kavram pratikte hiçbir zaman yürümedi. Toplumu güçlendirmesi gerekirken onu zayıflattı. Zayıflattı çünkü tanımı, toplumu oluşturan insanları kısıtlıyordu. Sonuçta aşırı-milliyetçi bu düşman görüşü benimseyen kişiler, toplumun en alt kademesinde, “öteki”ne karşı her daim bir nefret (ve korku) besleyerek marjinal bireyler olarak yaşamayı seçtiler. Ve yalnız ve yalnız kendi bakış açıları paylaşan kişilerle iletişim kurabildiler. Aşırı-milliyetçilik bu ülkeye has bir olgu olmasa da, benim gördüğüm kadarıyla, yalnızca Türkiye ve Yunanistan’da var olan bir kavram var: “Yabancı düşmanı-ırkçı hayvan sever” Türkiye’deki hayvan severlerden bir kısmının nasıl olup da böyle bir delilik seviyesine inebildiği beni aşıyor. Üzücü olan nokta şu ki, böyle bir kesim var. Nasıl olur da zavallı ve acı çeken bir sokak köpeğini aşırı-milliyetçi bir sembole dönüştürebilirsiniz?.. Gerçek ve tek amacı hayvan kurtarmak olan bir eğilimi/hareketi nasıl olur da hayvan ölülerinin başında aşırı-milliyetçi ağıtlar yakılan bir gösteriye dönüştürürsünüz?.. Bunlar beni kat be kat aşıyor. Türkiye’deki “hayvan hareketi”nin arkasındaki karanlık sır işte bu. Sayıları hiç de azımsanamayacak rakamları bulan bu kişiler, içlerinde en ufak bir sevgi kırıntısı ya da yaşam hakkına saygı barındırmadan, yalnızca toplumda bir yer edinebilmek, bir “kesim”e ait olabilmek adına bu yola giriyorlar. Hayvanlara yardım etmek isteyenlerin büyük çoğunluğu, sevecen ve her zaman yardıma hazır harika insanlarla tanışıyor. Ancak birkaç talihsiz kişi, yanlış yola sapıp yanlış gruplarda kayboluyor: Bu gruplar nefret ve “öteki”ne duyulan korkuyla hareket ediyor. Öyle ki kendi kendine yetemeyen bu kişiler, aralarında canavar yabancıların Türk hayvanları üzerinden çıkar sağlamaları ve sokak köpeklerini Çin lokantalarına satmaları vs gibi komplo teorileri bile üretiyorlar. Bir komplo kuramcısının hayal gücü sınır tanımaz… Bu hastalığın tedavisi yok. Ancak öyle görünüyor ki hastalık, aileleri tarafından kalıtsal olarak beyinlerine kazınan birkaç kişiden öteye de gitmiyor. Sorun şu ki, buradaki problem yalnızca genetik değil. Birkaç kişiyle sınırlı kalabilecek olan bu hastalık, Internet aracılığıyla bulaşıcı ve yaygın bir hal alıyor. Yukarıda okuduğunuz yazının hiçbir bilimsel dayanağı yok. Tek kaynağı, yaklaşık yedi yıldır bu ülkede yaşamanın ve başta ve özellikle hayvanların refahı olmak üzere tüm ülke sorunlarını yakından takip etmemin bana öğrettikleri. Tam altı yıldır bu hasta beyinlerin içi boş saçma sapan komplo teorilerini dinliyorum. Kim olduklarını açıklamak isterdim ancak o kadar kalabalıklar ki!.. Sahip Çıkalım!.. ile neden bu kadar övündüğümü, gurur duyduğumu biliyor musunuz? Hepinizle gurur duyuyorum… Öncelikle kurtardığınız hayvanlar ve harika hikâyeleri ve ikinci olarak da toplumda geldiğimiz nokta için… Ancak gururumun en önemli ve ana nedeni, bu grubun beni sizler gibi insanlarla buluşturması ve her gün hayat kurtarıyor olmamız. Yalnız hayvan hayatından söz etmiyorum burada. Aynı zamanda, milliyeti bir “kriter” olarak görmeyen hayvan sahiplerini, Sahip Çıkalım!.. aracılığıyla, en büyük desteği alacağı hayvan dostlarıyla bir araya getiriyoruz. Sizler gibi insanlar... İşte bu yüzden, Sahip Çıkalım!..’ın bugün dünyanın her köşesinden üyesi var. Sekiz ayrı ülkede aktif olarak hayat kurtarıyoruz (Sahip Çıkalım!.. Fransa dün kuruldu.) Türk-temelli hiçbir grup bu başarıya ulaşamadı ya da bu kadar kalabalık bir deha ve gönül grubu oluşturamadı. İşte bu yüzden Sahip Çıkalım!..’ı seviyorum. Lütfen yorum ve fikirlerinizi çekinmeden yazın. Viktor Larkhill -------- [caption id="attachment_1465" align="aligncenter" width="604" caption="Hrant Dink, killed by nationalisms"][/caption] A new disease: Animal nationalism! Sometimes people ask me: What do you see as the biggest problem of this country? Turkey is a wonderful place, filled to the brim with bright, energetic, young things. Wonderful hospitable people. I truly love it here. Still, when people ask me which one is, to me, the most worrying aspect of this society my answer is clear: ultra-nationalism. Ultra-nationalism and xenophobia was not invented here, it is something as old as human beings. It developed in the early societies as a way to protect the group against invaders (supposedly or imaginary). The problem is, it never worked. Instead of making societies stronger it weakened them as by definition this attitude limits those who endorse it. As a result, those who sponsor ultra-nationalistic tend to live in the lowest echelons of society, marginalized individuals living in hate (and fear) of the outsider, and only being able to communicate with those who harbor their same views. Whilst ultra-nationalism is not exclusive of this country, there is a movement which, to my knowledge, is exclusive of Turkey and Greece, and that is the "racist-xenophobic animal lover". How did a number of animal lovers in this country descended into such madness is beyond me. The sad fact is, they did. How can you turn an poor and suffering stray dog into an ultra-nationalistic symbol? How can twist the essence of the animal rescue movement to a point where around the dying corpses of animals you manage to scream ultra nationalist anthems is completely beyond me. This is the dark secret of the turkish animal welfare movement. A great number of those who go into this cause do so no guided by love and respect for living creatures, but as a way to fit into society, to find their way into a group of people. The vast majority of those who reach out will find wonderful compassionate people, always willing to help, but a few unlucky ones will fall into the wrong groups, groups motivated by hate and fear of the foreigner, where a bunch of inadequate individuals exchange conspiracy theories about evil foreigners using Turkish animals for their own gain, selling stray dogs to Chinese restaurants, etc.. etc.. etc.. the imagination of a conspiracy theorist is endless... There is no cure to this ill, as it seems to be a condition genetically engraved in the diminished brains of a few. The problem is, it is not only genetic, thanks to the internet, it has turned contagious, infectious. What you have read is by no means supported by scientific evidence, it is merely the outcome of close to seven years of living and breathing the problems of this country, and in particular the issues related to animal welfare. Six years of listening to the mad ramblings of sick people and their conspiracy theories. I would love to give names, but there are so many of them... You know why I am so proud of Let's Adopt!? I'm proud of you all not only because of the amazing success stories, the animals saved, the influence we have achieved in this society, the main reason why I am so proud of this group has enabled me to find people like you, and because every day we are saving lives, not only animal lives, but the lives of those animal lovers who, through us, find a great support group of people for whom nationality doesn't matter. People like you. And this is why, today, Let's Adopt! has members all over the world and officially operates in 8 countries (we launched Let's Adopt (France) yesterday. No turkish-based animal group has achieved this feat, no turkish group has gathered such brilliant group of minds and hearts. This is why I love Let's Adopt!. Feel free to leave a comment HERE Viktor Larkhill

Lucy! ACİL!!!! Lucy! IMPORTANT!!!

Viktor Larkhill — Tue, 03 Nov 2009 14:26:09 +0000

[caption id="attachment_1470" align="aligncenter" width="300" caption="Lucy"][/caption] Lucy! ACİL!!!! İki ay kadar önce üyelerimizden biri bize dertli bir mesaj gönderdi. Çok kötü durumda bir kediyi kurtarmıştı. Yardımımıza ihtiyacı vardı, çok çaresizdi. Olaya el koyduk... ve Lucy'yle tanıştık (ve tabii bu üyemiz de derhal ortadan kayboldu). Lucy Tam anlamıyla ölümün kapısından döndü. Lucy 2 aydır kafeste. Onu oradan bir an önce çıkartmamız lazım. Sahip Çıkalım!'ın şu andaki en acil vakası. "Kediciyim" diyorsanız ve kediniz yoksa bu fırsat sizin... Lucy'nin hayatını kurtarabilirsiniz. Lütfen yardım edin! Viktor Larhill v.larkhill@googlemail.com ----- [caption id="attachment_1471" align="aligncenter" width="300" caption="Lucy"][/caption] Lucy... EMERGENCY!!!!! A couple of months ago one of our members wrote to us a desperate letter. She had rescued a cat in a terrible condition. She needed our help, she was absolutely desperate. We took over the case.... and we met Lucy (and of course the member disapeared immediately never to be seen again) Lucy was, literally, brought back from death. During the treatment it came out that she had FIV. Lucy also lost all her teeth due to the fact that her previous owner fed her commercial food. All of them. Today Lucy is a healthy cat, although she carries this virus with her. Lucy has been in a cage for the last two months. We need to get her out of there immediately. She is an absolute emergency for Let's Adopt!. You are a cat person but you have no cat at the moment. Look at Lucy, you could save her life. Please help. v.larkhill@googlemail.com

Kucak dolusu teşekkür - A big thank you

Viktor Larkhill — Thu, 05 Nov 2009 20:12:46 +0000

[caption id="attachment_1476" align="aligncenter" width="426" caption="Thank you Claire"][/caption]

Kucak dolusu teşekkür… Dün başladı… Bugün öğle saatlerinde tavan yaptı ve sizlerin bu satırları okuduğu şu dakikalarda halen sürüyor… Bugün binden fazla doğum günü mesajı aldım. Tek kelimeyle inanılmaz, müthiş bir rakam… Bu gün, birçok nedenden benim için çok özel ancak Viktor Larkhill olarak yalnızca bir sembol. Asıl doğum günümün yazın tam ortasına denk geldiğini düşünürsek, bu samimi mesajları ancak Let’s Adopt’a duyulan sevginin ortak bir göstergesi olarak kabul edebilirim. Kucak dolusu sevgiler… Viktor

----- [caption id="attachment_1477" align="aligncenter" width="604" caption="Thanks Limon, Defne and Cenk"][/caption] A big thank you It started early yesterday... peaked today at midday, it continues as we speak. Today I have received over 1000 birthday greetings. A completely overwhelming amount. This means a lot of me for a variety of reasons but as Viktor Larkhill is nothing but a symbol and my real birthday is right in the middle of summer I can only accept this expression of goodwill as a collective expression of love to Let's Adopt!. Lots of love. Viktor

wordpress.2009-11-06.xml.txt

Viktor Larkhill — Fri, 06 Nov 2009 15:23:30 +0000

http://blog.myletsadopt.com/wp-content/2009/11/wordpress.2009-11-06.xml.txt

Let's Adopt Global Community

Viktor Larkhill — Sat, 07 Nov 2009 15:51:15 +0000

Let's Adopt Global Community

Istanbul view

Viktor Larkhill — Sat, 07 Nov 2009 15:52:26 +0000

Istanbul view

Viktor Larkhill — Sat, 07 Nov 2009 15:53:11 +0000

Istanbul view

Shared resources

Viktor Larkhill — Sat, 07 Nov 2009 15:53:49 +0000

Shared resources

Let's Adopt Map: A shared effort

Viktor Larkhill — Sat, 07 Nov 2009 15:59:53 +0000

[caption id="attachment_1479" align="alignnone" width="800" caption="Let's Adopt Global Community"][/caption] Dünya üstündeki Sahip Çıkalım! üyelerinin lokasyonlarını harita üzerinde belirleme. Bu harita, lojistik ve kordinasyon konularında etkileşim içinde olmamızı sağlayacak. - Yeniden yuvalandırmalar sırasındaki lojistik -Belli bir lokasyonda bulunmalarına ihtiyaç duyulan gönüllüler -Geçici ailelerin kordinasyonu -Uçuş gönüllülerinin kordinasyonu -Güvenilir doktorların bulundukları yerler -İstanbul Barınaklarının bulundukları mevkiler Lafın kısası...Nerede olduğunuzu bilmeye ihtiyacımız var. Bunu yaparken, elbette kişisel gizliliğinizi koruyun, fakat yine de olabildigince belirleyici olmaya çalışın; bu, sırası geldikçe çok daha verimli çalışmamızı sağlayacak. Kamuya açık - Herkesle paylaşılabilir. Bu harita, arama sonuçlarında ve kullanıcı profillerinde görünecektir. Haritaya erişmek için lütfen buraya tıklayın: http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&msa=0&msid=104458736908421444920.000477bacbb7543827d94&z=5 Sizi, kendi lokasyonunuzla beraber, güvendiğiniz veterinerlerin mevki ve detaylarını da haritaya girmeye davet ediyorum. Bu ortak bir çalışma ve ortak bir çaba olacak. Bu ortak kaynağın başarısı (ya da hatası) sadece üyelerimizin katılım oranına bağlı olacaktır. En iyi dileklerimle, Viktor V.larkhill@googlemail.com [caption id="attachment_1480" align="aligncenter" width="800" caption="Istanbul view"][/caption] ----- [caption id="attachment_1481" align="aligncenter" width="800" caption="Istanbul view"][/caption] Mapping the location of Let's Adopt! members worldwide. This interactive map will be used for logistical and coordination issues - Re homing logistics - Volunteers needed at an special location. - Coordination of foster homes - Coordination of flight volunteers. - Location of trusted veterinary doctors. - Location of Istanbul Shelters. In short.. we need to know where you are. Please be as specific as possible whilst keeping the level of privacy you wish, it will help us be more efficient when the time comes. Public - Shared with everyone. This map will be published in search results and user profiles. To access the map pls click here: http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&msa=0&msid=104458736908421444920.000477bacbb7543827d94&z=5 I would like to encourage you to ad your location as well as the location and details of those vets you trust. This will be a collaborative effort. The success (or failure) of this common resource will depend exclusively on the degree of input of our members. All the best Viktor v.larkhill@googlemail.com [caption id="attachment_1482" align="aligncenter" width="800" caption="Shared resources"][/caption]

Asli and Baby Thor

Viktor Larkhill — Sun, 08 Nov 2009 08:41:51 +0000

Asli and Baby Thor

Asli and BIG Thor

Viktor Larkhill — Sun, 08 Nov 2009 08:42:53 +0000

Asli and BIG Thor

Sharon and Piper

Viktor Larkhill — Sun, 08 Nov 2009 08:44:47 +0000

Sharon and Piper

Sharon and her Pack

Viktor Larkhill — Sun, 08 Nov 2009 08:45:43 +0000

Sharon and her Pack

Let's Adopt Davranış Uzmanlarımız - Let's Adopt! Dog behaviorists

Viktor Larkhill — Sun, 08 Nov 2009 09:19:57 +0000

[caption id="attachment_1486" align="aligncenter" width="300" caption="Asli and Baby Thor"][/caption] Davranış Uzmanlarımız Bugün bir yanlışı düzeltmek istiyorum. Pek çoğunuz bu blog'un sayfalarında ve profilimdeki kurtarma ve başarı öykülerinin sadece benim tarafımdan gerçekleştiğini düşünüyor. Bunu düzeltmek istiyorum. Bu grubun, özellikle profesyonel bir grubun sonsuz desteği olmadan çalışması imkansız olurdu: Köpek davranış uzmanlarımız... Son iki yıl içinde aranızdan bir çok kişi bana köpeklerinin davranışı ile ilgili sorunlarla geldi. Pek çoğunuz köpeklerinizi sosyalleştirmede, köpeğinizin eve yeni gelen bir başka köpeği kabulünde, veya saldırgan davranışları ile ilgili problemler yaşıyordunuz. Bu gibi durumlarda elimden geldiği kadar yardımcı olmaya çalıştım ancak yanıtı bilmediğim durumlarda Dogz Club'tan destek aldım. Yine bir başka köpek davranış uzmanı ve eğitimcisi olan ABD'den arkadaşımız Sharon Yıldız'ın olağanüstü katkılarını ve her zaman yanımızda yer almış olduğunu da eklemek isterim. Sadece grubumuza bağlılık göstermekler kalmayıp büyük bir cömertlik ve yaratıcılıkla bize yardımcı oldu. Yani onlara, Dog'z Club'dan Aslı ve Caner bizzat teşekkür etmek ve her birinizi hayvanlarınızla ilgili herhangi bir davranış sorunuyla ilgili olarak kendilerine ulaşabileceğinizi aktarmak istiyorum. Eğer köpeğinizi bir süreliğine bir yere bırakmanız gerekiyorsa da bu iki güzel insanın bakımında harika bir ortamda kalabilirler. Tüm desteğime sahipler ve onları tavsiye etmekte bir an bile tereddüt etmem. Onları burada bulabilirsiniz. Asli Arikan and Caner Gezer Dogz' Club Training and Rehab Center Riva Yolu Şirindere Cad. No: 11A Beykoz - IST 216 - 440 0272 532 - 416 1352 ----- [caption id="attachment_1488" align="aligncenter" width="453" caption="Asli and BIG Thor"][/caption] Today I want to correct a wrong. I realize that there are many people who think that all the rescues and success stories you see in the pages of this blog and in my Facebook profile is my doing only. I Want to correct that. This group wouldn't function without the endless support of one particular team of professionals: our dog behaviorists. Over the last two years many of you have come to me for advice on dog behavioral issues. Many of you had problems socializing your dogs, or your dog was not accepting a new comer into the house, or your dog was showing signs of aggression. In those cases I have tried to give you the best possible advice, but when I didn't know the answer I have relied on the Dog'z Club for advice and solutions. I also want to mention the great contributions and constant availability of our friend Sharon Yildiz, an expert behaviorist / trainer from the US. She has also shown not only commitment to this group but also great generosity and inventiveness. So, to them... to Asli and Caner at the Dog'z Club I want to thank personally and would encourage each and everyone of you to reach out to them for any behavior issues you may have with your animals or if you need to leave your dog in a great place for a few days under the care of two really beautiful people. They have my full endorsement, don't hesitate to recommend them. You can find them here: Asli Arikan and Caner Gezer Dogz' Club Training and Rehab Center Riva Yolu Şirindere Cad. No: 11A Beykoz - IST 216 - 440 0272 532 - 416 1352

Facebook Share

Viktor Larkhill — Tue, 10 Nov 2009 21:27:15 +0000

Facebook Share

Viktor Larkhill — Tue, 10 Nov 2009 21:28:07 +0000

Sahip Çıkalım'ı paylaşalım! - Share Let's Adopt!

Viktor Larkhill — Tue, 10 Nov 2009 21:39:15 +0000

[caption id="attachment_1492" align="aligncenter" width="300" caption="Facebook Share"][/caption] Sahip Çıkalım'ı paylaşalım! Önümüzdeki hafta boyunca, blog'umuzda bazı yenilikler ve gelişmeler farkedeceksiniz. Niyetimiz, makalelere girmeyi kolaylaştırmak için, blog'umuzun dizaynını geliştirmek ve kişiselleştirmek. Daha başka gelişmeler de sizleri bekliyor olacak, bazı yenilikler sadece işlevsel olacak ki, bunları farketmeyebilirsiniz bile. Bugün, nihayet, PAYLAŞ BUTON'u uygulamasına geçiyoruz...aslında bir tane değil, iki tane paylaş butonumuz var. Eğer bu butonları kullanırsanız, Sahip Çıkalım'ın menzilini muazzam bir şekilde genişletiyor olacaksınız. Profillerinizdeki sayfaları paylaştıkça, okuyucumuz (ve etki alanımız) katlanarak artacak. İşte bu yüzden, etki alanımızı genişletmemiz ve büyümemiz için bize yardım edin...ve bunu düşüncelerimizi ve çalışmalarımızı paylaşarak yapın. Bizi dünyayla paylaşın lütfen... PAYLAŞIN!!! ------ [caption id="attachment_1494" align="aligncenter" width="177" caption="Share"][/caption] Share Let's Adopt! During the next week you will notice some improvements at our blog. We intent to improve and customize the design greatly in order to offer better access to our articles. There will be other improvements, some of which are merely functional so you wont even notice them. Today we have finally applied the SHARE BUTTON... actually, we have applied not one for two share buttons. If you use those buttons you will be helping greatly increase the reach of Let's Adopt!. By sharing the pages on your profiles our readership (and reach) will grow exponentially. So, pls help us grow and expand... and do that by sharing our work and ideas... Share us with the world pls... SHARE!!

MAXY!!!

Viktor Larkhill — Wed, 11 Nov 2009 10:05:52 +0000

MAXY!!!

MAXY!!

Viktor Larkhill — Wed, 11 Nov 2009 10:08:18 +0000

MAXY!!!

MAXY!!! dünyadaki en tatlı bebek - MAXY !!!! the cutest pup in the... world...

Viktor Larkhill — Wed, 11 Nov 2009 10:09:54 +0000

[caption id="attachment_1498" align="aligncenter" width="250" caption="MAXY!!!"][/caption] Kuvvetle muhtemel, dünyadaki en tatlı bebek... Henüz 10 günlükken kurtarıldı...miniminnacıktı, ismini MAXY koyduk!!! Umut ediyoruz ki, bu onu hayata döndürecek... Maxy'nin iyi bir yuva bulabilmesi için bize yardım edin... Lütfen profillerinizde paylaşın... v.larkhill@googlemail.com --- [caption id="attachment_1499" align="aligncenter" width="266" caption="MAXY!!!"][/caption] Quite possibly the cutest pup in the... world... He was rescued when he was only 10 days old... he was so mini we called him MAXY!!! in the hope this would help him move forward in life.. Help us find a good home for him.. Please share it in your profiles.. Contact me: v.larkhill@googlemail.com

Hasdal

Viktor Larkhill — Thu, 12 Nov 2009 23:41:19 +0000

Hasdal

Viktor Larkhill — Thu, 12 Nov 2009 23:42:35 +0000

Hasdal

Viktor Larkhill — Thu, 12 Nov 2009 23:44:58 +0000

HASDAL PROTESTO

Viktor Larkhill — Thu, 12 Nov 2009 23:50:36 +0000

HASDAL PROTESTO

MAP HASDAL

Viktor Larkhill — Thu, 12 Nov 2009 23:51:39 +0000

MAP HASDAL

Hasdal Zamanı Geldi... - Hasdal: The time has come...

Viktor Larkhill — Thu, 12 Nov 2009 23:56:07 +0000

[caption id="attachment_1508" align="aligncenter" width="604" caption="HASDAL PROTESTO"][/caption] Zamanı Geldi Sevgili arkadaşlar, Ellibeş küçük bebeği soğukkanlılıkla öldürenlere onları unutmadığımızı göstermenin zamanı geldi. Hasdal İBB Kısırlaştırma Merkezi'ne toplanarak masum canların zalimce alınmasını protesto etmek uzere biz katılın. Hadi bu günü sonsuza kadar unutulmayacak bir gün yapalım. Hadi ölüm ve işkenceden zevk alanlara sesimizi duyurup o kana susamış kararları almadan önce bir kere daha düşünmelerini sağlayalım. Hadi herkese duyuralım ki bu ülkenin sokak hayvanları sahipsiz değildir. Sahip Çıkalım! onların ailesidir. Ulusal ve uluslararası medyaya dahil olan arkadaşlarımız katılmaya davetlidir. Not: Hepimiz belediye barınaklarında süregelen ölüm ve işkenceye olan tavrımızı göstermek üzere siyah giyiyoruz. [caption id="attachment_1509" align="aligncenter" width="800" caption="MAP HASDAL"][/caption] The time has come... Dear Friends, The time has come to tell those who killed 55 little babies in cold blood that they are not forgotten. Join us at Hasdal Greater Municipality Neutering Facility to protest the vicious murder of innocent lives. Let us make this day a day to remember, forever. Let those who take pleasure in killing and torturing hear our voice and think twice before they make that bloodthirsty decision again. Let everyone know that the stray animals of our country are not without families. Let's Adopt! is their family. Our members from the national and international press are invited to join us. Please share this in your Facebook as other platforms. This blog has THREE share buttons. Use them. PS We are all wearing black to mark our grief in the continuous killing and torture of animals in municipal shelters.

Baby

Viktor Larkhill — Fri, 13 Nov 2009 14:31:32 +0000

Baby

Baby: Bazen kaybedebiliyoruz - Baby: Sometimes we loose

Viktor Larkhill — Fri, 13 Nov 2009 14:35:13 +0000

[caption id="attachment_1512" align="aligncenter" width="604" caption="Baby"][/caption] Baby: Bazen kaybedebiliyoruz. Sevgili arkadaşlar... Hayat kurtarmak için elimizden gelen her şeyi yapıyoruz, en zor durumdaki hayvanlar için en harika çözümler bulunsun diye iletişim ağımızı genişletmek için sonsuz çaba gösteriyoruz ama yine de, bazen kaybediyoruz. Üç gün önce, tam uyumaya gidecekken karşıma çıkan resim işte buydu. Sokakta bir yavru kedi bulunmuştu. Ön sağ ayağının tümü omuz hizasından kopmuş, ön sol ayağı da kötü şekilde yaralanmıştı. Ona "Baby" adını verdik. Baby'nin başından hangi korkunç şeylerin geçtiğini bilmiyorduk. Hemen durumla ilgilenmeyi önerdik, bebek için geçici bir ev bulundu ve birkaç gün içerisinde de temelli sahibine kavuştu. Baby dün gece savaşını kaybetti. Zayıflamış bedeni daha fazla dayanamadı. Kurtarabileceğimiz, bazıları tamamen umutsuz durumda olan daha başka pek çok hayvan var. Eğer bizlere bu zor durumlarda yardımcı olabileceğinizi, kalıcı bir yuva bulunana kadar bu hayvanlarla ilgilenebileceğinizi, onlara geçici ev sahipliği yapabileceğinizi, ya da temelli sahiplerinin kendiniz olabileceğini düşünüyorsanız benimle temasa geçmenizi istiyorum. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com ------ [caption id="attachment_1512" align="aligncenter" width="604" caption="Baby"][/caption] Dear friends.. We do all we can to save lives, we do our best to network so that great solutions are found for the most desperate animals, still, sometimes we loose. This is the image that confronted me three days ago, just before going to bed. A kitten had been found on the streets. The entire front right leg was missing, at shouder level, her left leg was badly injured as well. We called him, simply, Baby. We will never know what horrific thing happened to Baby. We immediately offered to take care of the situation, a foster home was found for the baby, a couple of days later a final adoptant was found. Baby lost her battle yesterday night. Her weakened frail body gave up. We have many other animals to save, some in absolutely desperate cases. I want you to please contact me if you think you can be of help dealing with those cases, either by fostering and caring for them until a final family is found or by becoming that final home yourself.. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Stop the killings

Viktor Larkhill — Sat, 14 Nov 2009 20:41:18 +0000

Stop the killings

Face Off

Viktor Larkhill — Sat, 14 Nov 2009 20:42:48 +0000

Face Off

We demand...

Viktor Larkhill — Sat, 14 Nov 2009 20:44:00 +0000

We demand..

HASDAL DEATH CAMP PROTEST

Viktor Larkhill — Sat, 14 Nov 2009 21:02:11 +0000

[caption id="attachment_1517" align="aligncenter" width="604" caption="Stop the killings"][/caption] HASDAL DEATH CAMP PROTEST Dear friends, We were in Hasdal today. Members of Let's Adopt, Animal Liberation Initiative, Haykur and many citizens couldn't bring themselves to spend their Saturday's at popular "breakfast" places, reading their newspapers. Instead, they arrived from their houses miles away, to gather on top of the methane gas collection facility, under the high voltage lines, the middle of nowhere, to protest against the Hasdal Istanbul Cosmopolitan Municipality Rehabilitation Center. From Kavacık, Bostancı, Levent, Fatih, Ataköy... We were excited when we gathered together. We started meeting friends from other groups, got talking. Some had rescued a puppy who they had wrapped in blankets, trying to save another life. Another group of friends were feeding the dogs around. Jandarma met us at the top of the road. They were very polite. We were not afraid. As citizens of this country we were aware of our rights and freedoms as well as the evil and the murders committed in this "Center". We were right. In that case what we were doing was correct. The press was with us throughout. Our releases have found them, they believed in the importance of our cause. ATV, DHA, NTV and Show TV were with us. There were journalists from printed press and international agencies as well. From where we stood we could see the Jandarma barricade. We could see, but couldn't exactly understand the reason behind it. We were here to defend the rights of 55 brutally murdered little babies. We had come here to commemorate their deaths, to tell everyone that they were not forgotten. No matter how kind and well mannered they were, what were they doing here? Could it be that the Shelter Management was afraid of us, like the guilty would be? [caption id="attachment_1518" align="aligncenter" width="604" caption="Face Off"][/caption] First, we chose 12 amongst us and were chained to one another, then we started walking behind the banner of another group. When we reached the barricade we asked the commander to let us pass. An understand gentleman with a big smile, he allowed us to go through but said that they'll accompany us. Shelter workers, their managers had arrived previously and secured themselves in the shelter, watching us whilst smiling under their moustaches. What a good idea it was to call the Jandarma. Maybe the animal lovers might even get beaten up a little and they could satisfy their sadistic desires, observing with a big grin on their faces. But what they wished for didn't happen. The Jandarma allowed us to read the press release, throw red paint all over the entrance to symbolise the blood that is spilt here, to leave the pictures of dogs massacred by municipalities, even for some volunteers to go inside and leave food for the dogs. They have approached us with kindness. They understood who was who and what was what. The first leg of Hasdal Protests is successfully completed. I say the first leg because this is only the beginning... Now, it is time to put forward our demands... [caption id="attachment_1519" align="aligncenter" width="604" caption="We demand.."][/caption] WE WANT 1. That Hasan Gençdal (Istanbul Greater Municipality Veterinary Department Manager), Ahmet Bölükbaşı (Hasdal Rehabilitation Center Manager) and Recep Zafer (IGM Veterinary Department Ass. Manager) to be removed as with every single move they prove themselves to be totally unsuccessful over and over again; 2. That dropping of thousands of animals in the surrounding forests by İstanbul Shelters be stopped; 3. That the neutering and abandoning to death of underage animals be ended; 4. That the hygienic and health care conditions of shelters be improved; 5. That the death-camp style shelters be abolished real and concerted effort to be provided to home all animals. With these in mind, we will be in Hasdal, with even a larger group on 21 th November and we will not stop until we achieve our goals. We will continue to be the voice of the animals imprisoned in shelters, dumped in forests to die, murdered in broad daylight by the municipalities and to protect their rights to live. Like I said, this is just the beginning... Viktor Larkhill V.larkhill@googlemail.com

HASDAL ÖLÜM KAMPI PROTESTOSU

Viktor Larkhill — Sat, 14 Nov 2009 21:02:37 +0000

[caption id="attachment_1517" align="aligncenter" width="604" caption="Stop the killings"][/caption] Sevgili Arkadaşlar, Bugün Hasdal'daydık. Sahip Çıkalım!'ın, Hayvanlara Özgürlük İnisiyatifi'nin, Haykur'un, üyeleri ve pek çok vatandaş Cumartesi günlerini popüler "kahvaltı" mekanlarında gazetelerine gömülerek geçirmeyi kendilerine yakıştıramadılar bugün. Bunun yerine metan gazı toplama alanının, yüksek gerilim hatlarının ve ıssızlığın ortasındaki Hasdal İBB Rehabilitasyon Merkezi'ni protesto etmeye geldiler kilometrelerce uzaklıktaki evlerinden. Kavacık'tan, Bostancı'dan, Levent'ten, Fatih'ten, Ataköy'den... Bir araya geldiğimizde heyecanlıydık. Diğer gruplardan arkadaşlarımızla tanışmaya, onlarla konuşmaya başladık. Kimileri yolda buldukları minik köpek yavrularını arabalarındaki battaniyelere sarmışlar, bir can daha kurtarmaya çalışıyorlardı. Bir grup, posterlerini yolun girişine asarken bir başka grup çevredeki köpekleri doyuruyordu. Jandarma bizi yolun başında karşıladı. Son derece naziktiler. Korkmadık. Bu ülkenin vatandaşları olarak hak ve özgürlüklerimizin bilincinde, bu "Merkez"de yapılan kötülüklerin, işlenen cinayetlerin farkındaydık. Haklıydık. O halde yaptığımız doğruydu. Basın tam kadro bizimleydi. Bildirilerimiz ellerine ulaşmış, davamızın önemine inanmışlardı. ATV, DHA, NTV ve Show TV görebildiğimiz kamera ekipleriydi. Gazetelerden ve yurtdışından da basın mensupları vardı. Bulunduğumuz yerden Jandarma'nın yolun ilerisinde kurduğu barikatı görebiliyorduk. Görüyorduk ancak anlamıyorduk. Öldürülen 55 minicik yavrunun hakkını aramaya gelmiştik. Onları anmaya, unutulmadıklarını herkese duyurmaya gelmiştik... Ne kadar iyi niyetli ve nazik de olsalar silahlı-coplu Jandarmaların burada ne işi vardı? Barınak Yönetimi bizlerden korkmuş muydu dersiniz, suçluların hep yaptığı gibi? [caption id="attachment_1518" align="aligncenter" width="604" caption="Face Off"][/caption] Önce aramızdan 12 kişi seçip birbirimize zincirlendik, ardından diğer grupların açtığı bir pankartla beraber yürümeye başladık. Jandarmanın barikatına geldiğimizde komutanlarıyla konuşup geçiş izni istedik. Anlayışlı, güler yüzlü bir insan olan bu beyefendi bize geçebileceğimizi ancak eşlik edeceklerini söyledi. Barınak görevlileri, müdürleri önceden gelmiş kendilerini barınakta güvene (!) almışlar, olanları bıyık altından gülerek seyrediyorlardı. Ne de güzel yapmışlar Jandarmayı çağırmışlardı. Belki biz hayvanseverlere dayak bile atılacaktı, onlar da zevkle sırıtarak seyredecekler, sadistik tutkularını tatmin edeceklerdi. Ama istedikleri olmadı. Jandarma basın bildirisinin okunması ve ardından Hasdal İBB Rehabilitasyon Merkezinin girişine burada dökülen kanları temsilen kırmızı boya dökülmesine, belediyelerce katledilmiş hayvanların fotoğraflarının yere bırakılmasına, hatta bir grup gönüllünün içeriye girip yiyecek bırakmasına izin verdiler, hepimize büyük bir nezaketle yaklaştılar. Neyin ne, kimin kim olduğunu anlamışlardı. Hasdal Protesto Eylemi'nin ilk ayağı başarıyla sonuçlandı. İlk ayağı diyorum çünkü bu daha başlangıç... [caption id="attachment_1519" align="aligncenter" width="604" caption="We demand.."][/caption] Sıra taleplerimizi duyurmakta: 1. Hasan Gençdal (İBB Veteriner İşleri Müdürlüğü Müdürü), Ahmet Bölükbaşı (Hasdal Rehabilitasyon Merkezi Müdürü) ve Recep Zafer'in (İBB Veteriner İşleri Müdürlüğü Müdür Yardımcısı) son derece başarısız oldukları her örnekle biraz daha gözler önüne serilmesiyle beraber görevden alınmalarını; 2. İstanbul'da belediyelerce kısırlaştırılan binlerce hayvanın çevre ormanlara atılmasının durdurulmasını; 3. Belediye barınaklarında yaşı küçük köpeklerin kısırlaştırılarak ölüme terk edilmemesini; 4. Barınak hijyen ve sağlık koşullarının mutlaka ve mutlaka iyileştirilmesini; ve 5. Ölüm kampı nitelikli barınak düzenin sona ermesi ve istekli ve düzenli bir çalışma ile tüm hayvanların ev sahibi yapılması konusunda gercek bir gayret gösterilmesini TALEP EDİYORUZ. Bu amaçla önümüzdeki Cumartesi, 21 Kasım'da, bu defa daha büyük bir grupla tekrar Hasdal'da olacağız ve taleplerimize ulaşıncaya kadar da vazgeçmeyeceğiz. Belediyeler tarafından barınaklarda hapsedilen, ormanlarda ölüme terk edilen, göz göre göre katledilen tüm sokak hayvanlarının sesi olmaya, onların yaşam haklarını korumaya devam edeceğiz. Dediğim gibi, bu daha başlangıç.... Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Piso

Viktor Larkhill — Sun, 15 Nov 2009 22:38:58 +0000

Piso

Dr. Doom

Viktor Larkhill — Sun, 15 Nov 2009 22:58:18 +0000

Dr. Doom

PİŞO’NUN GÜNLÜĞÜ

Viktor Larkhill — Sun, 15 Nov 2009 22:59:55 +0000

[caption id="attachment_1529" align="aligncenter" width="397" caption="Piso"][/caption]

BUGÜNKÜ RADİKAL > Cumartesi

Pıtırcık'tan mektup var

Mektuplarınızı çok seviyorum. Sadece beni oturup yazma zahmetinden kurtardığı için değil bizim gibi kedili köpekli cümbür cemaaat yaşayan birçok mutlu aile olduğunu gördüğümüz için. Bu hafta Pıtırcık’ın mektubuna yer vereceğim. Bu arada yine böyle mutlu ailelerden ‘Yatakta5Kişi’ tayfasını tebrik ederim. Aileye yeni bir kız bebek (iki ayaklılardan) katılacakmış. Harika haber! Şimdi sizleri Pıtırcık’ın mektubuyla baş başa bırakıyorum. “Sevgili Pişo, Sana daha önce de yazdığımız gibi evde büyük bir üstünlük sağlamış durumdayız. Adam ve kadın sadece biz izin verirsek koltuğa, kanepeye ilişebiliyor, yataklarında uyuyabiliyorlar. En sıcak ve etrafa hâkim noktaları, mesela buzdolabının, DVD player’ın üstünü, kaloriferin dibindeki sepeti, masanın üstünde, içinde bir vakitler ne güzel elbirliğiyle yediğimiz bir saksı siklamen olan tahta çanağı falan asla onlara kaptırmayız. Evde iki de manasız köpek var. Bunlar Maximillian ve Esmeralda. Kadının edebiyat tutkusu nedeniyle köpeklerin hepsinin garip garip isimleri var. Adamın evindeki altı köpeğin arasında Nobel ödüllü Doris Lessing bile var ama bu ayrı bir yazının konusu. Ben ve arkadaşlarım son zamanlarda dışarı çık(a)mıyoruz. Malum, havalar soğudu, yağmurlar başladı. Yaşlı ablalarımızdan biri hapşırmaya başladı bile. Aslında sabah itiş kakış mamamızı yedikten sonra biraz ağlıyoruz kapının önünde bizi çıkarsınlar diye ama kadın çok kararlı. Adam yumuşatmaya çalışsa da ‘Üşütürler’ diyor da başka bir şey demiyor. Adam bizim kürkümüzden, Sibirya kaplanlarından falan bahsedince de garip garip gülüyor. Aynı gülüşü adam ‘Kumu ben de temizlerim, ne varmış!’ dediğinde de görüyoruz, ama bu kadar sık değil. [caption id="attachment_1530" align="aligncenter" width="604" caption="Dr. Doom"][/caption] Neyse, bizim eve son zamanlarda birkaç arkadaş daha geldi. Aslında 12’ydik kısa süre öncesine kadar. Sonra yazın başında buralara terk edilen, beyaz kız arkadaşımız ilk yağmurlu günde hoooop içeride aldı soluğu. Olduk 13. Fark etmez dedik yürüdük ama masanın üstündeki güzelim çanak da gitti bu arada. Bu arkadaş hep orada yani. Arkasından baktık ki kadının kapının önüne inşa (!) ettiği evlerden birinde kalan benekli ufaklık arka odadaki büyük yatakta, kadının her gün üşenmeden geometrik bir düzene göre dizdiği yastıkların arasında uyuyor. Bu yarı boy arkadaş da ailemize girdikten sonra 13.5 olduğumuzu söyledi herkese kadınla adam. Biz matematikten pek anlamıyoruz, öyle diyorlarsa öyledir neticede. Yine yağmur yağıyor. Ev sıcak ama dışarıda durum parlak değil. Pencerelerdeki karton kutular, kapının önündeki eften püften evcikler kardeşlere yetmiyor artık. Adam da Facebook’tan ona buna mesaj gönderip ev bulmaya çalışıyor. Sonuç, sokaktaki arkadaşlardan biri daha, Çak Çak, dün gece itibarıyla bizde kalmaya başladı. Hemen mamanın, kumun, suyun yerini çözdü, yastıklarımızı keşfetti, en yumuşak olanına çöreklendi... Keşke herkes evine sokaktan bir kedi, bir köpek alabilse. O zaman hepsini bizimkiler almak zorunda kalmaz. Şimdi kaç kişi olduk dersen (Yani biz kediler olarak, gerisi kimin umurunda!) 13.5+1.5=15. Bu arkadaş biraz cüsseli biri de. İyi haftalar kardeş, Pıtırcık...”

Bella

Viktor Larkhill — Mon, 16 Nov 2009 18:58:57 +0000

Bella

Bella, minik...

Viktor Larkhill — Mon, 16 Nov 2009 19:00:48 +0000

[caption id="attachment_1538" align="aligncenter" width="604" caption="Bella"][/caption] Bella'nın öyküsü, her zamanki gibi acıklı. Bir üniversite öğrencisi tarafından bulunuyor... Zar zor bir hekime götürülüyor. Ardından geçici olarak bakmayı kabul eden aile ortadan kayboluyor. 10 dakika içinde bulunan diğeri de bu sorumluluğu daha fazla üstlenemeyeceğini söylüyor 2 gün sonra. Bella, minik, dünya şekeri, şımdiden tuvaletini söylemeyi öğrenmış bir kız. Biraz şişmanlamaya, tedavisinin ardından güzel tüylerinin çıkmasına ve sevilip okşanmaya ihtiyacı var. Ona kalbinizi, geçici de olsa, açar mısınız? Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Lina

Viktor Larkhill — Mon, 16 Nov 2009 22:22:23 +0000

Lina

Lina, İnanılmaz Doberman

Viktor Larkhill — Mon, 16 Nov 2009 22:26:40 +0000

[caption id="attachment_1542" align="aligncenter" width="467" caption="Lina"][/caption] Sevgili Arkadaşlar, Bu Lina, muhteşem dişi bir Doberman. Onu Türkiye’nin güneyinde bulunan Adana şehrinden kurtardık. Lina onu üretim için kullanıp sonra da atan bir aileye aitti. Açlıktan ölme sınırında amaçsızca dolaşır biçimde şehir banliyösünde bulundu. Lina ona evinin kapılarını açıp sağlığına kavuşturan bir üyemiz tarafından bulundu. Ne yazık ki Adana’da ona uygun bir yuva bulunması mümkün olmadı bu nedenle onu buraya İstanbul’a getirdik. Gördüğünüz gibi…Lina bilindik zalimlerin tercih edeceği türde stereotipik bir doberman değil. Bir golden retrieverın ruhuna ve davranışlarına sahip, kendini kucak köpeği sanan nazik ve arkadaş canlısı bir köpek . En sevdiği eğlence çocuklar ve diğer hayvanlarla oynayıp yorulduğunda kanepeye uzanıp televizyon seyretmek veya uyumak. Lina gerçekten inanılmaz bir köpek ve sokaklara atılmış olma nedeni de tam olarak bu; çok iyi olması. Lina’yı özellikle çocukları evde mükemmel bir hayvanın varlığı ile büyütmeyi isteyen çocuklu ailelere öneriyoruz. contact: v.larkhill@googlemail.com Sahiplenme koşulları şunlar: - Evinizde mutlaka bir hayvanınız daha olmak zorunda (balık, kaplumbağa, kuş, hamster, börtü böcek sayılmıyor) - Hayvanlarınıza onlar ailenizin bir üyesiymişçesine evinizin içinde bakmalısınız, bahçeye atıp unutmak diye birşey sözkonusu olamaz. Başvurmak için bize 250 kelimeyi geçmeyecek bir mesajla aşağıdaki bilgileri vermeniz gerekiyor: 1) Yaşadığınız yerle ilgili bilgi (ev, daire, bahçe vs..) 2) Bulunduğunuz şehir ve semt 3) Şu anda baktığınız hayvanlarla ilgili ve/veya hayvan bakma tecrübenizle ilgili bilgi 4) İrtibat detaylarınız

Lina

Viktor Larkhill — Mon, 16 Nov 2009 22:27:37 +0000

Lina

Lina, the amazing Dobermann

Viktor Larkhill — Mon, 16 Nov 2009 22:33:31 +0000

[caption id="attachment_1545" align="aligncenter" width="604" caption="Lina"][/caption] Dear friends, This is Lina, a gorgeous female Dobermann. We rescued her from Adana, a city in the South of Turkey. Lina belonged to a family who used her for breeding and then threw her away. She was found wandering on the brink of starvation in the outskirts of the city. Lina was rescued by one of our members who opened her home and nursed her back to health. Unfortunately it was impossible to find a suitable home for her in Adana so we brought her to Istanbul. You see.. Lina is not the stereotypical Dobermann preferred by the usual brutes. Lina is a kind and friendly dog, who has the manners and soul of a golden retriever and who believes she is a lap dog. Her favorite past time is to play with children and other animals and when she is tired she loves to lay down on the sofa and watch TV or simply, sleep. Lina is a truly amazing dog, and one who was thrown onto the streets precisely for that reason, because she was too good. We would specially recommend Lina to families with children who want their kids to grow up having the presence of a wonderful animal in the home. contact: v.larkhill@googlemail.com

Hasdal-II

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 07:58:55 +0000

Hasdal-II

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 08:00:57 +0000

Hasdal Protest

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 08:02:59 +0000

Hasdal Protest

THE MAP

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 08:05:02 +0000

THE MAP

HASDAL PROTEST, 21 of November 11.30. NO EXCUSES.

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 08:06:37 +0000

HASDAL, 21 of November 11.30. NO EXCUSES. Dear Friends, Last week a group of us got together in Hasdal to demand CHANGE This week we will gather a much larger group. The place? HASDAL DEATH CAMP. ALL DETAILS ARE HERE [caption id="attachment_1551" align="aligncenter" width="723" caption="Hasdal Protest"][/caption] [caption id="attachment_1552" align="aligncenter" width="800" caption="THE MAP"][/caption] PLEASE JOIN US. NO EXCUSES. ANIMALS NEED YOU. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

HASDAL , 21 Kasım 11.30. AF YOK.

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 08:14:29 +0000

Sevgili Arkadaşlar,

Geçen hafta bir grup arkadaşımızla beraber DEĞİŞİM istemek için Hasdal'daydık.

Bu hafta çok daha büyük bir grup olarak toplanacağız. Nerede mi? HASDAL ÖLÜM KAMPI'NDA.

TÜM DETAYLAR bu davette MEVCUT.

: Hasdal Protest

[caption id="attachment_1552" align="aligncenter" width="800" caption="THE MAP"][/caption]

LÜTFEN BİZE KATILIN. AF YOK. HAYVANLARIN SİZE İHTİYACI VAR.

Bella

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 20:07:58 +0000

Bella

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 20:09:54 +0000

Bella

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 20:12:43 +0000

Bella

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 20:14:33 +0000

Bella

Bella Hakkında Gelişmeler - Update on Bella

Viktor Larkhill — Tue, 17 Nov 2009 20:22:25 +0000

[caption id="attachment_1558" align="aligncenter" width="341" caption="Bella"][/caption] Merhaba... İşte Bella'nın resimleri... Ona deli gibi bir kalıcı veya geçici ev arıyoruz. Şu anda bir klinikte, bir kafesin içinde kalıyor... Sadece 3 kilocuk bir köpek bu... Lütfen yardım edin! Lütfen hemen benimle bağlantıya geçin. v.larkhill@googlemail.com --- [caption id="attachment_1561" align="aligncenter" width="720" caption="Bella"][/caption] Hello... Here we have new pictures of Bella. We are desperately looking for a home for her, final or foster. Today she has been dumped at a veterinary clinic. She will be living on a cage from now on. At least help us by fostering. For God sake, this is not a Great Dane, she is only three kilos, please help. Please contact me urgently. Viktor V.larkhill@googlemail.com

Coco will walk again

Viktor Larkhill — Wed, 18 Nov 2009 09:49:58 +0000

Coco will walk again

COCO WILL WALK AGAIN

Viktor Larkhill — Wed, 18 Nov 2009 10:00:00 +0000

[caption id="attachment_1573" align="aligncenter" width="480" caption="Coco will walk"][/caption] UPDATE on Coco. November 2009 : Coco was flown out of the country and sent to possibly the best orthopedic surgeon in the world. The bullet that paralyzed her was extracted and she is now undergoing rehabilitation including hydroterapy and massages. The recovery will take some time but she is now able to stand during short periods of time. We are confident she will recover completely. Here is the full story in images... At this stage I need to ask for your help. Our doctor kindly offered to donate Coco's operation but we need to pay for the post-operation treatment and rehab. Our outstanding bill is 800 Euros. I would kindly ask you to get in touch with me if you feel you can help. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

COCO YENİDEN YÜRÜYECEK

Viktor Larkhill — Wed, 18 Nov 2009 10:14:26 +0000

[caption id="attachment_1573" align="aligncenter" width="480" caption="Coco will walk"][/caption]

Coco Hakkında GÜNCELLEME.

Kasım 2009 : Coco, yurtdışına çıkarılarak, dünya üzerindeki muhtemelen en iyi ortopedist cerraha gönderildi.

Kendisini felç eden kurşun çıkarıldı, Coco, şu sıralar su terapileri ve masajlarla rehabilite ediliyor.

İyileşmesi biraz zaman alacak, fakat şu an kısa aralıklarla ayakları üzerinde durabiliyor. Tamamen iyileşeceğine inancımız tam.

İşte resimlerle beraber tüm hikaye...

Şu aşamada, yardımınıza ihtiyacım var. Doktorumuz, Coco'yu ücretsiz tedavi etmeyi kabul etti ancak, önceki operasyonuna ve tedavisine ilişkin masrafları ödemek zorundayız. Eğer yardım edebilecek durumda olduğunuzu düşünüyorsanız, benimle irtibata geçmenizi rica ediyorum. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Coco will walk again

Viktor Larkhill — Wed, 18 Nov 2009 19:12:41 +0000

Coco will walk again

Coco will walk

Viktor Larkhill — Wed, 18 Nov 2009 19:15:57 +0000

Coco will walk

Join us in Hasdal

Viktor Larkhill — Wed, 18 Nov 2009 23:15:02 +0000

Join us in Hasdal

Talk is cheap... Time to act.

Viktor Larkhill — Wed, 18 Nov 2009 23:18:31 +0000

[caption id="attachment_1577" align="aligncenter" width="339" caption="Join us in Hasdal"][/caption] There is a saying in Turkey who says that the only friend of the Turk is a Turk ... well... I find that saying absolutely ridiculous. I'm going to be very honest here. Over the last two years I have given my heart and soul to this group. I have worked till late at nights, winters, spring, summers.. day after day for two years. We have achieved remarkable things, and built an organization that is imitated and followed. I have met many of you, built great friendships. Over two years we have saved countless animals, the vast majority of them were rehomed here in Turkey, the most difficult cases, those cases that no turkish family would accept were sent abroad, cases like Gulumser, or any of the animals in our foreign rehoming list. Over two years we have educated the public and institutions at large, and built a tribe, in many ways a family where people supported the animals and each other. It is however time for me to truly test the extent and reach of this community, it is time for me to assess its resolve and to take a decision accordingly. As you know last week about 100 of us went to Hasdal and protested against the Istanbul Municipality for their illegal activities and the continued massacre of the Istanbul stray dogs. At the end of the demonstration we made a list of demands. That list can be read HERE. TV and Media picked up on the event ... every single newspaper reported about it. This week we are repeating the event, but this time I'm going to place a very risky bet here. On Saturday we will organize the largest demonstration for animal rights ever to take place in Istanbul. If the demonstration fails to attend enough people I will stop the running of this group and leave it to YOU, animal lovers, to make it reach its full potential. I am very aware that many of you have chosen to ignore the accomplishments of this group and instead have focused on the fact that I am a foreigner. That was a ridiculous thing to do. This Saturday you will, together, take a double stance.. on one side you will, hopefully, be supporting the animals, on the other you will be supporting this group. So please.. come, and don't come alone. Bring your husband, wife, boyfriends, kids, bring your friends, your parents, bring whomever you know that loves animals. Bring whomever you know that is proud of his country and is embarrassed to see all those atrocities constantly on the news. Come if you want to change things for good... and if you don't come, please dont ever write to me telling me that you are an animal lover, because you and I will know this is not the case. Best Viktor Larkhill v.larkhill

Konuşmak kolay...Harekete geçme vakti.

Viktor Larkhill — Thu, 19 Nov 2009 10:15:35 +0000

[caption id="attachment_1577" align="aligncenter" width="339" caption="Join us in Hasdal"][/caption] Türkiye'de bir söz vardır, "Türk'ün Türk'ten başka dostu yoktur" derler...peki...ben bu sözü kesinlikle saçma buluyorum. Şimdi çok dürüst olacağım. İki yılı aşkın süredir, tüm kalbimi ve ruhumu bu gruba adadım. Gece yarılarına kadar çalıştım, sonbahar, kış, yaz demeden...gün be gün...tam iki yıldır. Olağanüstü şeyler başardık ve taklit edilen, takip edilen bir organizasyon kurduk. Çoğunuzla tanıştım, harika arkadaşlıklar edindik. İki yılı geçti, sayısız hayvan kurtardık, çoğu burada, Türkiye'de yuvalandırıldı ; en zor vakalar, Gülümser ve yurtdışına gidecek olan diğer hayvanlarımız gibi Türk ailelerinin istemedikleri, sahiplenmeyi kabul etmedikleri hayvanları yurtdışına gönderdik, oralarda yuva buldular, sahiplenildiler. İki yılı geçti, insanları ve kurumları çok büyük ölçüde eğittik. Her yönden hayvanları koruyup kollayan insanlardan oluşan bir aile, bir kabile kurduk. Tüm bunlarla beraber, şu an benim için menzilimizi ve etki alanımızı sınama vakti; vakit, tam şu anda, niyetlerimizi ortaya koyma ve buna göre karar alma vakti. Bildiginiz üzere, geçen hafta, bizlerden 100 kişi, İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin yasadışı faaliyetleri ve şehrin sokak köpekleri için sonu gelmek bilmeyen katliamları protesto etmek için Hasdal'daydı. Gösterinin sonunda, taleplerimizi belirten bir liste okuduk onlara. Listeyi BURADA bulabilirsiniz. Televizyonlar ve medya olayı ekrana taşıdılar...Haber, tüm günlük gazetelerde yayınlandı. Bu hafta, bu olayı tekrarlıyoruz, ama bu sefer ben de orada olacağım, bu çok büyük bir bahis olacak. Cumartesi günü, İstanbul'da hayvan hakları adına gelmiş geçmiş en büyük gösteriyi biz yapacağız. Eğer, gösteri, düşük katılım sebebi ile amacına ulaşmazsa, ben çekileceğim ve bu grubun yönetimini SİZE bırakacağım, hayvanseverlere, grubun amacına, en üst performansına ulaşması için. Çok iyi farkındayım ki; bazılarınız, bu grubun başarılarını görmezden gelerek, yalnızca benim bir yabancı oluşuma odaklanmayı tercih ettiniz. Bu, yapılacak en saçma şeydi. Bu cumartesi, hep beraber, iki şeyi birden yapıyor olacaksınız...Bir taraftan, umuyorum ki, hayvanları koruyacak, bir yandan da bu gruba destek çıkacaksınız. Madem öyle...Cumartesi, 11.30'da...Hasdal'da. Orada görüşürüz. Ve lütfen...gelin ve yalnız gelmeyin. Karınızı, kocanızı, çocuklarınızı, ailenizi, arkadaşlarınızı, hayvanları seven tanıdığınız herkesi sizle beraber getirin. Ülkesinden gurur duyan ve haberlerde ardı arkası gelmeyen bu gaddarlıkları okumaktan, görmekten utanan, tanıdıgınız herkesi getirin. Eğer, iyilik adına değişim istiyorsanız gelin...ve eğer gelmiyorsanız, lütfen bana bir daha nasıl da iyi hayvanseverler oldugunuzu anlatmayın; çünkü siz ve ben biliyor olacağız ki ; bu doğru değil. Viktor Larkhill v.larkhill@googlemail.com

Killings in Istanbul

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:01:17 +0000

Killings in Istanbul

Poisonings

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:01:51 +0000

Poisonings

Municipal poisonings

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:02:30 +0000

Municipal Poisonings

Karam

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:03:05 +0000

Karam

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:03:37 +0000

Karam

Killings in Istanbul

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:04:05 +0000

Killings in Istanbul

Killed by the Municipality

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:04:41 +0000

Killed by the Municipality

Shelter Torture

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:05:17 +0000

Shelter Torture

Killed by the Municipality

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:05:49 +0000

Killed by the Municipality

Killing orders

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:06:27 +0000

Killing orders

kill 12

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:07:15 +0000

Killed by the Municipality

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 09:07:31 +0000

Killed by the Municipality

Savaşımız işte bunun için! - This is why we fight!

Viktor Larkhill — Fri, 20 Nov 2009 10:36:18 +0000

Savaşımız işte bunun için!

YARIN NEDEN HASDAL'DA OLMANIZA İHTİYACIMIZ VAR, hatırlayalım.

Gösteri hakkındaki tüm detaylar BURADA

This is why we fight! Just a quick post to remind you all WHY WE NEED YOU TO BE AT HASDAL TOMORROW. Further details about this demonstration HERE [caption id="attachment_1585" align="aligncenter" width="500" caption="Killings in Istanbul"][/caption] [caption id="attachment_1586" align="aligncenter" width="500" caption="Poisonings"][/caption] [caption id="attachment_1587" align="aligncenter" width="500" caption="Municipal poisonings"][/caption] [caption id="attachment_1588" align="aligncenter" width="499" caption="Karam"][/caption] [caption id="attachment_1589" align="aligncenter" width="499" caption="Karam"][/caption] [caption id="attachment_1590" align="aligncenter" width="640" caption="Killings in Istanbul"][/caption] [caption id="attachment_1591" align="aligncenter" width="640" caption="Killed by the Municipality"][/caption] [caption id="attachment_1592" align="aligncenter" width="604" caption="Shelter Torture"][/caption] [caption id="attachment_1593" align="aligncenter" width="640" caption="Killed by the Municipality"][/caption] [caption id="attachment_1594" align="aligncenter" width="720" caption="Killing orders"][/caption] [caption id="attachment_1596" align="aligncenter" width="604" caption="Killed by the Municipality"][/caption]

Deniz, the future?

Viktor Larkhill — Sat, 21 Nov 2009 17:12:14 +0000

Deniz, the future?

Deniz, the future

Viktor Larkhill — Sat, 21 Nov 2009 17:14:11 +0000

Deniz, the future

Hasdal Protest: Our promise

Viktor Larkhill — Sat, 21 Nov 2009 17:22:27 +0000

[caption id="attachment_1600" align="aligncenter" width="498" caption="Deniz, the future"][/caption] Today, we were at Hasdal Municipal Rehabilitation Center again, this time rallying alone against a cold blooded gang of dog killers. Hasdal has an eerie feeling... It reminds all of us of those monstrous death camps once run by Nazis, where millions perished. It has plenty of "order". The cages, the huts, the parking area, offices, operation rooms, security guards, a spectacular entrance with a big sign... Inside, dogs screaming, tiled floors dirty with dog excrement and urine, middle aged men who clearly hate their jobs... They look at us in apathy, they look at the dogs with hatred. Why would such people work in this place which is called a "Rehabilitation Center"? What power of rehabilitation do you think they have? Outside the steel doors we meet local kids on their bikes. They swear they watch regularly the workers of the shelter beating the dogs with big sticks, pulling them out in chains, dragging them onto vans, taking them to journeys from which they never return... We ask the kids to photograph the incidents? They agree... Again, the Jandarma is there... They are very very polite, very kind, very understanding. They single me out, wanting to see my ID Card. Apparently one of the attendants has informed them that I was a drug and animal traffickers with many arrest warrants to my name. I get cleared immediately but my faith in humanity, which is very minimal anyway, is very questionable now... This chamber of horrors, this place where the laws of this country is made a mockery of everyday, this death camp where poor animals entrusted in the care of authorities (!) are massacred and murdered routinely, stands proud. It looms over a vast wasteland producing death, pain, blood and hatred. Hatred of animals, hatred of civilisation, hatred of humanity, hatred of laws and regulations of our country, hatred of innocence and vulnerability, hatred of self... We are once more disgusted with those who never will stop killing and torturing who can't run away. We are once more disturbed by the fact that we share the same definition "human" with those who have no part of humanity in them. We are once more embarrassed by ourselves, who refuse to be a part of this demonstration, choosing instead to passively and cowardly stay at home and write "ahhhh, ohhhh" under the pictures of dead puppies and sweet little kittens. This is a message to all concerned: We will not stop! We will not rest! We will change the world and make it a better place, for our animals, for our children, for us! You will kill, and we will we make sure you are plastered all over the national media with KILLERS written over your faces! You will torture, and we will make sure you will not only lose your jobs but you will never be employed by anyone again! You will use your authority to cover up, and we will expose you until you can never go out in public! This is our promise! Let's hear yours! Viktor Larkhill V.larkhill@googlemail.com

Deniz, the Future

Viktor Larkhill — Sat, 21 Nov 2009 17:27:14 +0000

Deniz, the Future

HASDAL POTESTOSU - SÖZ VERİYORUZ

Viktor Larkhill — Sat, 21 Nov 2009 17:37:20 +0000

[caption id="attachment_1605" align="aligncenter" width="640" caption="Deniz, the Future"][/caption] Bugün yine Hasdal Rehabilitasyon Merkezi'ndeydik, bu defa soğuk kanlı köpek katillerine karşı tek başımızaydık. Hasdal tüyler ürpertici bir yer... Hepimize, milyonların yok olduğu Nazi ölüm kamplarını hatırlatıyor. Oldukça "düzenli" bir yer. Kafesler, kulübeler, park yeri, ofisler, ameliyat odaları, güvenlik görevlileri, kocaman tabelalı harika bir giriş... İçerde, çığlık çığlığa köpekler, köpek dışkısı ve idrarıyla kirlenmiş fayanslı bölmeler, belli ki işlerinden nefret eden orta yaşlı adamlar... Bize tepkisizce bakıyorlar, köpeklere ise nefretle. Bu insanlar neden adı "Rehabilitasyon Merkezi" olan bir yerde çalışır? Ne gibi bir "rehabilitasyon" gücüne sahip olabilirler dersiniz? Çelik kapıların dışında bisikletleriyle gelmiş çocuklarla konuşuyoruz. Görevlilerin uzun sopalarla köpekleri dövdüklerine, zincirli köpekleri çekiştirip arabalara doldurduklarına, onları dönüşü olmayan yolculuklara çıkardıklarına tanık olduklarına yemin ediyorlar. Onlara bu olayları fotoğraflalamalarını söylüyoruz. Peki, diyorlar... Jandarma yine orada... Çok çok kibarlar, çok zarifler, çok anlayışlılar. Ban yaklaşıyorlar ve kimliğimi görmek istiyorlar. Belli ki katılımcılardan biri onlara hakkında bir sürü tutuklanma emri olan, hayvan ve uyuşturucu ticareti yapmaktan aranan biri olduğumu söylemiş. Adım çabucak temizleniyor ancak insanlığa olan zaten bir parçacık güvenimi de sorguluyorum bir yandan. Bu korku tüneli, kanunlarımızın ayaklar altına alındığı bu yer, otoritelerin korumaları (!) altına bırakılan hayvanları düzenli olarak katledip öldürdükleri bu ölüm kampı, gururla ayakta, ölüm, acı, kan ve nefret üreten devasa bir hiçliğe bakıyor... Hayvanlardan nefret, uygarlıktan nefret, insanlıktan nefret, yasalardan nefret, masumiyet ve incinebilirlikten nefret, kendinden nefret... Kaçamayanları öldürmeyi ve onlara işkence yapmayı durduramayanlardan tiksiniyoruz yine. Yine insanlıktan nasibini almamışlarla aynı "insanlık" tanımıyla adlandırıldığımız için rahatsız oluyoruz. Ölü köpekciklerin ve şeker kediciklerin resimlerinin altına "aaaahhh" ve "oooohhh" yazmayı, pasif ve korkakça evde oturmayı bu protestoya katılmaya tercih etmiş bizlerden yine utanıyoruz. Bu tüm ilgililere mesajımız: Durmayacağız! Dinlenmeyeceğiz! Dünyayı hayvanlarımız, çocuklarımız ve kendimiz için daha iyi bir yer yapacak, değiştireceğiz! Öldüreceksiniz, ve biz resimlerinizi ulusal medyaya yayacak ve üzerlerine KATİLLER yazacağız! İşkence yapacaksınız, ve emin olun hem işinizden olacaksınız hem de ASLA bir başka işe alınamamanızı sağlayacağız! Otoritenizi kullanıp birşeyleri ört bas edeceksiniz, ve öyle çok duyulacak ki insan içine çıkamayacak hale getireceğiz sizi! Bu bizim sözümüz! Şimdi sizinkini duyalım...

Pipas and Romina

Viktor Larkhill — Sun, 22 Nov 2009 21:32:54 +0000

Pipas and Romina